zaterdag 21 februari 2015

Nieuwsfeiten

Nieuwsfeiten zijn feiten van de dag. Dingen die belangrijk genoeg zijn, plak je achter elkaar en met wat geluk heb je er beelden van.

Daarom ben ik ook een grote fan van het VRT journaal. Ik herinner me de allereerste uitzending van het VTM journaal, iets waar we hier thuis nu nog mee lachen. Er zat een item in over de prijs van de tomaten. Ik weet niet of ie hoger was of gedaald ten opzichte van de maand ervoor, maar het feit kwam er wel in voor als nieuwsfeit.

Er is iets veranderd. Iets fundamenteels. Er is iets grondig veranderd. Ik merkte het al langer, maar op het moment van de verijdelde terreuraanslag die aan het licht kwam na huiszoekingen rond Verviers, was het anders. Het vreemde is: ik heb die nieuwsfeiten niet gezien. Het VRT journaal had er in eerste instantie wel over bericht, maar het was voor zover ik het me herinner geen hoofdpunt, of er werden weinig nieuwsminuten aan opgeofferd.

Omdat ik voelde dat dit wereldnieuws was, ben ik overgeschakeld naar CNN. Wat je dan ziet, tart alle verbeelding. Het leek wel alsof we in een warzone leefden en we elke minuut konden verwachten dat er een bom zou ontploffen of een terrorist zichzelf in een supermarkt zou laten gaan.

Feit is natuurlijk dat wat toen gekleurde sensatie leek, ook wel echt waar was. De volgende dag werd er ook veel uitgebreider ingegaan op allerlei details. Details die ik toen al kende van CNN, want tussen de sensatie zitten ook echt wel de feiten. Ik prijs me gelukkig dat ik dat onderscheid kan maken en niet bang was om die vrijdag naar de supermarkt te gaan.

Kijk, daar is het mij dus om te doen. Ik wil nieuwsfeiten zien. Als er iets gebeurt dat belangrijk is, dan wil ik dat weten. Probleem is: ik weet dat niet meer. En dat komt door het VRT Journaal.

Toen de eerste Japanse gijzelaar onthoofd werd, wist ik dat. Ik wist dat omdat ik het gezien had op de VTM. Jaja, die met die prijs van de tomaten. Ik had me zo kwaad gemaakt aan het gebrek aan informatie, dat ik toen al zapte tussen VTM en VRT om 19u. Ik keek naar de hoofdpunten van elk journaal, en Bjorn Soenens sprak er niet over. Bij VTM werd er telkens links bovenaan een titeltje 'anti-terreur' aan het logo toegevoegd, je weet wel... sensatie. Maar ik kende op z'n minst de feiten. Nieuwsfeiten zijn feiten die die dag gebeurd zijn en die belangrijk zijn. Bjorn vond van niet, toch niet zo belangrijk dat het een hoofdpunt moest zijn. Misschien kwam het aan bod om 19u15, maar toen was ik al naar Danny blijven kijken.

Ik hoorde het hem uitleggen. Er is namelijk een reden voor, waarom we dat best allemaal niet meer zo uitgebreid vertellen. Bjorn legde het uit in Reyers Laat. Hij vindt dat we een beetje opnieuw moeten opgevoed worden. We zijn te veel bezig met al die details en daarom worden we bang voor dingen die er niet zijn. Ik heb nieuws voor je, Bjorn. Ik ben helemaal niet bang. Ik wil gewoon het nieuws. Het nieuws zoals dat die dag gebeurd is, liefst niet door een sensatiebril. Maar ook niet door een roze bril.

De dreigbrief aan het Laatste Nieuws kwam niet ter sprake. Ik las het op Facebook en keek naar VTM. Toen wist ik ook dat Bart de Wever verhoogde bewaking kreeg, zelfs met bodyguards voor zijn huis en zelfs ín het huis. Fait divers, Bjorn? Ik vind van niet. Het is nieuws als het aangeeft dat onze premier een nog hogere bescherming krijgt en onze koning geen fotoshoot geeft van zijn skiverlof, of je dat nu leuk vindt of niet. Het geeft aan dat een onafhankelijke instantie oordeelt dat er reëel gevaar is. Ik wil dat dan ook weten.

