vrijdag 21 maart 2014

Hummingbird tattoo

Stel je even het volgende voor. Een waarzegster beweert dat ze kan spreken met je geliefden die er niet meer zijn. Je zet de waarzegster in een kleine kamer met tien mensen en je laat haar gewoon praten zoals ze dat altijd doet. Stel dat je, om het experiment geloofwaardig te maken, daar een camera bijzet om alles op te nemen. Je herhaalt dit experiment met een andere man. De man heeft zijn leven gewijd aan het ontkrachten van die onzin. Hij schrijft er boeken over en geeft lezingen over hoe de truukjes werken. Je laat hen allebei hun ding doen, zonder dat de tien personen weten dat er een nep-waarzegger tussenzit.

Ze doen allebei hetzelfde. De truuk bestaat erin dat je redelijk algemene woorden in de groep gooit waar soms iemand op reageert. Je kan met je ogen dicht, al mediterend zeggen: "ik zie een grijze familiewagen". De kans dat geen enkel van de tien dan roept: "ik heb een grijze familiewagen" is heel klein. In België zou je wellicht de helft je publiek triggeren met dat zinnetje.

Het experiment gaat verder en de twee 'waarzeggers' halen gelijkaardige resultaten. Ze zijn mooi gemonteerd in enkele minuten beeldmateriaal dat werd uitgezonden in de dr.Phil show. Zijn bedoeling was dus om de eerste waarzegster een beetje voor schut te zetten. In het stukje beeldmateriaal gebeurde dat ook, want de twee personen haalden ongeveer dezelfde resultaten. Mensen herkenden zich vaak in wat de waarzegger in de groep gooide.

De minuten beeld zijn op en in het publiek van de dr. Phil show zitten nu ook die tien mensen. Ze bevestigen dat beide waarzeggers straffe dingen konden doen. Het lijkt alsof het systeem doorprikt is.

Maar dan gaat de show verder en in deel twee van het beeldmateriaal komt de tussenkomst van de dame verder in beeld. Denk eraan dat het de bedoeling was om haar te 'ontmaskeren'. Plots zie je de dame iemand toespreken in de groep. Iemand voelt zich aangesproken en het gesprek gaat verder.


Ze komt steeds op meer gedetailleerde dingen terecht die blijven kloppen. Plots zegt de waarzegster: "ik zie een vogel... wacht... ik zie een kolibri". De juffrouw die werd aangesproken valt van haar stoel van verbazing: "I have a hummingbird tattoo!". Ze heeft dus een tatoeage van een kolibri. En nee, niet op een zichtbare plaats.

Hoewel het een show is, ik geloof de oprechte verbazing die zelfs bij de nuchtere down-to-earth TV-psycholoog ontstond na dit opmerkelijk voorval. Hij haalt er enkele experten bij die geen sluitend antwoord kunnen geven.

Ik gebruik het voorbeeldje als ik aan het woord kom. Zware materie is dat in twee stappen uit ons boekje. Twee stappen waar ik onmogelijk voorbij kon, maar dat is sinds een tijdje opgelost.

Als het over God en geloof gaat, zet ik de knop gewoon uit. Dat kan ik niet anders, ik kan niet veranderen hoe ik denk. Maar wat ik ondertussen deed om de stap dan toch te zetten, is aanvaarden dat niet alles voor mij een logische, beredeneerde verklaring moet hebben. Je kan zoiets ook met een nuchter hoofd bekijken, dit keer in de betekenis van beredeneerd.

Op die donderdag was net het verhaal van het oplichtende Mariabeeldje in Wallonië in het nieuws. Hoe mensen blijkbaar toch geloof halen uit zo'n idioot verhaal, dat ontsnapt me volledig. Eén man vertelde zelfs dat een bezoeker op één dag genezen was van zijn psoriasis, een vervelende huidaandoening die niet kan genezen. Meteen kwam bij mij een oud-collega voor mijn geest en ik herinner me dat ie op één dag gek werd van de jeuk en de volgende dag was het vaak eventjes bijna helemaal weg. Mijn logisch verstand wint altijd tegen domme kronkels van mensen die geloof hechten aan dingen waar het bijna ongepast lijkt.

Maar de stappen twee en drie lieten me niet los. Ik moet aanvaarden dat er een Hogere Macht bestaat die aanwezig is in onze groep. Je moet dat ook met hoofdletters schrijven, anders doe je die Macht onrecht aan. Het boekje zegt dan altijd: "God, zoals jij Hem ziet". Maar wat als je helemaal niks ziet?

De oplossing is vanzelf gekomen, ik moest er niks voor doen. Er is wel degelijk een kracht, sterker dan mezelf, die zorgt dat ik nuchter blijf. Eerst dacht ik dat het de kracht van de mensen aan die tafel was. Die mensen geven steun en alles is zo herkenbaar dat ik niks meer drink op basis van het dag-per-dag principe.

Maar was het dat? Als ik zo redeneer, dan moet ik datzelfde gevoel hebben in andere groepen die niks met alcohol te maken hebben. Als je buiten gaat bij andere samenkomsten die er los van staan, komt het gevoel alsof er net een klein mirakel is gebeurd nooit in me op. Toch komt net dat idee met een vaste regelmaat elke donderdag na de meeting in me op.

Ik heb samen met de mensen aan de tafel afgesproken dat dàt fenomeen vanaf toen mijn Hogere Macht is. Ik heb dat eenvoudig opgelost, zonder geloof. Ik kan aanvaarden dat ik niet kan verklaren waarom het zo is, maar er is wellicht een perfect logische redering die sluitend is. Alleen, ik ken die niet. Ik weet wel dat ze er is, want ik voel het elke donderdag.

Ook andere tafelgenoten weten het. Sommigen bidden wel tot hun God, in vele vormen aanwezig aan onze tafel. Maar geen enkele variant was sterk genoeg om hen van de drank af te houden. Alleen is de tijd voorbij dat ik het belachelijk vind. Als ik zie welke kracht ze putten uit het aanspreken van hun God, dan kan ik alleen positief zijn over hun systeem. Ik moest dingen aanleren als meditatie en tot rust komen in je hoofd. Zij kunnen dat van jongsaf aan door gewoon te bidden en soms zelfs een weekje afzondering in een klooster te zoeken. Wie is dan de slimste? Mij kostte het veel meer moeite om me tot zo'n soort activiteit te keren, maar ik had ze nodig om innerlijk rustig te worden. Zij deden het bijna van nature. Daarom is mijn lacherig trekje als ik kijk naar gelovigen met hun tradities en ceremonieën helemaal weg. Ik hoef er niet in te geloven om te zien dat zij er enorm veel kracht uit halen. Dan hoef ik niet meewarig te doen over hoe dom ze toch wel zijn om zoiets aan te nemen zonder bewijs.

De trigger was een brandend actueel item. Of we geloven in leven na de dood, dat was de laatste tijd belangrijk. Ik doe het niet, maar voor hen die het nu belangrijk vinden, maakt het de komende tijd minder moeilijk. Ook daar kan ik alleen maar blij om zijn in plaats van er onnozel over te doen. Als iemand de overtuiging heeft, waarom zou ik dat dan in vraag stellen? Het geeft duidelijk een soort van rust die nu nodig is, en dat is voldoende. Alles logisch uitleggen en beredeneerd verklaren hoeft geen eerste natuur te zijn.

Dat neemt niet weg dat ik niet veranderd ben. Ik geloof nog steeds niet in God en zal altijd blijven zoeken naar logische verklaringen voor moeilijke levensvragen of wonderbaarlijke dingen die ik niet kan verklaren. Voor mijn Hogere Macht heb ik beslist dat het niet hoeft, ik weet gewoon dat het werkt en dat is voldoende. Misschien heb ik ooit de techniek wél door en komt er plots een aha-erlebnis die alles verklaart. Als dat niet gebeurt, zal ze ook nog altijd werken. Want dat voel ik elke donderdag als ik het lokaal verlaat.

Hoe het nu zit met die hummingbird tattoo? Iemand maakte de opmerking dat een dr.Phil show uren en zelfs dagen beeldmateriaal samenperst in 50 minuten televisie. Driehonderd medewerkers probeerden straffe dingen te ontdekken die waarzeggers zouden kunnen doen. Hoeveel uren beeldmateriaal is er echt gedraaid? Het ene zinnetje was: "I see a hummingbird". Ze zei niet: "I see a hummingbird tattoo". Misschien zei de dame nog driehonderd dingen die niet klopten en die werden niet in beeld gebracht.

Wie weet.. was het gewoon toeval. Dat bestaat hoor, toeval. Daar geloof ik in :)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten