dinsdag 27 juni 2017

Locks & Lost Places

Ik denk dat het een jaarlijkse gewoonte zal worden. Sterker nog, ik plan in de toekomst wellicht meer dan één keer per jaar een geocache camping trip die ik alleen met de scooter kan doen. De redenen zijn van praktische aard: ik kan niet (lees: nauwelijks) meer wandelen door rugklachten die een definitief karakter lijken te krijgen.

Daarom dus alternatieve manieren om op reis te gaan en toch mijn hobby te kunnen beoefenen. Lockpicking caches zijn echt de max, maar een partner in crime zou niet passen terwijl ik slotjes aanval. Hij zou zich doodergeren als het te lang duurt en ik zou het slot niet kunnen kraken als iemand vol ongeduld zit te wachten om naar de volgende uitdaging op zoek te gaan.

Daar kwam een tweede idee bij, ook uit praktische overwegingen. Ik doe dat nog maar één jaar en ondertussen heb ik alle lockpicking caches in een straal van 150km gedaan. Dat zegt weinig over mijn skills, maar veel over het lage aantal caches van die soort in België en Nederland. Ik zocht iets nieuws en vond een prachtige tak van de hobby die geocaching heet: lost places. Denk aan oude gebouwen of verlaten industriële sites waar een schat verstopt ligt. Voordeel is alweer dan wandelen niet echt hoeft, en ik kan de plekjes makkelijk met mijn nieuwe cachemobiel bereiken. Ik ruilde mijn wagen enkele jaren geleden al in tegen een 125cc scooter door dezelfde medische klachten. Autorijden gaat moeilijk door de slechte houding en de positie van de voet op het ontkoppelingspedaal. Een retro scooter heeft dat probleem niet omdat je rechtop zit en geen versnellingen bedient.

Dat alles gezegd zijnde: dit is het eerste filmpje dit jaar van een scootertrip waar ik op zoek ging naar zo'n lost places en twee lockpicking caches in Zeeland en iets daarboven. De streek was zo mooi en de mogelijkheden zo legio dat ik wellicht volgend jaar dezelfde plek bezoek. Hopelijk heb ik dan ook zo'n zomerweertje als in dit filmpje :)
(het filmpje bevat spoilers)



woensdag 15 maart 2017

Geocachen en elektronica

Wie deze blog een beetje gevolgd heeft, zag vaak de beide onderwerpen uit de titel - vaak gecombineerd - opduiken in de blogposts. Ik schreef een korte samenvatting van hoe dat nu gekomen is op de website geocachen.be
.

Klik hier voor het artikel


dinsdag 20 september 2016

Lockpicking geocaches

Het is al een hele tijd moeilijk voor me om één van mijn favoriete hobby's te beoefenen. Door de rugproblemen die helaas niet meer beter worden, kan ik niet meer verder dan één kilometer wandelen en dat maakt het praktisch onmogelijk om nog geocaches te zoeken.

Of toch niet? Ik was sinds het voorjaar thuis aan het oefenen geslagen met een Chinees lockpicking setje. Bij lockpicking is het de bedoeling om een slot te openen met de hulpmiddelen die een slotenmaker gebruikt. En er zijn ook een aantal geocaches die hun schat op die manier vergrendelen.

Nu was dat eigenlijk best wel meegevallen, ik had zelf vijf sloten thuis liggen en na enkele weken kon ik er vier van openen. Slechts eentje lukte niet en dat heeft alles te maken met hoe de cilinder is gebouwd. Als er beveiligde pinnen in de cilinder zitten - spool pins, mushroom pins, serrated pins - ik ken alleen de Engelse termen van Youtube ;) - dan heb je een andere techniek nodig die ik niet onder de knie had.

Toch is dat behoorlijk goed gelukt op een tripje dat ik zopas maakte naar Nederland. Ik verbleef zes dagen in Roermond en heb in die omgeving acht slotjes gevonden, zeven daarvan heb ik overwonnen en slechts eentje bleef gesloten. Het leuke is dat vijf van de acht sloten toch beveiligde pins hadden, ik heb het dus ter plaatse toch nog geleerd.

