zaterdag 28 december 2013

Arduino gestuurde radiator

Dit lijkt op 't eerste zicht wellicht het simpelste ding dat ik al gemaakt heb. Maar niets is minder waar. Heel lang geleden had ik al beloofd om de radiator in de eetkamer te automatiseren. De dringendste functie was eenvoudigweg: hem kunnen aanzetten :D

Hij zit immers verborgen achter een brede kast en we konden hem enkel aan of uitschakelen voor een lange periode, want je moest dus telkens die zware kast verplaatsen.

Er horen natuurlijk allerlei toeters en bellen bij, maar dat is allemaal nog te vroeg. Voor nu: één plastic kastje met één drukknopje en één LED. Meer moet dat niet zijn ;-)

Maar je zou er van verbaasd staan, wat je daar allemaal al mee kan doen:

  1. de radiator is koud, de led is blauw
  2. als je de knop indrukt opent de radiator
  3. om aan te geven dat ie opent, knippert ie even rood
  4. de LED is nu terug blauw en zal langzaamaan rood worden naargelang de radiator opwarmt
  5. druk opnieuw op de knop om hem uit te schakelen
  6. de LED knippert enkele seconden blauw om aan te duiden dat ie sluit
  7. de radiator koelt nu langzaam af en de LED zal stilaan weer blauw worden




vrijdag 27 december 2013

De facebooktest

Ik wil geen ruzie maken en wat volgt is een persoonlijke mening waar je het gerust niet mee eens hoeft te zijn, ik wil gewoon een punt maken.

Ik heb de Facebooktest gedaan. Er bestaat geen app voor en geen online service, je moet het zelf doen. Ik wil het waanidee aanvallen dat mensen die alcohol drinken, genieten van het leven en zij die dat niet doen, saai zijn.

Zo gaat de test: kijk naar het Facebookprofiel van iemand die je kent. Je neemt best iemand die ook geregeld wel eens iets post, anders is er een statistisch defect in je redenering. Tel nu het aantal foto's en noteer hoeveel foto's er over één bepaald onderwerp gaan. Je hebt geluk dat Facebook niet alles toont maar selectief wat dingen weglaat die ouder zijn. De test duurt daarom niet zo lang.

Dit zijn de onderwerpen van mijn foto's van dit jaar: eten, katten, elektronica, geocaching, diabetes, fotografie, dieet, alcohol (het niet drinken van... ;-) ) , timelapse, tattoo, schoenen, ziekenhuis, kleding, blog. Elektronica heeft de meeste hits, dat is noodgedwongen. Vorig jaar was er wellicht een overwicht naar geocaching.

Ik heb de test bij twee andere mensen gedaan die ik ken. Ze drinken wel alcohol. Ik zal de onderwerpen niet neerschrijven hier om de privacy te respecteren. De eerste persoon toont 40 foto's dit jaar. 18 foto's van de 40 tonen een glas alcohol. De tweede persoon ken ik minder goed, het is wel een kennis. Hij toont 29 foto's en 17 hebben een glas alcohol als centraal thema.

De stelling is: mensen die graag een pintje drinken zijn sociaal, genieten van het leven en zijn gelukkig. Mensen die nooit alcohol drinken zijn saaie pieten.

Je mag het zelf beoordelen.

donderdag 26 december 2013

Hashtag

Waarom ik dat nu plots belangrijk vond, weet ik niet maar er staat nu dus een linkje in de zijbalk om mij te volgen op Twitter. Niet dat ik daar zo'n interessante dingen heb te zeggen - laat staan dat ik interessante dingen heb te zeggen tout court - want sinds 2011 heb ik niks meer laten weten aan de acht personen die me volgen op Twitter ;-)

Maar ik had het ergens anders gezien en dacht: hela dat is leuk gemaakt. Ik ben dus nog steeds niet van plan om fervent twitteraar te worden, maar vanaf nu wordt er automatisch een Tweet verstuurd als ik een nieuwe blogpagina aanmaak. Dat is fijn voor die acht mensen waar ik er ook twee echt van ken, maar dat is het punt niet.

Dit is een voorbeeldbericht van de blogpagina van gisteren:

Blog: Extra large 7-segment display http://t.co/n0bNgYFpAO #7segment #arduino #elektronica #foto #gadgets #geocaching


Het leuke is natuurlijk de hastags die automatisch worden ingevuld. Ik gebruik Twitter dan wel nooit om zelf iets te melden, maar de hashtag #arduino hou ik bijvoorbeeld vaak in 't oog.

De hashtags worden vanzelf ingevuld met de zoekwoorden (labels) die ik in elk blogbericht ingeef. Die verschijnen onderaan in elk bericht en ze zijn de basis om de tabs bovenaan samen te stellen. Op http://www.hashtags.org zag ik dat #arduino behoorlijk veel gebruikt wordt, en dan weet je dat je goed zit. Dat wil wel zeggen dat ik vanaf nu goed moet nadenken over mijn zoekwoorden hier.

Het gaat zelfs een beetje verder: als ik een veelgebruikte hastag in de titel gebruik, zal ie die ook omzetten. Zo heeft ie van het woord "Dexcom" in de titel van de hoesjes van Tallygear ook een hashtag gemaakt. Of mijn Tweet nu wereldschokkend is op het moment dat ie verschijnt en de mensen wereldwijd kunnen zien dat ik mooie hoesjes laat ronddraaien is nog maar de vraag, maar ze staan er nu dan toch ;)

Ook voor mijn Youtube kanaal wou ik hetzelfde doen. Helaas lukt dat niet automatisch via Feedburner zoals dat met de blog gaat, maar voor alles is een oplossing. Dat kan je heel letterlijk nemen op de website IFTTT.com. Daar zijn eindeloos veel mogelijkheden om logische koppelingen te maken van het type 'If This Then That'. In mijn geval is 'This' het feit dat er een nieuw filmpje werd geüpload op mijn kanaal en 'That' is een Tweet versturen in mijn naam. De mogelijkheden zijn eindeloos, maar dit was voor mij de meest nuttige.

Dat alles om te zeggen: deze blog zit nu ook op Twitter :)

woensdag 25 december 2013

Extra large 7-segment display

Dit stond hier al wel vaker, zo'n 7-segment display. Maar dit is wel een heel klein beetje anders. De normale displays die ik gebruik zijn 0.35 inch groot, dus dat is nog geen centimeter. Deze zijn 2.3 inch, dus bijna zes centimeter groot.

Uiteraard komen ze uit China, uiteraard zijn ze goedkoop en uiteraard ga ik ze in een geocache gebruiken. Het is wel even wennen, want wat ik tot nu toe deed met die dingen was behoorlijk straight-forward elektronicagewijs. Je kan die dingen direct aansluiten aan een microcontroller en ze werken mits een beetje dimwerk of een extra weerstandje op een normale batterijspanning die ook de microcontroller voorziet van voeding.

Bij deze modellen, die ik trouwens per 20 moest kopen, is het een ander verhaal omdat elk segment (elk streepje) uit de display uit verschillende LED's bestaat. Ze hebben dan ook een hoge spanning nodig, en je moet ze besturen alsof ze grootverbruikers zijn.


Ik stuur ze nu aan met een extra chip die normaal gebruikt wordt om de wikkelingen van een stappenmotor te besturen (een ULN2003). Ze verbruiken dus meer spanning en meer stroom, maar dat wil niet zeggen dat ze niet op een gewone 9V batterij kunnen werken.

Het voorbeeldje in dit filmpje is trouwens gedimd tot 20% van de maximale lichtsterkte, anders kon ik het niet filmen omdat ze zo geweldig veel licht geven. In de praktijk zal ik ze niet dimmen, want ik hoop ze op een afstand van meer dan twintig meter leesbaar te maken, zelfs bij daglicht. Of dat gaat lukken, daarvoor moet je enkele maanden wachten en dan even naar Zwijndrecht rijden om mijn cache daar te doen ;-)



dinsdag 24 december 2013

Contour Link bug


Veel zotter dan dit moet het toch echt niet worden. Op de vorige consultatie bij de endocrinoloog heb ik nog gemeld dat er echt wel een fout zit in de glucosemeter die ik heb. De reactie van de twee diabetesverpleegkundigen was een beetje van: "ja, dat zal wel..." hoewel het niet meteen werd uitgesproken.

Toch is dit een typisch voorbeeld van hoe het mis loopt. Ik had een hypo en voelde ook wel dat het niet goed zat. Voor niet diabeten: een hypo wil zeggen dat je bloedsuiker te laag staat, en ik (en de meeste andere lotgenoten) worden daar behoorlijk slecht van. Nu is deze waarde het absolute minimum dat ooit op mijn meter verscheen. Normaal zijn we content als de waardes tussen 80 en 130 liggen (niet iedereen is zo streng ;) ), maar 18 wil zeggen dat je in een coma moet liggen.

Het probleem doet zich voor als ik te weinig bloed geef aan de strip die in het toestel past. Dat toestel weet dat, en het geeft ook een alarm als het te weinig bloed ziet. Je krijgt dan ook geen meting, maar je moet opnieuw proberen. Dat systeem van die alarmen werkt ook, want ik heb het alarm al enkele keren gezien.

Maar het werkt dus niet goed. Er is een verschil tussen wat het toestel als 'te weinig bloed' ziet en wat écht te weinig is om een goede meting te doen. Ik wist dus ook meteen nog voor die waarde verscheen dat het niet zou kloppen (ik kan ondertussen inschatten wat de kritische hoeveelheid bloed is waarop het elke keer misloopt).

Dit was trouwens de echte waarde die hij één minuut later gaf. Ik zal er maar op vertrouwen dat het juist is, het voelde in elk geval aan als 61 ;)


Maar dit zou toch echt niet mogen zijn, ik weet nu wel dat ik bij 18 mg/dl weet dat het niet kan, maar wat als ie op een hoger bereik die fouten ook maakt? Wat als ie 80 zegt als het in 't echt 160 is? En dat zonder enige foutmelding?


Enfin, ik krijg volgende keer een nieuwe meter omdat deze naar 't schijnt niet meer voldoet aan de nieuwe strengere normen voor glucosemeters.

't Zal wel zijn !

maandag 23 december 2013

Lightbox 360 software

Ik was al even op zoek naar goede software die enkele eenvoudige dingen kan doen. Helaas schijnt wat ik nodig heb niet echt te bestaan, ofwel is het voor een kostprijs die niet binnen mijn budget ligt. Dat heeft uiteraard veel met het budget te maken ook ;-)

Als ik die mooie roterende beelden wil maken, is daar software voor nodig die de 100 foto's per draai omzet naar een filmpje of een animated Gif. Daar is geen probleem mee, die software heb ik en die doet wat ie moet doen. Het echte probleem zit hem in de voorbereiding van de 100 foto's.

Je kan met elk tekenprogramma eenvoudige handelingen doen zoals trimmen en de resolutie veranderen. Dat is het belangrijkste voor mijn foto's, maar ik slaag er tot nu toe niet in om het goed te doen. Het probleem is natuurlijk dat je de handeling niet op één enkele foto moet doen, maar wel op 100 foto's.

Daar komt nog eens bij dat je om te beginnen rekening moet houden met alle foto's vooraleer je bijvoorbeeld gaat trimmen: het volstaat niet om op foto 1 te kijken hoeveel 'wit' je kan wegsnijden als daarmee misschien 50 foto's 'buiten beeld' vallen. Je moet dus alle foto's gezien hebben vooraleer je ze kan verknippen.

Ik vond wel software die dat doet, maar niet goed genoeg. Daarom heb ik dit zelf geschreven, het doet nu exact wat ik wil en het doet dat heel snel. In het eerste voorbeeld zie je hoe ik foto's kan trimmen met enkele muisklikken, of zelfs hoe de software dat automatisch doet.

Ik heb dus heel wat rekenwerk gedaan om per foto te kijken waar de witte randen zich bevinden. Dat was niet eenvoudig, omdat het in 't echt nooit echt wit is, maar eerder witte stukken en lichtgele stukken op de plaatsen waar er wat minder licht is. De truuk was dus om de software te laten bepalen wat hij als 'wit' ziet, en dus weg mag knippen en wat echt het begin van de foto is (in dit voorbeeld veel blauw). Daarbij moest ik rekening houden dat de schaduw van het object niet mag weggeknipt worden. Ik heb dus een soort tolerantie ingebouwd die bepaalt hoeveel de kleur mag afwijken zonder echt stukken van de afbeelding weg te knippen.



In dit tweede voorbeeld zie je hoe simpel het nu wordt: ik kan op minder dan één minuut 100 foto's op maat knippen en daarna omzetten naar een goede beeldresolutie die ik nodig heb om er een bewegend beeld van te maken. Nu staat dat op 580 puntjes omdat deze blog op die manier werkt, maar ik kan er alle kanten mee uit. Dus enkel 100 bestanden openen, enkele muisklikken en alles is klaar :)



De volgende uitdaging is de knop 'pixelwhite', die zal de 'gele' stukken helemaal wit moeten maken zodat je geen randjes ziet als ik de bewegende beelden op de witte achtergrond van deze blog plaats.

Dat is nog een behoorlijke uitdaging !

zondag 22 december 2013

Tallygear Dexcom hoesjes

De nieuwe Dexcom hoesjes van Tallygear zijn binnen en ze zien er fantastisch uit!

En uiteraard moeten ze ook ronddraaien :)

(klik om te vergroten)







maandag 16 december 2013

Geocache MP3box


Dit is het eerste waypoint voor mijn bijdrage aan de Rondje Vlaanderen-reeks die volgend jaar zal uitkomen. Elke gemeente zal een geocache krijgen, en in Zwijndrecht zal dit ding dus één van de tussenstopjes worden in mijn korte multi daar.
ook op Mancave


De bedoeling is alleen van vier liedjes te herkennen en met die gegevens een stukje van de puzzel op te lossen. Uiteraard zijn dit niet de liedjes en zal er geen karton te zien zijn in het definitieve ontwerp, maar dat had je wellicht wel door ;-)


zondag 15 december 2013

PCB sunday

Ik hoop meestal toch op een betere opbrengst dan dit. Toegegeven, ik had dit keer slechts één ontwerpje gepland, dus het was helemaal niet de bedoeling van er een PCB zondag van te maken. Waarom het dan wel zo was, dat zie je hier. Voor de niet-kenners, deze printplaatjes zijn dus allemaal mislukt hè ;-)


Ik moet echt gaan herbekijken hoe ik in het vervolg printen wil maken, want wat ik nu doe werkt gewoon niet. Ik heb een hele plaat verknoeid van 160x200 mm om dit ene ontwerp te maken. Ik koop nu goedkope fotogevoelige printplaatjes bij Conrad. Ze kosten maar de helft van het merkproduct, maar als ik dit soort verliezen mee moet incalculeren, komen de dure printen veel goedkoper uit.

Nu, uiteindelijk zijn er drie van deze gelukt dus laat ik vooral daarom blij zijn :)



Maar als het lukt, ben ik ook heel erg tevreden over het resultaat. De nieuwe macrolens drukt me wel meteen met de neus op de feiten. En in dit geval is dat fijn, want dit is het moeilijkste stuk van het ontwerp.

Men rekent in dit geval met de eenheid 'mils'. Om makkelijk te rekenen, heeft men de afstand tussen twee gaatjes 100 mils genoemd (100 mils = 0.1 inch = 2.54 mm). Je ziet op deze foto vier gaatjes van een connector en de uitdaging is steeds om tussen die gaatjes nog een baantje koper te kunnen leggen. Vroeger deed ik dat nooit, want het lukte toch niet. Ik moest steevast bijwerken met een cuttermes ofwel was de baan weggevreten door het zuur omdat ze te dun was.

Dit verticale baantje is 12 mils dik (dus 0.3 mm), voor de andere baantjes neem ik standaard 15 of 20 (ook het horizontale deel van dat baantje is 15 mils, het wordt dus een beetje dunner tussen de gaten). Maar zoals je ziet, lukt dat perfect zo. Het verbaasd me zelfs dat de vorm nog zo consequent overeenkomt met het ontwerp. Het lastige is meestal dat ze de eilandjes ernaast raken, maar dat is niet meer zo. Ik kan dus met mijn transparanten en mijn lichtbak behoorlijk nauwkeurig werken.




Hier is het minder fijn, want nu zie ik pas hoe onnauwkeurig ik gaatjes boor. Als ik daarmee bezig ben, denk ik altijd dat ik heel fijn werk doe, maar als je dit ziet, lijkt het wel een slagveld. Het is maar een klein boortje (1 mm dik) maar het geeft behoorlijk wat schade aan de koperlaag. Ze komt zelfs helemaal omhoog op deze plaats, hoewel je daar in 't echt dus niks van ziet.

Maar binnenkort gaat ook dat allemaal perfect zijn. Het zal één van de taken worden van mijn nieuwe CNC machine. Hoe ik dat dan moet programmeren, da's een ander paar mouwen. Iets zegt me dat er nog een behoorlijke uitdaging volgt :)

zaterdag 14 december 2013

The devil

Alles duurde niet meer dan één seconde, maar elke keer is het toch weer daar. Noem het gerust drankduivel als dat makkelijker is, maar zijn gezicht is helemaal anders dan wat je verwacht.

Een tijdje geleden nog was ie ook daar, en het kwam gewoon omdat ik enkele weken mijn vaste donderdag moest missen. Plots merkte ik ineens dat de wodka in reclame stond in de supermarkt. Wellicht staat ie vaak in reclame, maar nu viel het op. En er is geen enkel moment dat ik er aan dacht om één of meer flessen te kopen, het was gewoon daar en het viel op.

En deze week opnieuw. En opnieuw is het helemaal niet zoals de gemiddelde Vlaming denkt dat een drankduivel eruit ziet. Ik bedoel dan niet meteen de horentjes en de staart die typisch zijn voor elke duivel of zelfs het glas bier dat ie op sommige misschien wat minder artistieke afbeeldingen vast heeft. Ik bedoel de vorm die hij verondersteld wordt te hebben: het innerlijke stemmetje dat geniepig in je oor fluistert dat je er best eentje kan drinken zonder dat dat een probleem is. Eentje kan toch geen kwaad?

Misschien is dát net een probleem, de waarheid is veel subtieler dan dat. Dat was het in de supermarkt ook: ik heb geen enkele keer gedacht om een fles in het winkelmandje te plaatsen, maar het feit alleen dat het idee daar is, is stap één om het misschien binnen een maand wél te doen. Ik weet van vroeger dat het op die manier begon. Aan tafel noemen we dat psychologisch drinken: er komt geen druppel aan te pas, maar in je hoofd kreeg de eindeloze redenering van aankoop, planning, verbergen en leeggoed wegwerken een kick start nog zonder dat er in het echte leven iets gebeurd is.

En deze week dus opnieuw: ik ben enkele dagen alleen thuis omdat mijn ventje in het buitenland zit voor zijn job. Vroeger kwam dan altijd een redenering op gang meer dan een week op voorhand: de laatste logische stap in die redenering was: "aaaaaahhhh, ik kan drinken" ! Ik kon het anders ook hoor, maar dit maakte het gemakkelijk. Ik moest dan niks verbergen of plannen, je kon gewoon een voorraad aanleggen en je verder van niks iets aantrekken. Alleen zorgen dat de sporen zijn uitgewist als de reis erop zit.

En nu was dat ene zinnetje ineens daar. Zo maar, out of the blue. Ik hoor de planning van de reis en automatisch heb ik berekend hoeveel tijd er dan over is waar niemand me controleert. Dan is het zinnetje daar, net zoals vroeger: "aaaaaaahhh, dan kan ik drinken". Binnen de seconde drukte mijn gezond verstand het idee de kop in, maar eerst was het toch daar. En nee, dat komt dus niet omdat ik dat ook echt wil doen of omdat de miserie zo groot is dat ik een fles wodka als beloning verdien. Het is gewoon ineens daar.

The devil works in mysterious ways ;-)

vrijdag 13 december 2013

Ballen !

Ik wil een kerstboom! ik wil een kerstboom! ik wil een kerstboom!

De jaarlijkse kerstboomfoto's :)

donderdag 12 december 2013

Opties

Veel is er niet veranderd na het bezoek aan de fysische geneesheer. Alleen mijn algemene indruk dat ie nog een pak opties had indien de vorige medicijnen niet werkten.

Er volgde een korter onderzoek dan de vorige keer. Er is niet veel veranderd aan de toestand, de ontstekingsremmer die ik tien dagen moest nemen en daarna vijf dagen niet, heeft niet gewerkt.

Toch zag hij een verschil in de positie van de rug. De spanning die alles naar links trok waardoor ik blijkbaar vorige keer krom liep, is nu minder. Je zou dat dus op 't eerste zicht meteen kunnen zien, ware het niet dat ik vorige keer ook niet had gezien dat ik wél krom liep. Ik zie dus geen verschil maar hij wel.

Omdat er voor de rest weinig opties over zijn - dat is niet hardop gezegd maar mijn indruk - heeft de dokter nu beslist om de kuur te herhalen. Ik werd niet ziek van de pillen, dus ik riskeer niks. Als het echt zo zou zijn dat de beterschap die hij vandaag ziet het gevolg is van de medicijnen en niet door het afwisselend karakter van de klachten (goeie dagen en minder goeie dagen, waarvan ik misschien vandaag net een goeie dag had), dan kunnen we dat zeker weten door de test te herhalen.

Ik neem nu weer tien dagen dezelfde medicijnen en dan weer vijf dagen niks. Op 2 januari heb ik een nieuwe afspraak en dan zien we verder.

Ook hij heeft inmiddels zijn bezwaar laten merken in verband met de Dynesys. Niet dat het een slecht systeem is, alleen in zijn praktijk is het lastig. Hij kan geen diagnose stellen voor rugproblemen die aan- en uitschakelen zoals dat bij mij het geval is. Het feit dat alles nog kan bewegen en dus ook nog pijn kan veroorzaken, wil zeggen dat eventuele problemen niet op te sporen zijn door een foto en ook niet door zijn getrainde ogen en handen. Het probleem is immers weg als ik hem zie, de klachten zijn het gevolg van een terugkerende hevige pijn die ik om de zoveel dagen voor een korte tijd voel. Als ik de dokter zie, heb ik alleen spierklachten omdat alles verkrampte na die pijn. Daar kan ie dus niks mee.

Ik krijg dus ook in dit kabinet de indruk dat ik ofwel zo moet genezen, ofwel dat de Dynesys terug moet verwijderd worden en vervangen worden door een vaste constructie.

We hopen op optie nr 1.

woensdag 11 december 2013

CCC

Omdat mijn geheugen sputtert van de medicijnen, was er een klein probleempje ontstaan. Nu ik uit noodzaak ben gebombardeerd tot huisman, moet ik zorgen dat mijn huisgenoot 's avonds een nutritieve maaltijd op zijn bord krijgt.

Nu stelt dat in de praktijk niet zo heel veel voor, want vele dingen zijn al bereid in 't weekend en worden op weekavonden opgewarmd. Buiten het betere ontdooi- en opwarmwerk vraagt dat dus niet veel culinaire kwaliteiten. Het kwam er gewoon op aan om alleen al te onthouden wat er op welke weekdag gepland werd. Maar dat liep dus keer op keer mis.

Vandaar deze simpele oplossing. We hebben een groot magneetbord in de keuken hangen om allerlei recepten en memootjes te bevestigen. Je kan dat ook beschrijven met een viltstift, en zo werd het plan opgezet om het weekmenu hier up-to-date bij te houden.

Alleen, deze week ben ik een beetje in dubio over welke maaltijden de huisgenoot nu precies bedoelt.


Voor vrijdag kon ik zelf nog verzinnen dat dat wel spaghetti wou zeggen.
Voor de andere dagen is een verklarende woordenlijst nodig:
- Mlt = maaltijd, wat wil zeggen dat ik mijn plan moet trekken
- CCC = Chili Con Carne
- Spag. = spaghetti
- Ttp = Tirez Ton Plan. eigenlijk is dat dus een verkapte "Mlt"

Ik ga voorstellen om een glossarium bij te houden met afkortingen,
dan heeft het ook echt zin ;-)

dinsdag 10 december 2013

CNC - Linear ball bearing

Dit is één van de cruciale onderdelen van de CNC constructie. Linear ball bearing moest ik opzoeken op AliExpress. Eens je weet hoe dat ding heet, is de grootste stap gezet. De standaard is zeker deze 8mm lineaire kogellager die perfect past op de bijhorende assen van gehard staal.

Het geheime wapen zit hem in deze kleine kogeltjes die in vier lange rijen binnenin de kogellager vrij kunnen bewegen. Daardoor ontstaat een vloeiende beweging zonder dat er enige speling zit op de constructie.

Als je twee van die rails combineert, kan je één derde van de beweging die de machine moet kunnen doen, ondersteunen. Zowel de X-, Y- als de Z-as moeten dit soort constructie krijgen.

Dit zijn de onderdelen die de stevigheid en nauwkeurigheid van het eindresultaat zullen bepalen. Daarom kan ik hier dus geen onderdelen uit de Gamma voor gebruiken, dit moet the real thing zijn.

En ze doen het verbazend goed, zoals je hier kan zien:



maandag 9 december 2013

Rondje Vlaanderen

Er is een nieuwe uitdaging in geocacheland waar ik heel graag aan wil meedoen. Omdat ik niet mobiel ben, moet ik voorlopig alle activiteit op dat vlak staken, maar een geocache zelf leggen hoort wel tot de mogelijkheden.

Ik ben dat natuurlijk al zo lang aan 't zeggen dat niemand me nog gelooft, maar nu zal ik wel moeten. De bedoeling van Rondje Vlaanderen is om in elke Vlaamse gemeente een geocache te plaatsen. Er liggen er overal al, maar dit zou dus één grote reeks worden.

Je kan ze ook gewoon afzonderlijk bezoeken, maar het hoogtepunt zal toch één bonuscache zijn die je enkel kan vinden als je elk van de 308 gemeentes hebt bezocht. Er worden ook tussenstadia voorzien per provincie, dus als je alle gemeentes in één provincie hebt kunnen loggen, is er per provincie ook één bonus.

Het zou dus logisch zijn als ik Antwerpen zou kiezen, maar helaas was ik 20 minuten te laat toen de gemeentes werden uitgedeeld. Maar geen nood, je hoeft niet in de gemeente te wonen waar je een cache voor maakt. Daarom koos ik dus de dichtste buur, en dat is Zwijndrecht.

Nu is Zwijndrecht (en Burcht) best een mooie gemeente, en er liggen al behoorlijk veel schatten verstopt. Daar wringt nu een beetje het schoentje, want ik zou graag een kleine multicache in elkaar steken (uiteraard met elektronische gadgetwaypoints ;-) ) maar om die te leggen, moet er plaats zijn. Je moet immers meer dan 160 meter afstand houden van bestaande schatten. Bovendien werd er een maximum wandeling van 5km vooropgesteld, dus ik kan ook geen tussenpunten gaan kiezen die ver uit elkaar liggen.

We zullen zien, ik heb intussen enkel via Google Maps kunnen vaststellen dat dat dus niet zal lukken, tenzij ik echt waypoints in het centrum leg. Elektronica in waypoints wordt best discreet gelogd, ik heb niet graag dat mugglers ( = niet-geocachers... mensen dus) de gadgets zien liggen en de politie of erger nog, de ontmijningsdienst gaan bellen.

Het wordt dus puzzelwerk, eerst om de waypoints te maken maar daarna ook om ze gelegd te krijgen in het overbevolkte geocacheland.

zondag 8 december 2013

Dat kan het al niet zijn

Toch vreemd dat ik mezelf hier op betrap.

Die optelsom die ik vroeger maakte, was misleidend. De uitkomst was geluk en om tot die som te komen moest je eenvoudige dingen optellen. Het zijn de dingen die we geleerd hadden van andere mensen die daar meer verstand van hadden. Dat is toch hoe ik moet gedacht hebben toen het me werd aangeleerd. Ik was er wel bij, maar het is niet helemaal bewust gebeurd. De goede raad drong langzaam door met de jaren.

Maar het was pas toen ik bijna veertig was, dat ik doorhad dat de optelsom helemaal verkeerd was. Ik moest tweede zit doen bij een psychologe, want voor het vak 'gelukkig zijn' was ik helemaal gebuisd. Toch waren alle factoren aanwezig om tot de som te komen: een goede baan, een mooie woonst, een goeie vriend, een mooie auto en genoeg geld. Ze leerde me dat ik al die jaren verkeerd geteld had. Daarom zat ik muurvast in een depressie die alcohol als brandstof vroeg.

De oplossing past niet in één zin, laat staan op één pagina. Ze komt erop neer dat ik minder moest proberen maar zeker niet minder ambitieus moest zijn. Ik moest de pijlen alleen richten op een hele andere roos, maar voor ik die nog maar kon zien, had ik vele lessen nodig. Om dan raak te mikken, is de volgende stap en dat heeft tijd nodig. Maar ondertussen was je wel onderweg en meteen voel je dat deze route niet de snelste of de kortste is. Het is de leukste.

En net op dat moment maak ik zelf die rekenfout. Waarom was er iemand ongelukkig? Hij heeft nieuw werk, dus dat kan het al niet zijn. Dat is exact wat ik zei. Ik denk dat de pillen me hebben verdwaasd, want ik weet het heel goed. Ik weet heel goed hoe moeilijk de weg is als je de richting niet kent. En met werk, een auto of een goei lief heeft het echt niks te maken.

Ik ben gewoon gestopt met proberen, veranderde van richting en vanbinnen werd het heel erg stil. Dat was een goede zaak, want eerst was er veel te veel lawaai. Altijd, elke dag en de ganse dag. Maar nu was het stil. Dat heet blijkbaar innerlijke rust.

Waarom is iemand ongelukkig? Hij heeft nieuw werk, dus dat kan het al niet zijn. Maar die innerlijke rust heeft ie niet. En dat kan het dus wél zijn.

Ik ben zelfs bijna zeker dat het zo is.

zaterdag 7 december 2013

Dunne Dexcom

Nog even terugkomend op die close-ups van gisteren: ik stelde me de vraag hoeveel het nu écht scheelt, de sensor en de katheter. Alleen diabeten weten nu waar het over gaat, maar het is ook gewoon fijn om dat uit te vissen.

Er zitten dus altijd twee naalden in mijn lichaam: één die insuline geeft langs de insulinepomp en één die de suikerwaarde in het bloed inschat. Die tweede doet dat door de suikerwaarde in het vetweefsel te meten en dan om te rekenen hoeveel het dan in het bloed zou zijn.

Bij Dexcom zegt men dus dat hun sensor veel dunner is dan de katheter van een insulinepomp, en ik wou dus wel eens weten hoeveel dunner. En nu weet ik het: de sensor heeft een dikte die 28% bedraagt van de katheter, ofwel: de katheter van de pomp is dus 3,5 keer keer dikker dan de sensor.

