vrijdag 30 november 2012

HbA1c

Ik hoop dat ie weer goed is, maar meestal is dat wel zo. Ik heb weer een 3-maandelijkse controle in het ziekenhuis achter de rug en deze keer hebben we eens niet over geocaching gepraat maar wel over diabetes.

Ik had namelijk heel wat vragen. Het is nogal opvallend dat dat getal bij mij altijd goed is. En dan begint een mens zich af te vragen wat er zo anders is aan mij. Ik ken ondertussen heel wat andere mensen met dezelfde aandoening, maar bijna niemand met die HbA1c.

Het zou te verklaren kunnen zijn door het feit dat ik nog in de honeymoonfase zit. Dat klinkt heel prettig, en eigenlijk is het ook zo. Sommige mensen krijgen de type I diagnose en hebben de komende maanden of jaren bijna geen moeite om een goede regeling van hun diabetes te hebben.

Ik vroeg me dat af, want je kan dat makkelijk testen. Er bestaat een test die meet hoeveel insuline mijn pancreas nog zelf maakt. Hij is namelijk nog niet helemaal dood, je zou kunnen zeggen dat ie terminaal is. Hij functioneert nauwelijks nog, maar hij doet dus nog wel iets. En dat werd blijkbaar ooit getest. En toen bleek dat dat iets er wel was, maar dat het weinig was. Te weinig in elk geval om te zeggen dat ik in die honeymoonfase zit.

Het feit dat die pancreas nog een beetje werkt (ik weet niet of het nu zo nog is want de test gebeurde 2 jaar geleden) zou trouwens niet zo erg veel veranderen. Wij hebben vaak de indruk dat het allemaal van een leien dakje loopt bij mensen die nog een beetje insuline aanmaken, maar dat ontkende hij. Vaak ziet hij zelfs geen verschil bij mensen die uit de honeymoonfase komen en dan plots "gewoon" diabeet zijn. Dat komt gewoon omdat mensen mettertijd meer verstand hebben van koolhydraten en insuline. Ze zullen dus na een jaar beter geregeld zijn en dat compenseert het verlies van insulineproductie in de pancreas.

Ik vind het eigenlijk wel goed nieuws. Wellicht zal mijn pancreas nog een beetje insuline aanmaken. Maar wat het toen was, stelde niet zoveel voor. Het getal weet ik niet, maar ik zat in de "middenmoot" van de diabeten op dat moment. Het wil wel zeggen dat het alleen slechter wordt, maar misschien is dat al gebeurd. En dat ik dus niet binnen enkele jaren plots heel slecht geregeld ben omdat mijn pancreas ineens volledig stopt. Dus het feit dat het bij mij best vlotjes loopt komt vooral door de moeite die ik doe, door de sensor die ik draag en door 't feit dat ik gewoon geluk heb dat mijn suikerwaardes redelijk goed luisteren naar insuline die ik inspuit. Het grote iedereen is verschillend cliché.

Ik zou ook de test opnieuw kunnen doen maar hij raadt het niet aan. Ten eerste omdat het een agressieve test is. Hij zorgt ervoor dat ik tijdelijk erg ontregeld geraak omdat men glucacon inspuit om te zien hoe de pancreas erop reageert. Glucagon is suiker en daar word ik zeker heel mottig van. Ten tweede omdat de test weinig nieuwe info zou geven. Het feit dat ik weet dat mijn pancreas nog een beetje werkt of niet meer werkt doet niks ter zake. Het verandert niks aan de behandeling. En dat ie nu zeker geen wonderen meer doet, dat weten we al uit de vorige test.

Ik heb nog iets bijgeleerd. Brittle diabetes zal ik wellicht nooit hebben. Dat is een compleet ontregelde diabetes. Ik wist trouwens ook niet dat het vaak een psychisch probleem is, dus brittle patiënten hebben vaak gewoon diabetes type I maar zijn onmogelijk te regelen. Hormonen en gemoed spelen dan een grote rol, maar lichamelijk is er vaak geen verschil met wat ik nu heb.

Ah ja, ik heb nog iets bijgeleerd. Maar dat wist ik eigenlijk al. Ze kennen niks van sensoren en niks van software om mijn pomp uit te lezen. Of het een goed idee was om een Dexcom aan te schaffen? Hmmm... Dexcom? Ja, ons ander ziekenhuis heeft wel een patiënt die dat eens heeft gebruikt. Daar stopte de kennis. Da's niet erg hoor, nu trek ik ook mijn plan hè ;-)

donderdag 29 november 2012

Reset

Het zou handig zijn om een reset knop te hebben. Zo één die alles wist en de kans geeft om opnieuw te beginnen. Ik zou dingen anders kunnen doen omdat de fouten van onderweg dan te omzeilen zijn. Ondertussen weet ik dat, maar nu is het te laat.

Maar hij zou ook andere dingen wissen. Dingen die wel goed waren en die niet weg mogen. Fijne herinneringen, hulp die ik gegeven en gekregen heb. Dat zou heel jammer zijn, want die was heel erg nodig. Die wil ik niet wissen.

Misschien maar best dan dat de knop niet bestaat. Ik zal het dus moeten doen met wat er wel is.

Zeggen dat het me spijt en hopen dat dat helpt.

woensdag 28 november 2012

Zucht

Dat had ik vroeger nooit kunnen denken. Ik ga naar de dokter en ik moet eerst een lijstje opstellen. En dat komt deze keer niet omdat mijn geheugen het laat afweten. Dat is wel zo hoor, alleen is de lijst ook echt te lang om uit het hoofd te onthouden.

De dingen die pijn doen weet ik wel, want dat voel je gewoon. Maar diegene die je niet voelt, die moet ik noteren. Een griepprik omdat ik chronisch ziek ben. Op het voorschrift schrijft ie: risicopatiënt. Chronisch zieken en ouderen moeten de prik krijgen. Ik behoor nog tot de eerste groep, maar 't voelt soms al zoals de tweede.

Hernia's doen precies geen winterslaap. Ik vrees het tegendeel, want de pijnstilling moet opnieuw straffer. Helaas doet diegene die "opgelost" was nu ook weer mee. Hij is nochtans operatief verwijderd, maar mijn vermoeden werd bevestigd. Ik kan de spieren en de tenen die pijn doen intussen goed herkennen. En nu was de pijn enkele centimeters verschoven. Dat lichaam zit raar in mekaar als ik aan mijn tenen voel welke ruggewervel kwaad wordt.

Statines moesten er ook bij sinds kort. Hij is ook op de hoogte van de nieuwe regel. Diabetici hebben nu strengere regels dan gezonde patiënten. Hij vindt het ook vreemd dat de cholesterol van mijn vriend het dubbele is van de mijne, en dat hij geen pillen moet nemen. Het zij zo...

Een nieuw fenomeen. Het is te zeggen, ik heb het al lang, misschien al enkele jaren. Maar het was nooit erg storend en het geeft geen pijn. Maar het wordt wel erger. Als ik een tijd achter het toetsenbord zit, wordt mijn rechterarm gevoelloos. Enkel de linkerkant van die arm en enkele spieren tot aan de schouder voelen loom aan. Ik maak er me zorgen over omdat het lijkt op de andere symptomen in mijn rug. De dokter bevestigt dat het mogelijk is. In elk geval een zenuw die gekneld raakt, maar omdat het tot de schouder en verder gaat kan het een beginnende hernia zijn. Ik zit niet op nummer vier te wachten, maar moet me geen zorgen maken. Hij merkt op dat het enkel gevoelloos is en geen pijn doet en dat is een goed teken. Waarop ik antwoord dat ik natuurlijk altijd onder de pijnstillers zit en misschien niks zou voelen als het al pijn deed. Dat kon ie alleen beamen.

Ik kom buiten met een nieuwe waslijst. Eén voor de apotheek. Zoals altijd is niet alles voorradig. Ik moet twee keer terugkomen, één keer om de sensoren op te pikken en één keer voor de rest van de lading. Dan weer naar de dokter om de griepspuit ook effectief te plaatsen. En donderdag naar het ziekenhuis voor de check-up en driemaandelijkse babbel.

Dus zes keer buitenkomen voor mijn gezondheid in één week. Je zou er een verkoudheid van opdoen ;-)

dinsdag 27 november 2012

Arduino Uno

Dat komt ervan, als je zo lang moet nadenken over hoe je vroeger bezig was met elektronica. Hoe het was gekomen die eerste keer wist ik nu en dan wil dat idee niet meer weg gaan. En opnieuw krijg ik weer enorm veel spijt dat ik ooit ben gestopt met die hobby.

En wat doe je dan? Opnieuw een poging doen om het weer op te pikken. Ik deed het al eens, een jaar geleden met een Velleman kit, maar dat was geen succes. Maar nu gaat het anders zijn! Vergeef me het weergekeerde enthousiasme dat misschien weer nergens toe zal leiden. Maar dit ding heb ik vandaag besteld voor de heel economische prijs van slechts 25€


Dit is een moderne versie van dat alles. De verbindingen leggen is nu bijzaak, want het grootste deel is vooraf door een machine gebeurd. De basis is uiteraard een microchip. En dan komt mijn andere hobby en beroep van pas.





In plaats van de componenten uit te tekenen op een blad en allerlei berekeningen op een stuk papier te maken, gaat dat nu met een computerscherm zoals dit. Gelukkig kan ik dat wel, want die eerste methode was toch nooit mijn sterkste kant. En wat kan je daar nu mee doen? Dat is altijd de eerste vraag die ik dan krijg. Awel, ik weet het niet. Ik heb geen doel, en we zullen zien. Maar je kan er alles mee doen, want het heeft zoveel ingangen en uitgangen, analoog of digitaal, zoveel kB geheugen en veel uitbreidingsmogelijkheden.



Je kan er dus alles mee doen. Ik weel alleen nog niet wat. Jawel, ik heb al een idee. Ik heb altijd ideeën. Maar ik neem me voor om er pas over te praten als ze concreet worden. Anders klinken ze meestal belachelijk ;-)

maandag 26 november 2012

Den tennis

Waarom ik nu graag tennis zie, dat blijft een raadsel. Waarom vooral vrouwentennis me boeit is helemaal een raadsel. Om te beginnen hou ik niet van sport, maar dit sprak me wel aan vanaf het begin. Het feit dat twee meisjes in ons landje op wereldniveau speelden zal wellicht ook wel meespelen.

En nu Kim er mee stopt, wil ik dat niet missen. Twee jaar geleden gingen we ook al eens kijken in het Sportpaleis en een jaartje eerder was Justine hier de ster. Maar op 12 december zijn we van de partij. Ze speelt een wedstrijd tegen Venus Williams en daarna zijn er festiviteiten, wat dat ook moge zijn. Helaas ben ik nu wat laat met de tickets en zijn het goedkopere plaatsen (lees: je ziet er wellicht niet veel van).

Gelukkig heb ik een telelens en tegenwoordig een behoorlijk vaste hand :-)

zondag 25 november 2012

160 in One

Hier heb ik zo lang en zo diep voor moeten graven, dat is niet te geloven. In mijn geheugen bedoel ik dan, want eens je de ingeving hebt dat het iets met "... in one" was, heb je het snel gevonden dankzij de wonderen der techniek.

Maar dit is echt niet te geloven. Het plezier dat ik aan deze doos heb gehad kan je in mensentaal niet uitdrukken. Ik vond ergens terug dat deze doos begin jaren '70 is gefabriceerd en dat zal wel kloppen. Ik was in elk geval heel jong toen ik ze kreeg of kocht. Hoe ze in huis kwam weet ik dus niet, maar dat ze wellicht van den Tandy kwam, daar ben ik redelijk zeker van. Dat was toen een elektronicawinkel zoals die nu niet meer bestaan. Je kon er alle onderdelen los kopen en ik had er samen met mijn broer een klantenkaart toen we heel jong waren.


Wat het ding zo wonderbaarlijk maakte, was dat je effectief 160 verschillende elektronische toestellen kon bouwen met deze doos. En wat het nog meer bijzonder maakte, was dat je er niks voor moest kunnen.

De doos had zowat alle mogelijke componenten los in een kartonnen bord zitten. Ze waren niet verbonden met mekaar, dus zoals ze op de foto staat deed het ding niks.



Het wonder gebeurde als je deze veertjes opzij duwde en er een ijzeren draad in stopte. Zo kon je verschillende componenten elektrisch verbinden, en het resultaat was elke keer een klein mirakel.

Er zat zelfs in die tijd al een zonnecel in. Je kon er elektriciteit mee maken en een aantal van de 160 projecten maakten er gebruik van. Zo herinner ik me één project dat een pieptoon genereerde die veranderde van toonhoogte naargelang de hoeveelheid licht er in de zonnecel binnenkwam. Als kleine pagadder sta je dan telkens weer verstomd dat zoiets kon werken met zo'n simpele componenten.



Hoe ik dit display aan de praat kreeg, herinner ik me niet meer. Ik weet wel dat er niks aan was. Ook alleen maar de instructies volgen uit het handboek en enkele veertjes verbinden. Wellicht verscheen er een cijfer dat je kon veranderen met de schuifschakelaar of met de aparte morseknop die los van de doos werd meegeleverd.


Wat ik er van geleerd heb, dat weet ik niet. Of ik er überhaupt iets van geleerd heb zelfs ook niet. Wat ik wel weet, is dat ik toen zo gefascineerd was door al dat moois, dat ik later ook echt die dingen zelf ging bouwen zonder die doos. En dat ik daarna ingenieur elektronica wou worden. Ik heb het zelfs vijf jaar geprobeerd.

Of wat een domme bouwdoos voor een kleine snotaap kan betekenen...

zaterdag 24 november 2012

Twijfels

Sinds oktober vorig jaar gebruik ik die CGM (continue glucose monitoring) die mijn bloedsuiker constant in de gaten houdt. Dat is een kleine sensor die op mijn buik plakt en die elke vijf minuten de waarde van mijn bloedsuiker doorgeeft aan de insulinepomp. Helaas wordt dat ding niet terugbetaald door de verzekering en daar wringt het schoentje.

Er is een ander model op markt (Dexcom) dat heel wat goedkoper uitkomt. Eén sensor kost nu ongeveer 50€ en die van Dexcom 75€. Maar met één sensor die ik nu gebruik kom ik zes dagen toe, en die van Dexcom 7 dagen. Dat zijn de specificaties van de fabrikant. Je zou dus denken dat ik het goedkoopste af ben. De praktijk is anders, want de Enlite die ik gebruik geeft het echt op na 6 dagen, en ik kan met een truukje één dag winnen. Dus 7 dagen lukt me af en toe wel. Ik zeg af en toe, want soms haalt ie zelfs de 6 dagen niet en moet ik hem sneller vervangen. In elk geval is die extra dag niet betrouwbaar, want vaak geeft ie dan vreemde waarden. Een sensor is pas nuttig als ie ongeveer juiste info geeft, dat spreekt voor zich.

Maar de Dexcom kan je met datzelfde truukje ook verlengen. Medisch gezien is het geen goed idee om een naald meer dan 7 dagen in je buik te houden, maar verschillende mensen houden het toch makkelijk 12 tot 15 dagen vol met de Dexcom zonder dat je problemen krijgt. Ik snap wel dat de fabrikant daar geen reclame mee maakt, want officieel wordt het niet ondersteund. Alleen, met zo'n bedragen denk je natuurlijk wel even na. Ik betaal nu enkel voor de sensoren zo'n 250€ per maand. Als ik het omreken zou dat voor de Dexcom een goede 160€ zijn, en dat is toch een heel groot verschil.

In mijn geval zijn er heel wat nadelen. De sensor zal niet meer communiceren met de insulinepomp, maar met een aparte ontvanger. Ik zal dus twee toestelletjes dragen in plaats van één. Het feit dat ie niet met de pomp spreekt, wil ook zeggen dat ik zelf meer gegevens moet ingeven. Ik moet de sensor een paar keer per dag kalibreren met een vingerprik, en dat zal ik nu moeten intikken op het andere toestel. Met mijn huidig model gebeurt dat automatisch. Ook zullen mijn statistieken verdeeld zijn, want de sensorgegevens en de gegevens van de pomp komen niet in dezelfde software terecht. Het zijn immers concurrenten, die twee toestellen.

Er zijn ook voordelen. Vooral de prijs natuurlijk, want ik bespaar bijna 100€ per maand. Nog een voordeel vind ik de reikwijdte van de Dexcom, die zou nu 6m zijn. Bij mij is dat 2m en vaak verliest ie de verbinding met de pomp. Op zich is dat niet erg, maar als het 's nachts gebeurt piept ie me wakker.


Het uitzicht en de bediening is ook zeker beter bij de Dexcom. Het ziet er meer uit als een flashy gsm terwijl het scherm en de bediening van de Enlite verouderd is.


In elk geval moet ik dat nu niet beslissen. De huidige zender die ik heb is aan vervanging toe en dat kost weer heel wat. Normaal zou hij het opgeven na 12 maanden, maar ik begin nu aan maand 14. Zolang hij werkt, blijf ik hem gebruiken. Maar dan moet ik toch eens goed nadenken. Als ik de huidige zender vervang, hang ik er weer een jaar aan vast. Als ik het nieuwe systeem koop, moet ik een zender en het toestel zelf aankopen (de ontvanger) dus er is een eenmalige grotere kost. Maar die heb ik normaal op een half jaar terugverdiend.

vrijdag 23 november 2012

Dyson DC 37 Animal Complete

En dat ie het goed doet, dat zal wel zijn.

De huisdieren mogen hun haren verliezen want nu zijn we gewapend.

En daar zijn bewijzen van :-)


donderdag 22 november 2012

In dubio

Weet jij wat dat wil zeggen, in dubio? Ik wist het niet. Ik wist het toen niet, en ook gisteren wist ik het niet. Ik was het weer vergeten, hoewel ik het ondertussen al heel vaak had opgezocht op internet.

30 jaar geleden wist ik het ook niet. In het eerste leerjaar in de middelbare school was ik de eerste dagen alleen. Dat was bij de meeste klasgenoten zo, want de grote school trok leerlingen aan van alle omliggende dorpen. De jongens van het eerste jaar werden willekeurig verdeeld in vijf à zes klassen. De kans dat je iemand bekend tegenkwam was dan ook onbestaande. Ik kende trouwens in het hele eerste jaar nauwelijks iemand.

De eerste dag liepen we veel rond onder begeleiding van de titularis. Hij moest uitleggen hoe die grote school in de praktijk functioneerde. Ik herinner me één jongen omdat ie heel grappig was. Hij was ook alleen, zoals de ganse groep van onze klas. Maar hij sprak me aan met één of ander flauw mopje en we raakten aan de praat.

Het zou mijn eerste vriend worden dat komende jaar. Dat woord heeft nu de betekenis van kameraad, want verder dan dat ging het toen niet. Het kon al wel hoor, want hetzelfde jaar nog zou ik smoor worden op een jongen die samen met mij met de bus de dagelijkse rit van 20 minuten aflegde. Veel later hoorde ik trouwens dat ie homo was, maar toen was daar allemaal geen sprake van. Ik had het wel kunnen weten, want hij droeg een witte broeksriem. Wacht! Dat wil dat helemaal niet zeggen naar het schijnt. Maar in 1982 was dat wel zo. Wat het nu wil zeggen weet ik niet. Ik weet wel dat ik er nu ook één draag.

Maar het was dus mijn eerste vriend, niet in die betekenis. Ik zat naast hem in de klas en dat was een heel fijn gevoel. Niks vreemd denken nu hè! Het was fijn om vanaf die eerste dag niet alleen te zijn in een school van meer dan duizend vreemde leerlingen.

Hij was niet slim genoeg voor de richting die we volgden, want als ik me niet vergis is hij na twee jaar verhuisd naar een andere school met andere keuzes. Maar nu vond ie het fijn dat ik iets niet wist wat hij wel wist. De uitdaging was om het liedje België van Het Goede Doel mee te zingen. Ik kon de hele tekst meezingen, maar als ie aan één bepaalde zin kwam moest ik fonetisch meezingen wat ik hoorde. Ik stond zelfs in dubio, maar ik nam geen enkel risico. Dat zingt ie dus, maar de woorden in dubio moest ik vervangen door een soort "klinkt als". Want ik had geen idee wat ie eigenlijk zong, laat staan dat ik de betekenis kende.

Voor hem was het belangrijk en ik zou het nog vaak horen. Hoe dom was ik toch dat ik het niet wist. Ik was blij voor hem, want nu werd het makkelijker om uitleg over wiskunde van mij te aanvaarden. Ik gaf hem die graag, maar hij had het soms moeilijk om me te zeggen dat ie iets niet snapte. Mijn uitleg hielp vaak niet, maar het was plots minder erg en er werd wat onnozel over gedaan. Het was maar wiskunde hé. Maar ik wist toch niet wat in dubio wilde zeggen.

Ik hoorde het liedje gisteren op de radio. Heel het verhaal kwam terug en weer was ik vergeten wat het wilde zeggen. Thank God voor Wikipedia! Het betekent twijfelen, aarzelen of dubben. En nu onthou ik het, beloofd! En als ik het weer vergeet, weet ik het hier staan, op deze pagina :-)

woensdag 21 november 2012

Rekenvraagje

Hoeveel kan je besparen als je geen echte cola meer koopt en alleen nog Freeway Cola. Ik vind het net even lekker en ik ben niet gek natuurlijk. Ik koop hem voor minder dan één derde van de prijs. Wacht, dat had ik al eens uitgerekend. Het verschil was spectaculair.

Vandaag heb ik een parameter toegevoegd in de rekensom. Hoeveel kan je nog besparen als je naar de Lidl rijdt om Freeway Cola te kopen en onderweg geflitst wordt?

Oeps...

dinsdag 20 november 2012

Ssssshhhht !

Je moet een beetje opletten als je dingen vertelt. Je weet wel, die dingen uit het verleden. Je had je bijna versproken, maar ik wist niet waar het over ging. Ik zat er ook niet vlak naast, dus ik hoorde het niet. Ik hoorde niet wat je bijna verkeerd had gezegd. Ik weet wél dat het over mij ging. En je hoeft dat niet zo te zeggen. Het is niet nodig dat iedereen dat in detail weet. Daar zijn redenen voor.

Je moet helemaal niet opletten als je dingen vertelt. Ik heb dat nooit gevraagd. In tegendeel, ik heb altijd gezegd dat je eerlijk moet zijn en dat ik niks te verbergen heb. Je moet helemaal niet bang zijn om je te verspreken want ik heb nooit beslist om iets te verzwijgen. Als anderen dat in mijn plaats doen, is dat niet mijn probleem. Ook niet dat van jou. Je hebt dus ook helemaal niks verkeerd gezegd en ik wil niet dat je steeds moet nadenken over wat je wel of niet mag vertellen. Ik heb geen geheimen meer, want dat was net een deel van het probleem.