Hier is een filmpje van de trip:



Zoals je ziet is het een echte reis geworden in plaats van een tripje. Het originele plan om twee overnachtingen te plannen werd bijgestuurd tot maar liefst vijf nachten. Ik was echt wel bang dat ik het als allereerste keer alleen op reis snel voor bekeken zou houden. Maar ik heb me echt ongelofelijk geamuseerd! Dat komt natuurlijk omdat ik zowat alles wat ik graag doe (geocaching, scooter, camping, de drone besturen en dus nu ook lockpicking) in één reis combineerde. Dat is trouwens de reden dat ik de trip alleen deed, het is niet zo dat ik niemand vond om mee te gaan.

Toen ik weer thuis was, knaagde het toch wel dat ik thuis nog steeds dat ene slot had liggen dat niet wou openen. Voor de kenners: het Yale Y110/40 slot heeft vier spool pins en één gewone pin. De eerste poging die ik thuis deed is ook meteen gelukt:





Naast het lockpicken had ik ook het plan om wat dronebeelden te maken op de reis. Dat ligt niet voor de hand als je op een trekkersplaats op een camping staat, want je hebt wellicht geen elektriciteit om je dronebatterijen op te laden.

Daar had ik op geanticipeerd door enkele Chinese elektronica componenten aan elkaar te koppelen. Het resultaat is een oplader die de telefoon (5V) , de drone (12V) en zelfs mijn laptop (19V) oplaadt met de spanning van de scooterbatterij. Dat vroeg ook wat sleutelwerk aan de scooter, maar alles werkte perfect op de trip.




Maar het was dus een succes en er is meteen een vervolgtrip gepland.

En ik heb er een nieuwe hobby bij :)

zondag 3 juli 2016

Mancave 2.0

Het heeft enkele maanden geduurd, maar we zijn eindelijk klaar met de nieuwe mancave. De oude had een chronisch plaatsgebrek en dat heb ik enkel aan mezelf te danken. Door te veel nieuwe spullen te bestellen bij mijn favoriete Chinese site, liep ik vast op een groot probleem. Ik had geen plaats om de kleine spullen op te bergen en liet ze dan maar in enkele kartonnen dozen ongesorteerd liggen.

Dat is normaal niet zo'n onoverkomelijk probleem, ik ben van nature niet echt ordelijk (ahum!) maar dit was even anders. Ik bestel vooral nog mini kleine SMD elektronica, en je kan met het blote oog net zien dat je zo'n onderdeel in je hand hebt. De microcontrollers die ik nu gebruik zijn 4x4 mm groot en hebben 32 pinnetjes om te solderen. Dat wil ook zeggen dat je niet meer ziet wat er op staat zonder ze onder de microscoop te leggen. Als je in zo'n kartonnen doos met spullen elk ding moet vastnemen en onder de microscoop leggen, dan ben je je hobby meteen beu. Dat, samen met een winterdip en een gezondheid die tegenwerkt, heeft ervoor gezorgd dat ik al enkele maanden bijna niks meer deed in die oude mancave.

Vroeger:




Nu:




Nu is alles opgelost. Ik heb een grote kamer die ik niet meer deel met onze twee huisdieren, en ik heb meteen de bureau's die ik vroeger in mijn kantoor in Hoboken had opgesteld, weer aan elkaar gevezen. Het resultaat is een mooie U-vorm met enorm veel werkruimte maar vooral: met meer dan het dubbele aantal plastic bakjes. Het grote werk was dan ook niet de kamer inrichten, maar wel de bakjes vullen en als het kan elk bakje voorzien van het juiste opschrift. Da's best moeilijk omdat vele chips zelfs geen typenummer hebben, maar een andere nummer. Alles wat je kan doen is in je bestelhistoriek naar de foto's kijken en hopen dat je alle nummers terugvindt.


