zaterdag 22 maart 2014

De planning

Het is een gewoonte geworden om elk jaar een goed restaurant te kiezen rond deze tijd. Alle drie verjaren we ongeveer rond dezelfde periode en dan wordt er een keer niet op het budget gelet als we een etablissement kiezen.

Een selfie kan je dit niet noemen, want de derde tafelgenoot nam de foto ;-)


"De Italiaan die kalfszwezeriken serveert" noemen we hem, en dat komt wellicht omdat het idee van wat een Italiaans restaurant betekent nogal veranderd is sinds we dit restaurant in de stationsbuurt leerden kennen.

Alles was perfect maar één dingetje gaat er toch niet uit in ons landje. Het wijnglas was al gevuld met water en het tweede met Cola Zero. Maar tot vijf keer toe moest ik zeggen dat ik geen wijn dronk. Eén keer wou de ober zelfs het waterglas aanvullen met witte wijn. Toen ik het glas liet wegnemen, was de andere ober op pad om me een nieuw glas te geven. Een man die geen glas wijn naast zijn bord heeft staan, dat moet een grove nalatigheid zijn van hunnentwege. Ik weet wel dat de bedoeling alleen goed is hoor.

De rest van de avond heeft me alleen met de neus op de feiten gedrukt. Een drankje achteraf in een ander café kon niet, want de rug hield het niet uit. Dan maar thuis een pousse-café terwijl ik een half uurtje platte rust nam. We spraken er van de week nog over: al bij al zou je denken dat na zo'n operatie en ook revalidatie alles een beetje beter gaat, zelfs al duurt het nu bijna een jaar. Dat doet het dus niet, het wordt gemiddeld gezien slechter. Goeie dagen en slechte dagen wisselen af, maar het totaalbeeld gaat niet vooruit, ook niet een beetje. Het gaat achteruit, je ziet het ook aan de nachten die enkel inkorten. Soms ben ik al rond vier uur wakker tegenwoordig.

Het wil zeggen dat het niet verder kan, maar dat was niet nieuw. Een nieuwe afspraak bij de chirurg zal dat bevestigen. Die is nu gepland op 9 mei. Ik weet het, weeral een tijd wachten, maar ik schrijf het hier op, zodat ik het niet vergeet. Een operatie zou dan ten vroegste einde mei, begin juni kunnen uitgevoerd worden. Als ik het zo bekijk, is dat meer dan een jaar na de vorige ingreep.

Toch kan ik niet zeggen dat ik een jaar verloren heb. Als ik denk aan de leuke momenten, wou ik het voor geen geld missen. Er zat nog een periode in dat ik schatten zocht, en in de Ardennen deed ik dat nog met volle overgave. Toen dat niet meer lukte, stortte ik me op mijn andere nieuwe hobby. Intussen staan er van die hobby al zes projecten op een hobbywebsite. Dat schatten zoeken niet lukt is niet fijn, maar het leggen zal nu toch echt gaan lukken. De streefdatum is trouwens 15 mei, dus als het goed gaat maak ik de aftrap nog mee voor ik in het ziekenhuis lig. Je ziet, aan elk verhaal zijn twee kanten. Een operatie komt er wat later, maar ze valt niet samen met de start van de grote schattenjacht :)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten