woensdag 2 november 2011

Zaal Jacob

Dat was the place to be. Na mijn outing werd ik naar deze zaal gesleurd door vrienden en familie. Want ik moest nu toch wel dringend de man van mijn leven ontmoeten.

In zaal Jacob werden eind jaren '90 elke week holebifuiven georganiseerd. De eerste herinner ik me nog levendig. We gingen met een groepje vrienden op stap. Mijn schoonzus en mijn drinkebroeder waren er ook bij. Zaal Jacob was de eerste stop. Uiteraard werd er genoeg gelachen over mijn net verklaarde voorkeur voor hetzelfde geslacht. Maar iedereen was blij voor me en zeer enthousiast.

We komen de zaal binnen en mijn schoonzus vraagt me direct: zeg nu eens, Jan, welke jongens of mannen vind jij leuk? Ik kijk eventjes rond en zie een bloem van een jong kereltje staan. Hij staat ver af, maar ik zie direct dat dat mijn ding was. Ik wijs hem aan, en mijn gezelschap schiet spontaan in een slappe lach. Het was dus een meisje! Hilariteit alom. Nogmaals moest ik de mensen overtuigen dat ik dus wel degelijk homo was. Het was gewoon zo donker in de zaal, dat ik dit kleine detail over het hoofd had gezien.

Omdat ik het dus niet in me had om naar iemand toe te stappen en te zeggen: hey, how you doin' , besluit mijn schoonfamilie om me een zetje te geven. Ze botst letterlijk tegen een jongeman aan die aan de bar een bestelling staat te plaatsen en ze raken aan de praat. Ze wijst mij aan en zegt een paar woorden. Wellicht iets in de stijl van: dat is mijn schoonbroer, wat denk je van hem? De moeite hé? Allee, ik weet het niet. Ik was er niet bij, ik bekeek het vanop een afstand.

Maar de jongeman bleek nen helen toffe kerel te zijn. Hij verliet wekelijks zijn geboortedorp bij Hasselt om een feestje te bouwen in de grote stad. Ik leerde een grote groep mensen kennen die allemaal net datzelfde deden. Feestjes bouwen in zaal Jacob. En ze waren geweldig, die feestjes. Ook mijn drinkebroeder was er weg van. Hij had het niet voor de mannen, maar zij wel voor hem! Om 12u moest ie steevast vluchten naar de toog. Want dan was het La Bamba tijd.

Die jongeman is dus mijn eerste vriend geworden. We zijn een maand samen geweest en toen vond hij het wel genoeg. Ikke gedumpt! Maar in zijn vriendenkring zat een heel schoon ventje. Die ken ik ondertussen al 12 jaar redelijk goed :-)

Trouwens, met mijn drinkebroeder bezocht ik ook andere homocafé's. Ik herinner me dat we ooit naar het Hessenhuis gingen. De buitenwipper sprak ons aan en probeerde voorzichtig uit te leggen dat het een soort café was waar mannen andere mannen opzochten. Waarop ik in de lach schoot en zei dat ik dat ook zocht. In 't vervolg draag ik een strakke roze t-shirt zonder mouwen.

Maar het waren mooie tijden. Zowel het Hessenhuis als zaal Jacob. Ik moet zeggen, die "van de familie" weten echt wel hoe je een feestje moet bouwen.

3 opmerkingen:

  1. Why don't you leave your name and your number, then I'll get back to you.

    Roze T-shirt zonder mouwen hè.... hmhmhmm....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aaaah, achter den hoek van mijn vorig werk! Kei-tof :D.

    Maar 'schoonfamilie' en 'schoonzus'? Ik ben efjes niet mee. Van een broer van jou dan? *probeert hier te volgen*

    Het klinkt alvast alsof het zalige tijden waren. Laat u op tijd en stond nog ne keer gaan, zou ik zeggen! Leeftijd doet er niet toe ;-) ...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja hoor, de vrouw van mijn broer heeft mij gekoppeld aan mijn eerste lief. 't Is dus ook dankzij haar dat ik mijn ventje ken :-)

    BeantwoordenVerwijderen