Die moeilijke oefening deed ik dus met deze blauwe bakjes. Alles wat intelligent is, zit nu in een blauw bakje. Simpele vuistregel, toch?










De rode en groene zijn niet veranderd, dat houdt het overzichtelijk voor mezelf. Het is geen goed systeem, want er zitten dus ook intelligente dingen in de groene bakjes. Maar dat was nu eenmaal de simpelste en duidelijkste weg. Die oude spullen gebruik ik vaak niet meer omdat alles kleiner werd met de jaren.




De rest zit in de grijze bakjes en die spreken vaak voor zich. Dat er een stappenmotor of een zonnepaneeltje in ligt, moet je eigenlijk niet echt aangeven. Maar een tiental soorten Oled displays of ledmatrixjes hebben toch best per soort hun eigen plek.








Het gereedschapsbord is ook nieuw, het was een afdankertje uit den Brico. Je ziet dat niet meer, maar de platen waren schots en scheef en dus heel goedkoop ;-).










De oude soldeerbout (rechts) is vervangen door een soldeerstation (links) en een heteluchtblazer. Het station beschermt kleine chips tegen oververhitting en de hetelucht gebruik ik als de dingen zo klein worden dat je ze niet meer ziet. De truuk is dan om alles onder de microscoop te leggen, soldeerpasta erop en alles warmblazen in de hoop dat alles goedkomt. Meestal lukt dat zelfs ook nog !










Een Chinees Androidje doet dienst als beeldscherm voor de microscoop uit hetzelfde land. Met de specificaties zou de kenner schaterlachen, maar als je het als vergrootglas gebruikt, doet het alles wat ik nodig heb.





Trouwens, ook de oude mancave bestaat gewoon nog, alleen durf ik daar nog geen foto van posten ;-)

Alles wat te maken heeft met boren, zagen, schuren, dus eigenlijk alles wat afval of stof achterlaat, zal ik in de oude mancave blijven doen. Het gereedschapsbord hangt er nog, het lijkt nu meer op een werkplek van een garagist dan die van een elektronicanerd.

Kort en goed: me very happy! Tijd om al die plannen in mijn hoofd ook weer echt uit voeren !

zaterdag 2 juli 2016

Ahoe Coolblue !

Mijn enthousiasme over de Parrot Bebop drone kon ik moeilijk onder stoelen of banken steken. Met stijgende verbazing kon ik zien wat voor prachtig beeldmateriaal dit "speelgoed" (dat moet tussen grote aanhalingstekens staan) kan produceren. Hij overtreft menige peperdure drone op het moment dat ie op de markt kwam.

Ik kocht de mijne bij Coolblue. Dat komt omdat ik er lang tevreden klant was en nooit klachten had over de service. Het moet gezegd, ik had ook nooit behoefte aan die service omdat tot nu toe geen enkel toestel ooit de geest gaf. Maar met mijn drone is dat anders afgelopen.

Een optie die dit jaar werd uitgebracht heet "Flight Plan". In plaats van je drone te besturen, duid je aan op de Google maps kaart welke punten hij moet bezoeken en hoe hij de camera moet draaien op elk moment. Het is een soort automatische piloot waar je een vooraf gepland scenario ingeeft, je drukt op start en de drone legt automatisch het parcours af.

Dat is dus behoorlijk fout gelopen, en daar heb ik geen enkele schuld aan. Het was de derde keer dat ik Flight Plan ging testen, de eerste twee keren waren al slecht afgelopen omdat de drone nooit deed wat ik vroeg. Ik kon dat toen verklaren door een slecht GPS signaal, je kan nu eenmaal niet verwachten dat zo'n ding tot op de meter nauwkeurig is. Uit mijn geocache ervaring weet ik dat afwijkingen tot 10 meter soms mogelijk zijn, zelfs al loop je onder een open hemel met veel sattelieten in zicht.

Het is net daarom dat ik met grote zekerheid kan zeggen dat ik met deze vlucht, die toevallig door mijn scooter dashcam werd gefilmd, alle voorzorgen nam om veilig te testen hoe het nu zit met dat Flight Plan. Het is geresulteerd in een crash van de drone tegen een boom, de drone is naar beneden getuimeld en kwam in een beek terecht. De drone is kapot en buiten een groen knipperend lichtje, doet ie niks meer.



In het filmpje zie je mij in de verte staan met de drone naast me op de grond. Het flight plan dat ik had ingegeven beveelt de drone om vanuit het camerastandpunt rechtdoor te vliegen tot op 50m hoogte boven het grasveld dat je in de verte ziet. Die plaats is 25 meter verwijderd van de bomenrij aan de rechterkant. Op de plaats waar ik sta, is er een afstand van 20 meter tot aan de boomstammen.
Terwijl ik van de scooter naar de startplaats wandel, zie ik dat het icoontje van de drone op het scherm van mijn telefoon exact meebeweegt op Google maps. Het icoontje overlapt het icoontje van mijn eigen iPhone, ik zie ze beiden bewegen op de juiste plaats op de kaart.
Er is goede ontvangst van de GPS, er is nu geen merkbare afwijking te zien. Veilig om op te stijgen dus.

Blijkbaar niet dus. Je ziet dat de drone onmiddelijk helemaal naar rechts vliegt. Zeven seconden later raakt ie een boomtop en valt in het water. Ondertussen had ik manueel de controle kunnen overnemen om de crash te vermijden. Helaas had mijn telefoon twee seconden nodig om het manuele scherm te openen, te weinig tijd om de boom te ontwijken. Je ziet nog dat ie op het einde sneller stijgt, dat is de manuele bediening die ik als reflex volledig de hoogte had ingestuurd. Dat was de beste beslissing om de boom te ontwijken, maar het was dus te laat.

Nu heb ik dus garantie op die drone bij Coolblue. Bij het eerste contact blijkt snel dat men dit niet zal vergoeden omdat een drone die in het water valt, wordt beschouwd als een stuurfout. Het eerste contact verloopt trouwens (als enige van de zes) wél heel goed. De jongeman heeft begrip voor mijn verhaal, hij zegt alleen dat hij deze beslissing - of dit dus onder de garantie valt of niet - niet zelf kan nemen. Hij deed dat in overleg met een medewerker en raadt me aan om het rechtstreeks voor te leggen aan Parrot, de producent van de drone. Vermits ik het incident gefilmd heb, en schermafbeeldingen heb van mijn flightplan, zegt de jongeman dat de kans reëel is dat dit wel vergoed wordt. Ik heb immers geen fout gemaakt, de drone heeft een fout gemaakt. Je kan een afwijking verwachten, maar bij een stabiel GPS signaal is een afwijking op het traject van 30 tot 70 meter (als ik de lijn doortrek naar waar ie heen wou vliegen, spreken we in die grootte orde) geen afwijking meer, maar gewoon echt een programmeerfout.

Strak plan dus. Ik neem contact op met Parrot en mijn aanvraag wordt overwogen. Maar snel krijg ik de melding dat men een officiëel document van Coolblue nodig heeft waarbij deze laatste afstand doet van de garantiezorg. Zonder dit document kan ik geen aanspraak maken op de diensten van Parrot. Ik neem opnieuw contact op met Coolblue en ik krijg een wat warrige uitleg over procedures. De jongeman geeft eigenlijk te kennen dat ie het niet precies weet en hij zou dit verder uitzoeken en me dezelfde dag terugbellen. Dat telefoontje is er niet gekomen.

Enkele dagen later krijg ik een document dat ik moet afprinten en bijvoegen bij mijn drone, die ik dan gratis naar Coolblue kan sturen zodat zij de drone kunnen nakijken. Dat is natuurlijk niet wat ik had gevraagd, ik wil gewoon weten of dit kan onderzocht worden of dit onder de garantie kan vallen. Als je de prijs bekijkt, is dit zeker geen speeltje dus dit is erg belangrijk voor mij.
Ik bel opnieuw, ondertussen behoorlijk geïrriteerd over de manier van (niet) handelen en ik krijg opnieuw een jongeman aan de lijn. Zijn script dat ie wellicht afleest voorziet niet in de vraag die ik stel. Alles wat ik vroeg was dat iemand enkele seconden de tijd neemt om dat filmpje te bekijken en te vergelijken met het flightplan om dan - al dan niet - te beslissen of dit onder garantie valt.

Ondertussen heb ik drie keer geprobeerd om uit te leggen wat ik bedoel, maar hoewel het een mens is aan de lijn, krijg ik steeds hetzelfde 'automatische' antwoord. Zo'n document voor Parrot wil men niet tekenen, ik moet de drone opsturen en dan zullen ze kijken wat de schade is. Als ik akkoord ben met het bestek, zal men de drone tegen betaling herstellen. In het andere geval moet ik een vaste onderzoekskost betalen. Ik blijf aandringen op een gewoon gesprek van mens tot mens, gewoon iemand die verstand heeft van zo'n dingen die even luistert en mij wil zeggen hoe dat zit met die garantie. Het lukt niet, om van mijn herhaalde aandringen op een oplossing af te raken, vraagt de jongeman of hij me nog ergens anders mee van dienst kan zijn. Euhm... what the ... ??

Ik zie dus geen andere mogelijkheid dan de drone effectief op te sturen met een A4'tje erbij gevoegd en een link naar een online pagina die twee filmpjes en twee afbeeldingen bevat. Ik doe opnieuw de uitleg en vraag of iemand alstublieft even wil kijken naar dit filmpje en oordelen of dit normaal gedrag is van zo'n drone als ik dit flight plan ingeef.

Zonder succes. Dit is in het kort het antwoord dat ik krijg:
De drone is kapot en kan niet hersteld worden. Het valt niet onder garantie. De schade die werd vastgesteld :

Mechanisch defect.

Tweede keer WHAT THE ... ??

Is dit écht de vaststelling van de specialtist?

Denkpiste: ik neem de drone mee naar mijn mama. Ik zeg: mama, dit is nu een drone. Het ding vliegt in de lucht en maakt beelden. Ik bestuur het met mijn telefoon, maar de drone is kapot. Kijk, als ik het ding aanzet, knippert er een lichtje, maar hij stijgt niet op. Weet jij wat er mis is? Ze zou zeggen: zoon, daar ken ik toch helemaal niks van? Er zal iets aan de mekaniek zijn, zeker?

Maar daar moet ik het dus mee doen: mechanisch defect. Geen garantie. Geen reparatie mogelijk.
Een hoop vragen: wat is er onderzocht? Het moederbord? De motoren? Je hoort één motor nog tikken en er knippert nog een groen lichtje, dus helemaal dood is hij niet. Hebben jullie eigenlijk dat filmpje gezien? Het blad gelezen? Het flight plan bekeken?

Ik ken zelf antwoorden: niemand bekeek het filmpje en niemand heeft ooit die webpagina bekeken. De foto's van het flight plan werden nooit gedownload nadat ik ze online heb gezet. Youtube statistieken en serverstatistieken van mijn webruimte liegen niet.

Ik ben echt heel pissed off en vraag nog twee simpele dingen: heeft Parror deze drone ooit gezien? (men zou hem doorsturen als de eigen technieker het niet weet) en is er dan meer informatie over wat er werd onderzocht? Iemand moet toch meer ingetypt hebben in één of ander reparatierapport buiten de twee woordjes "Mechanisch defect"? Het antwoord: ja, we hebben hem doorgestuurd naar de fabrikant. Helaas is er verder geen info buiten de twee woordjes.

Mijn gok: Parrot heeft de drone nooit gezien. De eigen dienst zag dat het hun petje te boven ging en ze zitten verveeld met een ambetante onnozelaar die zijn drone in 't water liet vallen en nu probeert zijn eigen stommiteit af te schuiven op anderen.
Ik kan ernaast zitten, maar waarom gebeurt dit anders? Waarom weigert men zo'n document te tekenen dat Parrot toestemming geeft om rechtstreeks met mij te praten? Waarom weigert elke persoon die ik hoorde of mailde pertinent om naar die foto's / filmpjes te kijken die naar mijn mening bewijzen dat de drone in de fout ging en niet ik?

Zes keer een contact dat me slecht bevalt en me heel boos maakt. Het is de trigger die mijn twaalf stappen doet opstarten en zegt dat ik de handdoek in de ring gooi voor ik zelf een fout zou maken die ik me nooit vergeef en veel erger is dan een kapotte drone.

Ik wil mijn account sluiten bij Coolblue. Ik zie dat die optie niet voorzien is. Ik zie nu ook dat ik vijf jaar klant ben, 23 bestellingen plaatste en enkele maandlonen besteed heb.

De laatste vraag van de jongeman was of hij verder nog iets voor mij kon betekenen.

Nee dat kan dus niet.

Nooit meer.

zondag 31 januari 2016

Chinees scooterlicht

Ik had een beetje een probleem met mijn scooter. Dat gebeurt wel vaker, maar dit keer was het iets waar ik zelf iets aan kan veranderen. Het probleem bij zo'n retro scooter is dat ook de verlichting erg retro is. Dat wil zeggen dat er dus weinig sprake is van licht. Wel voldoende om gezien te worden, maar zeker niet voldoende om zelf genoeg te zien als het echt donker is.

Dat is bij deze opgelost met deze extra Chinese LED verstraler. Je kan dat redelijk letterlijk nemen, want hoewel het ding er belachelijk klein uit ziet (rechts onder naast het grote licht), als je vanop een verre afstand in de lamp kijkt, word je behoorlijk verblind. Het is dan ook niet de bedoeling om dit in te schakelen in het normale verkeer.
Maar soms reed ik op donkere wegen met weinig straatverlichting, en dan is het gewoon gevaarlijk om de topsnelheid van 85 te halen als je maar een dikke tiental meter voor je uit kan kijken, zoals met het oude licht.

Maar dat het echt zijn effect niet mist, zie je in deze animatie:

Voor alle duidelijkheid: de achterste muur is verlicht door de kelderverlichting in de eerste twee foto's. Het echte geproduceerde licht zie je enkel als de kleine lichtvlek vlak voor de scooter.

En het verblindt dus behoorlijk:

Groot lichtChinees licht

Het aansluiten was meer dan een zaterdagnamiddagprojectje! Ik had ervoor kunnen kiezen om het nieuwe licht mee aan te sluiten aan het bestaande groot licht, maar dat is niet haalbaar. Ik gebruik nu vaak het groot licht in het gewone verkeer omdat het toch niet verblindt en dat zou niet meer kunnen als de Chinees plots mee oplicht als ik de standaard schakelaar activeer.



Vandaar dat ik dus op zoek ging naar een bijhorend Chinees knopje en dit is 'm geworden. Ik verwacht geen wonderen en het zal niet het stevigste zijn dat je kan vinden. Dat komt dan goed uit, zo past het bij de rest van de scooter :D







Het enige nadeel van mijn keuze voor dat extra knopje is dat ik geen voor de handliggende aansluiting kon vinden zonder de echte bedrading van de scooter te massacreren. Daarom moest de scooter dus helemaal gestript worden om een extra kabel te leggen van onder het zadel, waar de batterij zit.

Gelukkig had ik iets in die aard al eens gedaan om de 5V USB aansluiting aan het stuur aan te sluiten. Ik kon dus ergens onderaan in de helft van die kabel al een aftakking maken.









Het wordt nu wel wat druk aan het stuur,
maar dat nemen we er maar bij ;)





Wanneer is een Dexcom sensor 'op' ?