De kritiek was dat er sensatie wordt gezocht. Stel dat er een ontploffing gebeurde, dan heeft VTM een reporter voor een café staan waar de feiten zich afspeelden. Hij haalde het aan als voorbeeld van hoe het niet moet. Want wat voor meerwaarde heeft dat? Een reporter ter plaatse zegt toch niks meer? Neen, maar ik weet op z'n minst dat er een ontploffing wàs.

De goede manier heet duiding, ofwel 'woord en weerwoord'. Het principe is simpel: een school in Aalst gaf namen van leerlingen die op hun openbaar Facebookprofiel IS verheerlijkten, door aan de politie. Het item duurde een minuutje of zo. De rechtse burgemeester vond het een goed idee. Het weerwoord duurde veel langer, want het Atheneum in Antwerpen doet dat veel beter. Ze doen dat met leerlingenbegeleiding en ze spreken met de leerlingen. Het is de zachte, betere aanpak. De vraag blijft: wat was er nu nieuws vandaag? Juist. Dat in Aalst. Niet dat in Antwerpen, want die hebben jullie zelf gebeld.

Het werkt blijkbaar trouwens enkel in die richting. Ik bedoel van rechts naar links. Een besparingsmaatregel van de regering werd vernoemd en het nieuwsitem werd gefilmd ter plaatse in een gezin met drie kinderen die veel hulp behoeven. De moeder verliest haar uitkering en dat is tragisch. Daar ben ik het absoluut mee eens, maar dat was niet het nieuwsitem. Het weerwoord had kunnen zijn dat de regering vindt dat de dame wel degelijk hulp verdient, maar niet in de vorm van een werkloosheidsuitkering: ze is immers niet meer werkzoekend. Maar nee, het weerwoord kwam van een organisatie die het net zo oneens was met de maatregel. Wacht eens... is dat woord en weerwoord? Het lijkt op weerwoord en weerwoord.

Nieuwsfeiten zijn feiten van de dag. Dingen die belangrijk genoeg zijn, plak je achter elkaar en met wat geluk heb je er beelden van. Ze worden gekleurd en gekruid op smaak van wie ze uitzendt.

Jammer genoeg moet ik nu vaststellen dat VTM ze minder kleurt.

Ik ben dan ook sinds enkele maanden VTM nieuwskijker en niet langer Bjorn Soenensnieuwskijker.

Het zij zo...

maandag 9 februari 2015

Oled Micro geocache waypoint

Het was alleen een kwestie van tijd natuurlijk vooraleer het zou lukken om zo'n mooi beeld dat je van een Oled display krijgt, ook in een potje van glucosestrips te proppen.

Let wel, niet enkel een kwestie van tijd, ook van veel moeite. Het was behoorlijk frustrerend om te merken dat van alle modellen die ik in huis had, er geen enkele display paste. Toch zijn ze allemaal heel klein, maar de onderkant van zo'n potje is nu eenmaal heel krap. Het is dus uiteindelijk de allerkleinste geworden die nog net voor het Chinese nieuwjaar geleverd werd. Daarna is het drie weken kinkloppen op AliExpress.

Ik moest alles in super kleine versies aankopen, zo was de microcontroller niet bedoeld om met de hand te solderen, maar het is gelukt. Het display'tje heeft een diameter van slechts 0.49 inch, dat is zo'n 1.2 cm. Ik krijg er wel makkelijk de nodige tekst op en wat er niet op kan, kan je laten scrollen. Da's het grote voordeel ten opzicht van een 7-segment potje. Een ander voordeel is dat je er allerhande andere tekst kan meegeven en uiteraard zijn er al nieuwe plannen in die richting.

Het potje werkt nu niet meer met een magneet, maar wel met een kwikschakelaar. Hij start dus als je het potje rechtop houdt en gaat weer in slaap als ie zijn zeg gedaan heeft. Er is dus geen probleem met hoe je het potje weer terug legt: zolang ie stil ligt, zal ie slapen.