Hoe ik dat dan weet? Awel, close-ups met de macrolens, hé. En nee, ik heb niks beters te doen ;-)


De would-be fotograaf deed wat moeite: het is met opzet een beetje groen aan de linkse kant. De macrolens geeft een zeer grote scherptediepte, vandaar dat de achtergrond helemaal wazig is (dat is dus de bedoeling hè). Ik nam een hele hoop foto's en kreeg nooit de twee dingen samen duidelijk in beeld. Dat komt omdat de ene naald doorschijnend is en de tweede bijna zwart. De ene zie je dus best op een gekleurde achtergrond en de andere op een witte.


lichttent



sensor afknippen + Velpon truuk



witte versie



groene versie 




vrijdag 6 december 2013

Ik val in kosten

Ik ga ze toch niet doen, die kosten. Maar er is een klein accidentje gebeurd met mijn Dexcom. Het is voorspelbaar, want het is een gekend probleem dat je veel online terugvindt. Het kapje aan de zijkant kan er vanaf nu zomaar uitvallen omdat de behuizing op die plaats niet sterk genoeg is. Het gleufje is afgebroken aan de bovenkant.

Ik heb me altijd voorgenomen om dus extra voorzichtig te zijn, want ik wist dat het kon gebeuren. Het enige dat er is gebeurd, is dat ik wat meer moeite moest doen om de ontvanger uit mijn broekzak te halen, ik heb echt geen bruut geweld gebruikt. Maar ineens voelde ik een scherp randje en wist meteen dat het mis was.


Ik gebruik de sensor (en dus de ontvanger) nu bijna één jaar, en onze kostenberekening ging ervan uit dat de ontvanger vier jaar zou meegaan. Hopelijk heeft het weinig invloed op het verdere verloop, het is natuurlijk maar een plastic plaatje. Maar als ik denk aan de vuiligheid die je nu al ziet op die close-up foto's denk ik toch: amai, als dat vanaf nu in de connector ook zo gaat zijn...



Nu ik toch foto's in extreme close-up aan het nemen was: dit is de sensor zelf.

Hij gaf vandaag na 25 dagen de geest (wat nog goed is als je weet dat ik hem geplaagd heb met Dafalgan) en ik heb eens geprobeerd om de punt zelf in beeld te brengen.

Dit zit dus bijna een maand in mijn lijf ;-)







donderdag 5 december 2013

Mirakels bestaan niet

Mirakels bestaan niet. Je moet heel heel vaak naar de meetings gaan, anders loopt het mis. Na een aantal jaren nuchterheid weet ik hoe de vork in de steel zit.

Nuchter zijn is makkelijk. Nuchter blijven moeilijk. Dat is ook de reden waarom ik er nog kom. Wel, het is één van de redenen. Wellicht telt het feit dat het gewoon heel plezant is ook mee voor iets. Ik kan me niet voorstellen dat ik na 187 weken nog steeds zou komen als het met tegenzin was. Het is eigen aan een drankverslaafde dat ie niks tegen zijn zin wil doen. Dan zegt ie, en ik citeer een andere tafelgenoot: "iedereen kan de boom in, ik ga zuipen". Hij komt zelf elke dag om dat moment te vermijden.

Maar voor mij is het niet zo, ik kan gerust wel wat vergaderingen missen. Het is helemaal niet zo dat ik na een time-out van één week meteen naar de Delhaize rijd om deze fles wodka in te slaan. Dit was mijn merk maar van inslaan was er nooit sprake. Ze kreeg zelfs nooit de kans om behoorlijk af te koelen. Warme wodka smaakt niet, zelfs koude lustte ik niet. Toch dronk ik het jaren aan een stuk elke dag. Maar ik lust het echt niet. Na twee slokken was ik dat vergeten en dacht ik alleen maar dat anderen het niet zouden ruiken aan mijn adem, daarom kocht ik het.

De nieuwe dame van vandaag deed exact hetzelfde. Ze vond het ook niet lekker, alleen dat geurfabeltje houdt dit merk blijkbaar recht. Want het is eigenlijk echt niet te zuipen, en dat zijn ook niet mijn woorden. Kleine noot: wees gerust, deze fles heb ik niet zelf in mijn lichttent gefotografeerd ;-)

Ik kan de meetings dus gerust een tijd missen en het dringt niet. Maar ik weet dat je soms echt moet gaan. Als je week fantastisch was, ga je best eens langs. Euforie is fijn maar levensgevaarlijk. We vormen het om naar geluk en je zit weer safe. Als je week juist slecht was, moet je ook gaan. Tegenslagen worden niet uitgewist, maar begrip van 10 psychologen zonder diploma doet wonderen.

Mirakels bestaan niet. Maar dat begrip van de tafel deed vandaag wonderen.

Tiens, volgens mij zijn dat toch twee synoniemen ?

maandag 2 december 2013

Microstepping with Arduino

I bought these stepper motors online for a project I'm working on. I'm trying to build a small CNC machine to cut and drill in light materials such as plastic housings or PCBs. The main issue for this purpose will be accuracy in the stepper motors that drive the X- and Y-axis. Torque is not a big deal, since I won't be cutting hard materials.

These motors were cheap for a reason: the step angle is 3.75°, making 96 steps in one revolution. That's not very accurate as steppers go, so for my purpose they may not be suitable. That's te reason why I tried to write some new Arduino code to make them more accurate using microstepping.

As you can see on the picture, the motor comes with six wires, so I could choose to drive it like a unipolar or a bipolar stepper motor. I chose the latter method, since my L293D driver chips support 0.5 Amps current per winding, which is exactly what the supplier claims to be the working current of the motor.

The Arduino code I wrote can now drive the stepper motor in full stepping, half stepping and microstepping. Full stepping would be the best choice if you want maximum torque, half stepping and microstepping are more useful if you need accuracy.

I hooked it up to an oscilloscope to see what waves come out in the different methods. Note that this is only half of the story, meaning the pictures only show one winding (A,B). I use a very old machine as you can see, hooking up two channels to the four wires of the motor would shortwire the driver chip because the scope uses a common ground between the channels. Actually, I had to make the mistake first to find out that the motor stopped and things got hot very fast when connecting channel two ;-)

Now, just imagine channel two (C,D) showing the exact same picture, only with a 90° phase shift. This is what it looks like:



ABCD
1+-+-
2+--+
3-+-+
4-++-
ABCD
1+-+-
2+---
3+--+
4---+
5-+-+
6-+--
7-++-
8--+-
ABCD
1+-+-
2+-½-
3+---
4+--½
5+--+
6½--+
7---+
8-½-+
9-+-+
10-+-½
11-+--
12-+½-
13-++-
14-½+-
15--+-
16½-+-

Full stepping is pretty straight-forward. Just switch polarity on channels (A,B) and (C,D).

Half stepping introduces four extra steps (2,4,6,8) where only one of the four wires is connected to Vcc (the plus side of the power source of the motor), the other three are connected to ground. This means that only one winding is activated in these steps.

In microstepping, eight new steps are introduced which have columns marked '½' for convenience. What it actually means is that my Arduino code switches at a high frequency between two half stepping steps, creating these thick vertical lines on the scope. Step 6 is actually a fast alternation between step 5 and 7.

This is one of these steps in detail. Note that other options are possible with this approach, because when I use these waveforms, the duty cycle can be altered.

This example has a duty cycle of 25%, so it's 25% high and 75% low.




This is what happens when we would create even more steps with different duty cycles.

Instead of inserting one '½' step (or '50% step' like step 6 above), we could insert three new steps 25%, 50%, 75%.




The only difference between the previous microstepping and this one is the vertical thick lines being a bit thicker. But this is what really happens in the code: the duty cycle is incremented from 25 to 50 and then 75%. This creates a 32 steps microstepping model.




Check out this video where I tried to check how far I could go with this motor. I used a mirror on the motor and a powerful LED flashlight to see the refection on the wall. That's the only way to notice these small changes.



I boosted it up to 64 steps, but that's not really useful. In fact, I'm now assuming that a 25% duty cycle in the waveform correponds to a 25% movement between the steps and that's just not true. In fact, in the video I already adjusted some values to correspond to actual movement of the light. So a 25% duty cycle corresponds to a movement of 40 or 50%. It's a bit trial and error and only meaningful up to 32 steps in my setup.

Still, I'm pretty happy with my results! It means I can use my motors at least in 16 steps microstepping, maybe 24 or 32. It means my motors will be at least four times more accurate !

UPDATE
After more testing, I found that boosting the voltage near to the maximum allowed for my motor (so it gets its 500mAmps per winding), results were much more accurate. Even 96 microsteps were possibible resulting in a perfect lineair movement of the motor, much better than the 64 steps in the video.

The source code can be found here:
HTML readable
ZIP source file --> zipped .ino file (Arduino)

This is the connection scheme used, use any stepper motor driver instead of L293D. Use any Arduino pins you want, just change A,B,C,D variables in the code.


zondag 1 december 2013

De pillentest

De nieuwe dokter met de andere kijk had een plan. Het plan was om een ontstekingsremmer te geven die sterk genoeg is om zeker een effect te hebben als het probleem is wat ie denkt dat het is.

Het probleem zou kunnen zijn dat een tussenwervelschijf die boven de Dynesys zit nu lastig doet. Als je wervels aan elkaar vastmaakt, kan zoiets gebeuren omdat de druk op die bewuste wervels wordt weggenomen, maar dan verplaatst de druk van zich soms hoger of lager in de rug. In mijn geval kon het enkel hoger omdat we al over de onderrug spreken.

Tien dagen moet ik de pillen nemen en daarna vijf dagen niet. Dan kan ik een goed beeld vormen of ik een verschil voel, en dat moet duidelijk zijn. Dus niet een beetje beter, maar veel beter. Na drie dagen zouden de pillen hun maximum kracht moeten bereiken.

We zijn nu op dag zeven en helaas kan ik nu al met zekerheid zeggen dat het niks heeft uitgehaald. Sterker nog, de periodieke pijnscheut van gisterenavond was groter dan wat ik tot nu toe gewend ben.

Dat is het echte probleem: om de x aantal dagen doet het even heel erg veel pijn, en daarna trekken alle spieren samen waardoor een verkrampte houding ontstaat met spierpijn en een mankepoot.

Normaal neem ik dan enkele Ibuprofens bovenop mijn normale cocktail, maar die had ik niet meer in huis. Dan heb ik deze keer op het bewuste moment twee Dafalgans genomen, hoewel dat helemaal niet mag. Niet dat ik er niet tegen kan, maar mijn Dexcom glucosesensor flipt helemaal als ik Dafalgan neem.

Het lijkt dan alsof ik plots een half pak suiker heb gegeten. Er was nog een vraag vorige week op het diabetesforum over Dexcom en Dafalgan. Het is een beetje jammer dat ik hem meteen uitschakelde toen ie een alarm gaf (boven het groene bereik), maar je ziet dus duidelijk dat ie plots de hoogte inschiet op enkele minuten.

Ik heb dus niks gegeten om 23u, het is echt het resultaat van 2 Dafalgans...