Het is voor mij lang een groot vraagteken geweest. Ik gebruik nu bijna vijf jaar glucosesensoren, waarvan de laatste drie jaar die van Dexcom. Ik stapte over van de Medtronic Enlite sensoren omdat die duurder waren. Niet dat de prijs per stuk hoger was, maar ik kon de sensor nooit 'verlengen' zoals Dexcommers dat doen. In principe lukte dat wel, maar ik kon nooit meer dan één of twee dagen winnen.

Ondertussen haal ik vaak meer dan een maand uit één Dexcom sensor. Dat ging niet vanzelf, want de eerste periode was ik soms teleurgesteld als ie het geen twee weken volhield. Ik had namelijk een berekening gemaakt hoe lang een Dexcom moest mee gaan om goedkoper uit te komen, en dat was iets minder dan twee weken per sensor.

Alleen is er dan een probleem. Wanneer weet je of een sensor echt 'dood' is. Ik had snel gemerkt dat dat niet zo heel duidelijk is, want soms doen sensoren nu eenmaal vreemd.

Een tijd lang beschouwde ik dit fenomeen als het einde van de sensor. er komen drie vraagtekens en er zijn onverklaarbare dalingen, waarvan ik meteen weet dat mijn lichaam zoiets nooit doet. Toen ik deze foto nam, had de sensor 39 dagen op de teller. Hij kon dus zeker op zijn einde zitten.

Maar was dat ook zo? Ik hoorde ooit dat op het einde van een sensor alle waarden wat dichter bij elkaar gaan liggen. Stijgingen en dalingen zijn minder uitgesproken, alles vlakt uit na een tijd. Dat is dus eigenlijk het tegenovergestelde van wat je hier ziet. Er zijn net flinke stijgingen en dalingen, hoewel ze allemaal compleet fout zijn. Maar hoe zou ie dat kunnen doen als de sensor 'op' is? Er zit een actieve stof op de punt van de sensor die opgebruikt wordt, geeft deze grafiek nu niet aan dat die stof nog zijn werk doet?

Ik besliste dus om te wachten. Ik weet inmiddels dat deze grafiek vaak aangeeft dat er iets echt fout zit met de sensor zelf. Ik zie het soms als ik een keer in bad ben geweest, en wat lang bleef zitten. Ik denk dan dat de klever misschien loskomt of dat er op de een of andere manier toch water tot aan de punt is geraakt. Maar in dit geval wist ik wel dat er iets anders kon zijn.

Normaal plaats ik een sensor met extra Skin Tac lijm op de klever. Die gaat een week of 2-3 mee, en dan moet ik hem overplakken met Opsite klevers (of Tegaderm, van die doorschijnende 'tweede huid'). Dat had ik hier nog niet gedaan na 39 dagen, gewoon omdat de sensor altijd stabiel was gebleven en de klever nog redelijk vast hing. Ik heb dan ook alsnog een Opsite klever aangebracht en een tijd afgewacht.

En ja hoor, alles is goedgekomen. Dit is een grafiek van een week later:



Uiteindelijk heeft ie het 49 dagen uitgehouden, dus tien dagen langer dan het fenomeen op de eerste foto. Ik kreeg dan vreemde waarden die vlak bleven. Dat is in dit geval mijn signaal geweest om de sensor te vervangen.

Je moet natuurlijk zelf beslissen of je dit wil doen, want 39 dagen was natuurlijk al ruim voldoende voor één sensor. Maar het probleem is dat ik soms na een week of twee hetzelfde zie als ik onvoorzichtig ben met de insteekplaats. Ik vond het dus nu ook de moeite om de gok te wagen. Je bent uiteindelijk maar één dag kwijt om er nog tien te winnen.

En het werpt vruchten af. Van de twee laatste dozen heb ik één sensor te gaan sinds 1 juli. Dat komt neer op een verbruik van 7 sensoren op 7 maanden. In plaats van één week (zoals de leverancier belooft) gaan ze dus bij mij gemiddeld één maand mee. Da's niet slecht !