Zal ik eens een linkje doorsturen naar deze pagina? En naar enkele andere pagina's die hier staan. Klik eens op het label alcohol in de rechter zijbalk. Of moet ik ze even afdrukken en opsturen met de post? Ooit komt men het toch te weten, want ik zwijg niet en ik wil niet dat anderen dat in mijn plaats doen. En als het via via toch duidelijk wordt, zal het pijnlijk zijn. Het zal pijnlijk zijn voor wie zweeg of de waarheid een beetje verbloemde.

Maar niet voor mij.

maandag 19 november 2012

Animal Complete

Het was toch niet zo'n goed idee, overal tapis plein leggen in ons appartement. Ik ben ermee akkoord hoor, dat het gezellig is en een warme sfeer geeft. Hoewel velen vinden dat je beter parket of laminaat kiest, en dat dit meer iets uit het verleden is. Ik vind van niet, kom maar eens kijken en je zal me gelijk geven ;-)

Er is maar één nadeel. En dat is een behoorlijk vervelend nadeel. Onze huisdieren laten hun haren achter en je kan ze bijna onmogelijk verwijderen uit de vloerbekleding. Hadden we nu maar een ander type vloerbekleding of andere huisdieren gekozen. Maar goudvissen in huis vind ik maar niks en een glad betonneke leggen was ook geen optie.

Als ik de reclame mag geloven is dit de wonderoplossing. Pas op, het is niet zo'n TV-winkel die dat aanprijst hoor. Ik zag het al in een consumentenprogramma op de Nederlandse televisie en ook de klantenbeoordelingen die ik online vind, zijn echt wel super goed.

Op de website van Dyson zelf krijgt deze een 5 op 5 beoordeling van de gebruikers. Nooit nog op handen en voeten gaan met een natte doek om de kattenharen te verwijderen uit de tapis plein. Hij was prijzig, maar als ie zijn belofte waarmaakt is deze Animal Complete elke eurocent waard. Volgende week zullen we het weten, want dan wordt ie geleverd.

zondag 18 november 2012

The best predictor of future behavior is past behavior

Dat is meteen mijn langste blogtitel. Het is een echt Dr.Phil-ism en we passen dat zelf ook toe.

Het komt erop neer dat mensen voorspelbaar zijn. Het is de tegenpool van people change. Hij gebruikt de uitspraak heel vaak als het gaat om mensen die een fout hebben gemaakt in hun leven maar beloven dat ze het vanaf nu niet meer zullen doen. Ik zag het al in een situatie waar een echtgenoot zijn vrouw meermaals geslagen had, en nu beloofde om haar vanaf nu met respect te behandelen. Dat hij het meerdere malen beloofde en telkens de belofte brak, was de dame in kwestie vergeten. Nee, ze wist het nog, maar nu deze keer meende de man het echt. People change, weet je wel. Iedereen verdient toch een tweede kans. Dat klopt ook, maar verdient iedereen een twaalfde of een dertiende kans? Het is dat soort antwoorden dat Dr Phil gebruikt om mensen wakker te schudden. Hopelijk helpt het soms.

Wij gebruiken het principe aan onze AA tafel. Het is wellicht niet netjes en het klinkt arrogant. Als iemand beslist om niet meer langs te komen, gaan wij er vanuit dat hij of zij opnieuw zal drinken. Het klinkt arrogant omdat het lijkt alsof we de waarheid in pacht hebben. Maar het is gebaseerd op de jarenlange ervaring die aanwezig is aan die tafel. Als mensen die er meer dan 30 jaar plaatsnemen me vertellen dat er tot nu toe nog niemand in slaagde om nuchter te blijven zonder die tafel, dan ben ik geneigd om hen te geloven.

Er komt kritiek op, want stel dat het wel al gebeurde. Zouden we dat dan weten? Zou die persoon het komen vertellen? Het is een terechte bedenking. Alleen heb ik zelf intussen enkel voorbeelden gezien van mensen die terug kwamen omdat het niet lukte. En ik ben er van overtuigd, moest ik zo zeker zijn van mezelf en tien jaar nuchter blijven zonder deze hulp, dat ik hen het zou laten weten. Eén sms'je is genoeg om te zeggen aan de groep: jullie hadden geen gelijk. Ik kan het wel alleen en ik heb jullie hulp niet nodig gehad.

Iedereen heeft een lijst gekregen met al onze GSM nummers. Ook de mensen die niet meer komen hebben zo'n lijst.

En zo'n sms'je heeft nog niemand ontvangen.

zaterdag 17 november 2012

You got me

OK, er is één uitzondering. Op het feit dat ik dus niet op de prijzen let in de Delhaize. Dat was goed voor de gemoedsrust, weet je wel? Als je je elke keer zorgen moet maken over hoeveel cent ik hier of daar kan besparen, dan word ik daar persoonlijk heel erg nerveus van. Vooral omdat je op het einde van de rit niet echt het verschil voelt. Als ik goed oplet, kan ik misschien 10% besparen op een volle winkelwagen en dat is het me niet waard.

Maar er is dus één uitzondering. Die was er vroeger al, maar ik was ermee gestopt. Ik heb het over cola. Ik heb altijd het echte merk gekocht, maar plots kwam er een cola light van Lidl op de markt. En die smaakte toen, en dat is al vele jaren geleden, naar mijn mening net hetzelfde als de echte. Alleen heb ik het opgegeven omdat daarna Coca Cola Zero op de markt kwam. Veel lekkerder en sindsdien mijn favoriete drank. Van mijn psycholoog moest ik een drank kiezen zonder alcohol die ik heel graag lust. Dat zou de beloning worden die de alcohol vervangt. En dat werd dus cola zero.

Ondertussen kwam ik al jaren niet meer in de Lidl, want voor de rest vind ik er mijn gading vaak niet. En toen zag ik reclame van de Lidl Cola Zero. Hij heet zo niet, ik denk dat de naam misschien wel beschermd is. Hij heet Freeway Cola 0%, maar iedereen snapt het wel zeker. En die smaakt dus naar mijn gevoel net even lekker als the real stuff. En je kan hem kopen voor minder dan één derde van de prijs van de echte.

Ik heb eens uitgerekend hoeveel ik bespaar als ik geen kleine flesjes meer koop in tankstations van het echte spul, maar alleen de Freeway versie. Dan is hij 11 keer goedkoper. Dus voor één gewoon flesje heb je 11 halve liters bij de nepversie. Het gebeurt niet natuurlijk, want ze zijn niet beschikbaar naast de autosnelweg. Het is gewoon het gevoel dat telt. Als ik zo twee flesjes naast de snelweg koop, dan kan ik daar 11 liter van kopen in de goedkope supermarkt. Dat soort hersenkronkels zet me er toe aan om één keer in de maand naar de Lidl te rijden en om dan een volle kar cola te kopen. En dan met een gerust gemoed weer langs de Delhaize te rijden. Want daar let ik niet op prijzen.

Er was dus eigenlijk geen uitzondering. Ik zei niet dat ik nooit op de prijzen lette. Ik zei dat ik niet op de prijzen lette in de Delhaize ;-)

vrijdag 16 november 2012

Dat is niet eerlijk

Het is weer brandend actueel en elke keer erger ik me eraan. Iedereen maakt voor zichzelf de rekening om te zorgen dat ie op het einde van de maand niet te veel tekort komt. Dat lukt niet altijd want niet iedereen heeft een even groot inkomen. Mij lukt het ook vaak niet, maar dat komt ook omdat ik niet kan tellen.

Maar wat ik niet doe is de rekening maken van iemand anders. Ik vind het onbeleefd om je te moeien met de financiën van iemand anders. En toch doet iedereen dat. Zijn het tweeverdieners? Met welke wagen rijden ze? Is dat dan van de firma en moet hij zijn eigen benzine betalen? Alles wordt in het hoofd opgeteld en vergeleken met de eigen situatie. Om dan vast te stellen dat iedereen het beter heeft en dat het niet eerlijk is.

Ik vind het jammer want het verzuurt de relaties tussen mensen. Afgunst is het slechtste bindmiddel en ik doe er al jaren niet meer aan mee. Ik herinner me het exacte moment dat ik daarmee stopte. Ik had het financieel moeilijk en voelde plots dat het mijn leven overheerste. Ik vond het niet eerlijk dat andere mensen die even oud waren als ik met hetzelfde opleidingsniveau toch heel wat meer verdienden. En dat knaagde heel erg. Ik ben er op één welbepaald moment mee gestopt. Ik maakte geen maandoverzichten meer en ik keek niet naar de uitgaven in de Delhaize.

Het was slecht nieuws voor mijn huishoudbudget maar heel goed nieuws voor het gemoed. Ik heb me sindsdien nooit nog zorgen gemaakt over hoe oneerlijk rijkdom verdeeld is. Alle onkosten hebben we zelf gekozen. We kozen zelf de grootte van ons huis en onze wagen. De meeste mensen kiezen zelf hoeveel kinderen ze willen en waar ze naar op reis willen gaan. De speelruimte op je bankrekening hangt af van die keuzes die je maakte. Helaas worden sommigen gedwongen om ze te maken omdat vrienden, familie en buren een voorbeeld geven.

Nu weet ik hoe het heet. Het heet aanvaarden wat je niet kan veranderen. Ik doe het nu met veel zaken, maar toen was ik er niet bewust mee bezig. Ik weet alleen dat geld niet gelukkig maakt maar dat niemand dat nog gelooft. Probeer het eens. Denk nooit meer na over hoe goed anderen het hebben. Zonder afgunst is alles simpeler.

Fotogeniek

Querty is de witte, Azerty de zwarte.
Zeg nu nog dat mijn katten niet fotogeniek zijn ;-)







donderdag 15 november 2012

Doodserieus

Toch een vreemd bericht dat ik te horen kreeg. Ik ken inmiddels meerdere mensen die er nu niet meer zijn. Je zou bij hen kunnen zeggen dat het hun eigen schuld is. Als je sterft aan de gevolgen van te veel alcohol drinken, zou je kunnen zeggen dat je het zelf zocht.

Dat komt niet door mijn vriendenkring die nu is uitgebreid met mensen met hetzelfde probleem. Ik ken de mensen van vroeger. Zowel in familiekring als in de vriendenkring van mijn ouders zijn er mensen overleden door de jarenlange slechte gewoonte. Het kan op verschillende manieren een leven vroegtijdig beëindigen, al zijn niet alle verhalen die ik erover hoor even helder. Ze veranderen ook met de jaren, die verhalen. Maar ik kan uit mijn eigen herinnering goed opmaken dat dat wel degelijk het probleem was.

Ook deze laatste persoon kende ik vroeger redelijk goed. Hij was inmiddels bejaard, maar lichamelijk goed in orde. Behalve zijn verslaving dan, want die gaf wellicht ook klachten waar wij niks van weten.

Maar vooral de manier waarop, daar schrok ik toch van. Na een verplichte opname van enkele maanden mocht ie opnieuw naar zijn flat. Nu ook nog met medische begeleiding. Hij kreeg de ochtend van zijn thuiskomst nog een Antabuse, het pilletje waar ik recent nog over schreef. Het maakt het lichamelijk onmogelijk om iets te drinken. Je zou er dodelijk ziek van worden. Toch moet zijn gevoel van bevrijding sterker geweest zijn dan het pilletje. Hij koos ervoor om wel iets te drinken. En wellicht was dat meer dan één glaasje. En dat is hem fataal geworden.

Je zou kunnen zeggen dat ie het zelf heeft gezocht. Maar dat doe ik niet.

woensdag 14 november 2012

WB

Dat is chattaal van tieners.

Het was lang geleden dat ik je nog eens een keer zag. Zo lang zelfs dat ik je naam was vergeten. Ik weet het, het is een schande. Maar dat is me wellicht vergeven. Toen je aan het woord kwam, herinnerde ik me alles opnieuw.

Ik denk dat je meer dan een jaar niet meer kwam. Ik begrijp die reden die je zei. Als je elke week moet komen vertellen dat het weer niet lukte, voel je je na een tijdje schuldig. Toch was er niemand die zei dat het nu genoeg was. Je had zelf besloten om niet meer langs te komen.

Iedereen is welkom, maar er is één klein ingangsexamen. Je moet er niet voor studeren, je moet zelfs niets beloven. Er staat letterlijk: je moet de intentie hebben om niet meer te drinken. En dat is bij ons een heel rekbaar begrip.

Als je hetzelfde doet bij vrienden of familie is dat anders. Ze zouden het nooit aanvaarden, en ik weet het uit ervaring. Je kan wel tien keer beloven om niet meer te drinken en die belofte elke keer verbreken. Wanneer is het geduld op? Bij mij duurde het heel lang, maar het moment is wel gekomen. Als het meer dan een jaar duurt, verlies je elke geloofwaardigheid.

Maar hier is het anders. Het is anders omdat er geen belofte is. Je belooft alleen iets aan jezelf, en alleen voor 24 uur. Dat is om het draagbaar te maken. Als dat dan toch niet lukt, mag je dat altijd komen vertellen. Het geduld is hier eindeloos omdat we een groep zijn en niet één persoon. Het is ook eindeloos omdat we het allemaal herkennen en zelf die langere belofte ook niet aankunnen.

Het is maar één facet van de kracht van de tafel. Maar één om niet te onderschatten.

Ah die chattaal...

WB = Welcome Back !

dinsdag 13 november 2012

It's a date

Stel dat je een lunchdate wil vastleggen. Hoe doe je dat? Je stuurt de persoon een berichtje met enkele data die voor jou mogelijk zijn. Hij of zij antwoordt met één datum die vrij is in beide agenda's. In het slechtste geval moet je een nieuw lijstje voorstellen als het een druk bezette persoon is.

Stel dat je een cachedate wil vastleggen. Hoe doe je dat? Het gaat om een nachtcache, dus de dagen zijn al beperkt. En het is niet met één persoon maar met vijf. Je stuurt iedereen een berichtje met enkele data. Ze sturen allemaal een berichtje terug en je maakt een selectie. Alleen kan dat nooit, want de agenda's zijn vol en sommige weekdagen zijn helemaal onmogelijk. Je stuurt meer berichten met meer voorstellen tot het wel lukt. Alleen willen we niet binnen een half jaar afspreken, dat is ook onzinnig.

Er is dus geen oplossing en we moeten de afspraak annuleren. Tenzij we afspreken dat niet iedereen meegaat. Dat is niet fijn, maar het kan niet anders. De selectie gebeurt met een leuke tool op www.doodle.com. We maakten een evenement aan met 14 mogelijke data in de nabije toekomst. We sturen de link naar alle deelnemers en iedereen vult zijn mogelijke data in. De eerste dag dat we een aardige groep bijeen krijgen, vertrekken we.

Opgelost! Zo simpel, en naar het schijnt schandalig dat ik dat nog niet kende.

