Kribbels

Het was een simpel principe. Den boek, die eigenlijk een schrift was, had hoofdstukjes met dingen die ik van plan was. Daartegenover stonden beloningen. Soms gadgets die op mijn verlanglijstje staan, soms gewoon leuke activiteiten die ik al een tijd niet meer deed.

En nu zou het snel gaan. Als je niet meer fulltime werkt heb je tijd over om alles uit te voeren en af te vinken. Beloningen genoeg dus laat de lijst maar slinken. Helaas werkt het zo niet.

Den boek bleef dicht en ik bleef op mijn stoel zitten. Ik weet nog welke dingen in de lijstjes staan, maar voor de één of de andere reden doe ik ze niet. De beloningen blijven ook uit. Toch is er nu tijd genoeg om ze allemaal te doen. En ik doe ze niet.

Om me terug in gang te zwengelen is een duwtje nodig. Een inerte massa is niet goed, je kunt ze beter weer in gang duwen. Maar dat is nu net eigen aan de massa. Ze is inert, dus als ze stil ligt, blijft ze zo. Je moet er iets aan doen om de beweging te starten.

Eerst waren het kribbels op een papiertje. Er werd al danig mee gelachen, want als ik opruimen er tussen zet, kan je je al inbeelden dat daar commentaar op komt. Zou je niet beter ineens kuisen, lampen ophangen, de electriciteit afwerken, die projector aansluiten, de draden wegwerken... Neen dus! Dat zijn de pitfalls van den boek. Maak de lijst lang en hij lukt niet. Ik begin met simpele dingen.

En om te beginnen schrijf ik ze echt weer op. Geen kribbels op kleine papiertjes, want die zijn te slap om de inerte massa in gang te krijgen. Het lukt alleen met den boek.

Vandaag

Een productieve dag vandaag! Jammer dat ik er niet voor betaald word. Ik nam een dag vakantie om alle loose ends weg te werken. En dat is bijna gelukt. En wat er nog op todo staat is afgesproken.

Ik zal mijn huurauto kunnen afzeggen, want volgende week is mijn Saab gekeurd. Haleluja! Ik belde om de huurauto voor de achtste keer één week te verlengen en de dame was vriendelijk. Heel vriendelijk zelfs, want mijn telefoontje bleek overbodig. Ik heb nu immers een B2B contract. Business to business. Zij zijn een business en ik blijkbaar ook. En contracten worden dan niet verlengd. Het verhuurbedrijf is dan een duivenkot, want ik geef mijn auto terug als ik zin heb. Dan rekent men af door een factuur na te sturen. Ik moet geen 950€ waarborg meer betalen en de betaling van de huur doe je zoals elke andere factuur. Te laat dus. Dat heb ik maar niet gezegd.

Mijn Saab breng ik binnen in de garage na de uren. Technically klopt dat niet. Ik laat hem op straat staan voor de garage. Ik drop de sleutel in de brievenbus en vanaf dan zal een geöliede machine beginnen bollen. Ik krijg hem volledig in orde terug, inclusief keuring. Dat moet je natuurlijk bijbetalen, maar het weegt niet op tegen het dagtarief dat ik anders zou verliezen.

Ik heb een nieuwe identiteitskaart! Da's maar goed, want zonder identiteitskaart kan je geen auto huren. Toch deed ik dat al twee keer. Ik lachte eens lief en het lukte. De tweede keer zelfs tegen een man :-)

En ik ben met mijn gloednieuwe Flexkaart van de Post mijn aangetekende zending gaan halen. Eindelijk weet ik nu wat het is. Zoals altijd is het een brief die ik al kende, want hij werd ook met de gewone post verstuurd.

Ik ben ook bij de dokter geraakt én bij de apotheek. Eindelijk cholesterolpillen gekocht en sensoren besteld. Dat liep bijna weeral fout. Volgende week is de apotheek gesloten, dus ik zou ze niet kunnen ophalen. En ik kom geen week meer toe. Tot ergernis van de mensen achter mij belde de brave man naar Paradigm om de sensoren met een koerier te leveren. Op zijn kosten! Hij voelt zich nog een beetje schuldig omdat ie een tijd geleden bijna 100€ te veel had aangerekend. Ik heb toen Paradigm zelf moeten contacteren om mijn gelijk te halen. Maar nu lukt alles wonderwel. Ik zal ze morgenavond tot 22u kunnen afhalen in de apotheek. Ofwel op zondag, stel je voor! Enkel even bellen en hij zal er staan. Plots kan er heel veel.

Ik zal veel items moeten schrappen uit mijn boek. Ik bedoel niet dit boek, want dat moet ik nog bestellen. Ook niet dit, want dat moet ik nog schrijven. Wel dit. Alleen moet de kolom met beloningen aangevuld worden want zoveel items heeft het niet meer. Een iPhone 5 wou ik er nog opzetten, maar die koop is sowieso ;-)

I love it when a plan comes together.

Een plan

Het was een puntje dat in den boek stond. Mijn CD's moesten geïmporteerd worden in iTunes. Dat was het plan, en vandaag heb ik een groot stuk van het plan kunnen afmaken. Het komt wellicht omdat ik daar blijkbaar goed materiaal voor heb. Ik weet dat mijn ventje al enkele jaren bezig is met importeren van CD's in de computer. Maar we doen het met verschillende redenen. En dus ook met verschillende computers.

De iMac is natuurlijk gemaakt voor dat soort speelgoed. Ik stop er een CD in en in het beste geval leest hij die in met een snelheid die 25x sneller is dan de afspeelsnelheid. Een CD van een uur heb je dus op 2 minuten bijna ingelezen. Dat is op de PC van 't vriendje een heel ander paar mouwen. Hoe snel die gaat weet ik niet, maar een snelheid x5 vond hij al heel snel. Niet moeilijk dat hij er zo lang over doet. Ah ja, hij heeft ook meer dan 1000 CD's. Misschien speelt dat ook een beetje mee.

Maar de redenen zijn dus ook verschillend. Hij wil zijn iPod opvullen, ik mijn iPad. Ja duh... dat maakt geen verschil zou je denken. Maar toch wel. Ik wil ze niet afspelen op de iPad, ik wil alleen een handige zoekmachine als ik als DJ Jan tijdens het plaatjes draaien een nummer niet vind. Altijd dus eigenlijk, want ik vind geen enkel nummer nog terug. En dan is de zoekfunctie van de iPad heel handig.

Ik voel kosten komen. Boven mijn DJ tafel hoort dan natuurlijk een houder voor de iPad. Zo is hij beter bereikbaar en kan ik hem constant gebruiken. Ook om eventueel het nummer af te spelen. Of een playlist op te zetten met bangelijke muziek. En dan doen alsof ik veel moeite doe. Nee, da's er wat over zeker.

Maar de lijst is bijna klaar. Volgende zaterdag nog een keertje DJ. Dan zal het van pas komen !

Dictafoon

Ik was al een tijdje een poging aan het doen om me meer te organiseren. Den boek die in feite een schrift is, was het basisidee. En het werkt dus! Zelfs het feit dat ik helemaal geen lijstjesman ben wordt nu af en toe al in vraag gesteld. Bij het project waar ik nu mee bezig ben is er ook een todo lijstje. Het geeft een progressbar weer zoals die van Windows! Mega cool is dat. Alleen blijft ie ook even vaak haperen als die van Windows, en dat is minder ;-)

Maar daardoor gebruikte ik ook mijn dictafoon. Het is een app op de iPhone, dus niet het echte ding met zo'n klein casettebandje. Och ja, inmiddels is dat ook allemaal digitaal, maar het zit gewoon nog zo in mijn hoofd. Maar die dictafoon is dus echt super handig. Ik gebruik hem nu vaak. Eerst en vooral om te bloggen. Op de meest vreemde momenten krijg ik een idee en dat is zo snel weer weg als het kwam. Inspreken dus! En ook afspelen, want anders heeft het geen zin. Dat behoeft nog enige discipline.

En nu nog een nieuwe toepassing! Ik krijg af en toe uitleg over nieuwe dingen die ik niet ken. Ik vind het moeilijk om alles te noteren, en vaak heb je net een klein detail nodig uit de uitleg dat je niet opschreef. Je schrijft immers op wat je op dat moment belangrijk vindt, en kleine details laat je passeren. Vaak heb je net die details nodig en de rest niet.

Zo heb ik dat nu twee keer gedaan. De persoon die me de uitleg gaf, wist niet dat de iPhone op REC stond. Ik ga het ook niet vertellen en ik hoop dat ie dit niet meeleest. Maar dan nog, het is geen schande hè, alleen een klein hulpmiddeltje. En dat is dus reuze handig. Meestal weet ik nog wel dat ik iets heb gehoord, maar wat precies... dat is dan soms gissen. En een informaticus moet niet gissen, hij moet het juist weten.

Ik zal het in 't vervolg misschien wel beter zeggen, dat het gesprek opgenomen wordt. En dat het niet voor publieke doeleinden dient. Ik verzamel ook geen bewijsmateriaal en ik ga niemand afpersen. Ik heb gewoon een slecht geheugen ;-)