Nu dus wel :-)

maandag 12 november 2012

Taalmail

Ik moet op mijn woorden letten. Vooral op de taalfouten die hier de laatste tijd weer voorbij vliegen. De werkwoorden waren al vaak een probleem, maar nu ook veel jou/jouw vergissingen en allerlei ander fraais. Gelukkig word ik er soms op attent gemaakt, want ik mag alles tien keer nalezen, ik zie het echt niet.

Dus ook nog maar eens mijn taalmails van de VRT nagekeken, kwestie van bij de les te blijven. Soms leer je wat bij, soms is 't gewoon grappig:

  • Wat jullie bereikt hebben, zal in de analen van de geschiedenis komen.
    Wat jullie bereikt hebben, zal in de annalen van de geschiedenis komen.

    Anaal komt van anus (aars), annalen van annus (jaar).

  • Waar bent u heengegaan?
    Weer bent u heen gegaan?

    Heengaan is sterven

  • Maar dat verandert niets aan de dagdagelijkse strijd
    Maar dat verandert niets aan de strijd van elke dag

    Dagdagelijks is vertaald Duits (tagtäglich)

  • (dit is een doordenker:)
  • Reizigers kunnen best contact opnemen met Thalys voor meer informatie
    Reizigers kunnen het best contact opnemen met Thalys voor meer informatie

    Als je hoofdpijn hebt, kan je best een maagtabletje innemen. Dat kun je doen, maar het helpt niet. Je kunt het best een pijnstiller innemen. Dat werkt wel.

zondag 11 november 2012

De sociale drinker

Hij is altijd van de partij. Er is alleen maar een feestje nodig. En genoeg mensen om mee te kletsen en te lachen. De hele avond houdt hij het vol, zelfs de nacht en de ochtend gaan voorbij. Als laatste gaat ie weg, als de lichten aangaan of de zon er is.

Ik heb het over mij, zo'n twintig jaar geleden. Mijn studententijd was dikke fun en ik zou hem voor geen geld willen gemist hebben. Het voordeel van alleen maar nieuwe mensen ontmoeten is dat je met een nieuwe lei kunt starten. De nerd die over computers praatte wou ik niet zijn. Die was te verlegen en te saai. De nieuwe ik was joviaal en fun fun fun.

Een simpele truuk was daarvoor nodig. Toen was dat Hoegaarden en het jaar daarna Rodenbach. Niet dat mijn smaak was veranderd, maar het wel gezelschap. De studentenclub van Rodenbach had enkel één vereiste: Rodenbach drinken. Dat ingangsexamen kon ik met succes beëindigen. En het was fun. Dikke fun. We lachten, feestten en zongen. Dat laatste was de core business van de club. Cantussen thuis en op verplaatsing. We gingen zelfs op uitstap naar de brouwerij in Roeselare.

Maar ikzelf was niet veranderd. Alleen door de Rodenbach was ik zoals ze mij kenden in de club. Zonder Rodenbach was ik een verlegen nerd die over computers praatte. Ik weet dat nog maar enkele jaren, maar het probleem was een laag zelfbeeld en een minderwaardheidscomplex.

De sociale drinker is voor ons een mythe. Ik weet het, ik kan dat gemakkelijk zeggen omdat ik niks meer drink. Iedereen aan onze AA tafel is het ermee eens, maar ook dat zal andere mensen worst wezen. Ik kan het natuurlijk nooit vertellen in gezelschap, want ik weet dat iedereen steigert bij de gedachte.

Toch komt het idee niet van onze tafel, wel van de twee psychologen die ik daarvoor frequent heb bezocht. De arbeider die elk weekend zijn zorgen verdrinkt samen met zijn kameraden op café is geen alcoholist. Dat is wat sociaal aanvaard is. De eenzaat die thuis evenveel drinkt zonder kameraden is het wel. Dat is niet sociaal aanvaard.

Bij mij was het ook zo. Mijn eerste psycholoog zei: neem de sociale component weg en kijk of je nog drinkt. Hij maakte een simpele rekensom:

sociale drinker - sociaal = drinker

Studenten studeren af en vrienden trouwen en krijgen kinderen. En ik dronk nog. Niet even veel, maar het was er nog. Ik moest dat doen om te zijn wie ik wou zijn. Het is heel moeilijk om het onderscheid te maken. Wanneer is het problematisch en wanneer niet? En de psycholoog had ook daar een simpele truuk. Als het je enige hobby is, is het niet goed. Ze was verweven in een sociale hobby, maar ze was de meest cruciale component. Een studentenleven met Cola Zero lukt niet. Een voetbalclub, een carnavalstoet of zelfs een biljartclub vaak ook niet.

Ik heb er een woordje bijgezet. De sociale drinker is de sociaal aanvaarde drinker. Ik weet dat dat pijn doet. Ik werd woest toen men het mij wou wijsmaken. De helft van onze AA tafel ook, want ze dronken nooit alleen. Maar ze zijn het wel met me eens.

zaterdag 10 november 2012

3,2,1 ... Start

Je kan moeilijk zeggen dat ik prijsbewust leef. Het maakt niet uit welk soort winkel ik verlaat, maar meestal weet ik niet hoe groot het bedrag was dat op het Bancontact toestel stond. Dat wil echt niet zeggen dat ik rijk ben, het wil alleen zeggen dat ik die kwaliteit niet bezit.

Online is dat natuurlijk ook zo. Maar toen ik zag dat de prijs voor een Office softwarepakket bijna 3 keer groter is als je als bedrijf iets bestelt, toen draaide mijn maag toch om. Ik moet voor de eerlijkheid er bij zeggen dat je in de versie voor bedrijven een Outlook bijkrijgt. Laat nu net dat het programma uit de Office reeks zijn dat ik niet nodig heb. Voor de rest is het identiek hetzelfde. Ik heb trouwens enkel Word nodig, de anderen zijn handig om te hebben, maar niet dringend noodzakelijk.

Vreemd toch, vind je niet? Dat ik nu pas op zoek ga bedoel ik. Ik werk al een heel leven met computers en nu pas heb ik echt een Word nodig. Het klopt niet helemaal, want ik had nog een antieke versie op een oude laptop, maar op mijn PC's die ik vaak gebruik staat enkel de gratis versie OpenOffice. Ik heb het eigenlijk in dat deel van de branche waar ik in zit niet nodig.

Toch wou ik me niet zo idioot voelen om 3 maal de prijs te betalen. Alleen kan je geen factuur krijgen als je particulier online bestelt. Ik vind het persoonlijk echt niet kunnen. Daarom liep ik naar de Fnac en kocht ik de thuisversie voor de eerlijke prijs. En wel met een factuur.

Er komt nog bij dat ik hem niet nodig heb voor mijn werk. Werkloos, remember!

Hier heb ik hem voor nodig. Ik ben er aan begonnen. Hoofdstuk 2... :-)

vrijdag 9 november 2012

Shoes, shoes, thousands of shoes

Wat het dit jaar is, ik weet het echt niet. Nergens heb ik gevonden wat ik zocht. Er is een nieuw seizoen begonnen en dan moet ik telkens weer op zoek. Vroeger met veel tegenzin, maar de laatste jaren is het bijna een hobby geworden. People change...

Maar ik vind echt mijn zin niet in de winkelrekken. Ik wil warmere kleding want de zon laat het afweten. Een nieuw t-shirt waar nightcaching op staat was niet verstandig. Je zal het maar dragen in de winter. In de zomer trouwens ook niet, bedacht ik later. Welke zomernacht is bij ons nog warm genoeg om in t-shirt te gaan geocachen?

Het was natuurlijk het idee dat telt. De sissi fleece is wel warm, al vindt niet iedereen de kleur even mooi. Kan ik het helpen dat tieners zoals ik dat mooi vinden? Maar om nu heel de dag het opschrift sissi cacher te dragen, dat is net iets erover. Tijdens de activiteit kunnen we er goed om lachen, maar de dame bij de bakker kijkt heel raar als ze het leest.

Maar ik vind dus niks. Wat doet een tiener dan? Google natuurlijk. En meteen kom je terecht op mooie websites die alles aan halve prijs aanbieden. Toch een mooie jas gevonden van mijn merk. En op één dag geleverd, dat is klasse.

En ja, natuurlijk schoenen. Je zat te wachten tot het woord zou vallen hè. En dan nog wel bij de meest irritante reclame die er is. Zalando won vorig jaar de Loden Leeuw in Nederland. Dat is de prijs voor de meest irritante reclame. Het nudistenspotje wordt bij ons niet uitgezonden, maar wij hebben wel het spotje de gillende dame die schoendozen in ontvangst neemt. Smaken verschillen natuurlijk, maar ik vind hem geweldig. Je moet hem maar eens googelen hè.

Ah ja, nog niks besteld hoor. Ik hou me nog eventjes in. Maar de keuze in Geox schoenen is heel groot. Meer modellen dan wat je in onze Belgische winkels vindt. Er staat een knopje op de website. Er staat op: kopieer je verlanglijste naar je boodschappenmand. Er zitten 5 items in mijn verlanglijstje.

Wanneer zou ik er op klikken?

donderdag 8 november 2012

Kribbels

Het was een simpel principe. Den boek, die eigenlijk een schrift was, had hoofdstukjes met dingen die ik van plan was. Daartegenover stonden beloningen. Soms gadgets die op mijn verlanglijstje staan, soms gewoon leuke activiteiten die ik al een tijd niet meer deed.

En nu zou het snel gaan. Als je niet meer fulltime werkt heb je tijd over om alles uit te voeren en af te vinken. Beloningen genoeg dus laat de lijst maar slinken. Helaas werkt het zo niet.

Den boek bleef dicht en ik bleef op mijn stoel zitten. Ik weet nog welke dingen in de lijstjes staan, maar voor de één of de andere reden doe ik ze niet. De beloningen blijven ook uit. Toch is er nu tijd genoeg om ze allemaal te doen. En ik doe ze niet.

Om me terug in gang te zwengelen is een duwtje nodig. Een inerte massa is niet goed, je kunt ze beter weer in gang duwen. Maar dat is nu net eigen aan de massa. Ze is inert, dus als ze stil ligt, blijft ze zo. Je moet er iets aan doen om de beweging te starten.

Eerst waren het kribbels op een papiertje. Er werd al danig mee gelachen, want als ik opruimen er tussen zet, kan je je al inbeelden dat daar commentaar op komt. Zou je niet beter ineens kuisen, lampen ophangen, de electriciteit afwerken, die projector aansluiten, de draden wegwerken... Neen dus! Dat zijn de pitfalls van den boek. Maak de lijst lang en hij lukt niet. Ik begin met simpele dingen.

En om te beginnen schrijf ik ze echt weer op. Geen kribbels op kleine papiertjes, want die zijn te slap om de inerte massa in gang te krijgen. Het lukt alleen met den boek.

woensdag 7 november 2012

Oui, bien sûr

Ola, ik moet dus echt wel opletten met wat ik negeer in 't vervolg. Een telefoontje met onbekende nummer op de GSM had ik bijna genegeerd. Veel te lastig omdat het meestal verkoopspraatjes zijn waar je zo snel mogelijk vanaf wil zijn. Helaas krijg ik er meestal geen woord tussen, maar ik ben nu meer getraind. Deze week toch binnen 30 seconden kunnen duidelijk maken dat ik dit jaar eventjes geen balpennen voor het goede doel wil kopen. Ik moest wel even onbeleefd zijn door de lange zin met superlatieven die mijn oneindige goedheid omschreef omdat ik dat vorig jaar wel deed te onderbreken.

Maar dit was andere koek. Een vriendelijke dame, voor zover ik dat kan beoordelen. Het was immers tout en français. En al snel ontstaat de neiging om de eerste lange zin opnieuw te onderbreken en beleefd te zeggen dat ik niks wil kopen. Maar HTML in 't Frans versta ik nog net, en ik had dus ook snel door dat ze eerder iets te bieden had dan te verkopen.

Ik kwam in de databank terecht omdat op mijn cv staat dat ik perfect tweetalig ben. Het is natuurlijk niet zo, maar ik had het aangepast omdat een andere dame van een ander selectiekantoor me 8/10 gaf voor mijn telefonisch Frans. Ikzelf gaf me een dikke 6, maar zij beweerde dus dat het meer waard was. In dit gesprek weet ik het niet, want ik kreeg geen beoordeling. Alleen heb ik wel een paar minuten tijd gehad om toch redelijk vlot uit te kunnen leggen dat HTML niet mijn specialiteit is. Dat het eerder Delphi, Interbase en SQL is. En een dagprijs kan ik ook wel vertalen. En dat die onderhandelbaar is ook.

Alleen jammer dat ik haar mailtje van vorige week moet gemist hebben. Ik zal mailtjes die niet in 't Nederlands zijn opgesteld ook niet per definitie mogen weggooien.

Al doende leert men. Als ze nu nog eens een job voor me zou hebben, dat zou helemaal fijn zijn. Maar de database is aangepast, en de dame zal met de nieuwe data rekening houden.

On verra...

dinsdag 6 november 2012

Sunny

Het is te warm en te licht. En in november verwachten we dat niet bij het ontbijt, maar het is zo. De verwarming staat uit en het is 23° binnen. Enkele beglazing isoleert niet, maar als de zon er op staat is het net een serre. En het geeft mooie beelden. Met die zonneblinden is het net een misdaadserie uit de jaren 50 :-)




maandag 5 november 2012

Ik word oud

Soms ben ik er goed in, maar heel vaak ook niet. Dat heeft alles te maken met het geslacht en met mijn geaardheid. Bij een vrouw kan ik heel moeilijk de leeftijd inschatten, bij een man lukt dat altijd heel goed. Vooral een man die jonger is dan ik. Hoe zou dat komen? ;-)

Maar wat doe je als je de persoon niet ziet? Dan moet je afgaan op het gesprek dat je voert. Ik kon ook de stem niet horen dus dat geeft ook geen hint. Dus dan kan je enkel op de inhoud van je gesprek afgaan.

Ik was er helemaal niet mee bezig, ik was aan het babbelen op de chat en het gesprek was best intelligent. Er moest een raadsel opgelost worden en ik herkende sommige foto's wel die hij niet herkende. Maar andersom was het ook zo. Ik was dan ook niet echt bezig met de vraag hoe oud mijn gesprekspartner was.

Toch schrok ik toen ik later het geboortejaar 1998 zag op het profiel. Ik stelde me meteen de vraag of ik op zijn leeftijd een intelligente babbel had kunnen doen met iemand die heel wat ouder was. Het antwoord is natuurlijk neen. Toen was er nog geen Facebook ;-)

zondag 4 november 2012

Jan Sloefkes

Het is helemaal niet netjes. Maar je kan je gedachten moeilijk veranderen, dat heb je niet in de hand. Ik ontmoette iemand met één opvallend kenmerk: lelijk. Er is niks aan te doen, en de persoon in kwestie deed niets om het in de hand te werken. Er was niets mis met de kleding en de algemene indruk was best verzorgd en welbespraakt. Helaas kan je er niks aan doen, en mijn eerste idee als ik terugdenk aan deze persoon is helaas: lelijk...

Maar blijkbaar ben ik niet alleen. Er is een gemeenschappelijke kennis, maar dat wist ik dus niet. Ik ben met hem aan het praten en tijdens het gesprek blijkt dus dat we iemand kennen, maar ik herinner me de naam niet van deze persoon. Alleen dat ene opvallende kenmerk, maar het spreekt voor zich dat ik niet kan verwijzen naar iemand door het woord lelijk te gebruiken. Toch merk ik dat mijn gesprekspartner hetzelfde probleem heeft. Hij begint een zin, maar raakt niet uit zijn woorden. Tenslotte gebruikt hij een ander opvallend kenmerk om deze persoon te beschrijven. Daardoor weet ik onmiddellijk dat we wel degelijk over dezelfde persoon spreken.

Misschien zou ik het onder vrienden wel durven, maar bij mensen die je minder goed kent is dat o zo gevaarlijk. Bovendien ben ik zelf zo gevoelig bij dit thema dat ik me schaam om zo over iemand te denken. Helaas, ik kan er niks aan doen. Het zij zo...

Iemand noemde mij ooit dieje kalen dikke en daar was ik kapot van. Ik ben nu minder dik maar meer kaal, dus nog één van de twee woorden kunnen me typeren. Ik vraag me soms wel af hoe anderen dat bij mij zouden doen. Als men over mij spreekt zonder mijn naam te kennen. En ik vraag me ook af of er nog dingen bij zouden zijn die me kwetsen. Maar daar kan ik wellicht toch niks aan doen, dus ik lig er niet meer wakker van. Gelukkig heb ik nu een handige bijnaam.

Toch is dat ook al foutgelopen. Iemand noemde me ooit Jan Sloefkes, omdat het woord JanGeox blijkbaar ook al te moeilijk is voor sommigen. Het verhaal over mijn schoenengekte was blijkbaar blijven hangen, alleen de merknaam was te moeilijk :-)

zaterdag 3 november 2012

Causaal verband

Met statistieken kan je alles bewijzen. Maar ook goed onderbouwd wetenschappelijk onderzoek kan dingen bewijzen die er niet zijn. Zo circuleert er een studie die aantoont dat lightfrisdranken slecht zijn voor je hart. Een studie uitgevoerd op een hele grote groep mensen toont aan dat de kans op hart- en vaatziekten 48% hoger is als je veel lightfrisdranken drinkt.

Het deed me denken aan onze leraar statistiek in het middelbaar. Hij gaf het voorbeeld van de kleur van je auto en het aantal kinderen dat je hebt. Er bestaat zo geen studie, maar je kan perfect aantonen dat mensen met een grijze wagen meer kinderen hebben dan mensen met meer kleurrijke voertuigen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je vrouw ineens zwanger wordt als je je rode bolide inruilt voor een grijze familiewagen.

Het komt alleen door het gemiddelde leefpatroon van de huisvader. Dat verschilt erg van de twintiger die zijn eerste tweedehands autootje op autozone.be opzoekt. De gemiddelde Vlaamse huisvader heeft ook vaak een firmawagen, en dan is de kleurkeuze op zich al beperkt. Rood en groen zitten niet in het kleurenpallet omdat de restwaarde dan daalt. Als je sowieso al die kleuren kan kiezen binnen je merk, want zelfs daar is de constructeur al op voorbereid.

Met mijn oude dieet was het ook zo. In het Atkinsdieet mocht je veel vetten eten, ook verzadigde. Het is wetenschappelijk aangetoond dat je cholesterol dan verhoogt. Toch bleek later uit verschillende studies dat de mensen die dit dieet volgden geen verhoogde cholesterolwaarden hadden. Dat wil niet zeggen dat we een wondertruuk hadden gevonden. We aten gewoon geen koolhydraten meer. Simpel gezegd lieten we de aardappelen staan en we aten meer vlees en meer groenten. Meer vlees is slecht voor je cholesterol, meer groenten goed. En hup, je was weer in evenwicht.

Uit die periode herinner ik me enkele studies die aantoonden dat melk slecht is voor je botten. Dat was natuurlijk controversieel omdat men al een eeuw beweerde dat het net goed was. Alleen werd er opnieuw gespeeld met de basisregels van de statistiek. Je moet een causaal verband vinden, dus de oorzaak en het gevolg moeten duidelijk aan elkaar gelinkt worden. Door 10000 mensen te ondervragen, de vraag te stellen hoeveel melk ze drinken en hoe vaak ze al in het gips lagen, kwam de studie tot de vreemde conclusie.
Alleen dacht men: als we maar genoeg mensen interviewen is het betrouwbaar. Helaas klopt dat niet, want de mensen die veel melk dronken waren op zich veel bezig met gezondheid. Vandaar veel melk drinken. Maar dus ook meer sporten, en ook meer kans om een been te breken. Als je enkel cola drinkt in je sofa ben je niet gezonder, maar je hebt inderdaad minder kans om een been te breken dan de gezonde melkdrinkende sportman.

Met dit onderzoek over lightfrisdranken en hart- en vaatziekten is het wellicht ook zo. Dat is toch de kritiek die er op komt. Mensen die lightfrisdranken drinken, doen dat vaak om op een eenvoudige manier gewicht te verliezen. Ze moeten niet heel hun eetpatroon omgooien om enkele kilo's te verliezen. Dat zijn wellicht de mensen die om te beginnen ongezonde kant en klare maaltijden eten. En die bevatten te veel zout, en zijn dus slecht voor je hart.

vrijdag 2 november 2012

De shortlist

Hoe moet dat eigenlijk, zo'n keuze maken? Als je jong bent, word je verondersteld ze te maken. Maar je krijgt een blokkendoos met veel te weinig blokken. Diegenen die je leuk vindt, zitten er niet tussen. En degenen die je niet kent maar misschien zou willen kennen, worden je niet voorgesteld.

Toch zou het niet moeilijk mogen zijn. Je kiest om dokter te worden of ingenieur. Of misschien bejaardenhulp of poetsvrouw. Maar denk je echt dat het zo gaat? Ik denk het niet. Ik denk dat je verplicht wordt om een keuze te maken. Ze is gebaseerd op voorgekauwde meningen en ervaringen. De ouders en de leraars bepalen je keuze. En de shortlist wordt enkel opgesteld met als criterium: wat zou je aankunnen?

De shortlist wordt opgevuld met een selectieprocedure. Wat je zelf echt wilt doen met je leven is daar geen parameter van belang. Wat anderen van jou denken speelt wel een grote rol. Maar dan enkel van jouw capaciteiten. Over de rest is er geen mening of ze wordt weggedrukt.

Hoe het dan wel moet, dat weet ik niet. Ik weet dat het in mijn geval fout was. Ik werd in een denkpatroon gedrukt om ingenieur te worden. Dat is ook normaal, want die capaciteiten had ik. Toch is gebleken dat het niet de goede keuze was. Er is maar één probleem: hoe doe je dat dan wel? Laten we onze jonge volwassenen eerst een jaar een wereldreis maken om zichzelf te ontdekken zodat ze daarna een bewuste keuze kunnen maken? Ik denk niet dat er ouders deze optie graag voorstellen. En terecht natuurlijk.

Alleen is de vraag of je het zelf weet op die leeftijd. Mijn antwoord was in elk geval neen. Ik weet het zelfs nu nog niet. Ingenieur wou ik niet worden. Ik ben het ook niet geworden, ik ben programmeur geworden. Maar achteraf bekeken wou ik dat ook niet. Ik ben zelfs bewust aan de ingenieursstudies begonnen omdat ik geen saaie computernerd wilde worden. Dus zelfs mijn eigen beweegredenen waren gekleurd. Hoe kan je dan van je omgeving verwachten dat ze de juiste keuzes in de shortlist stoppen?

Het is dan ook moeilijk voor mij om daar een antwoord op te geven. Wat moet je nu doen als je jong bent en de keuze moet maken? Toen de vraag me gesteld werd door een jongeman, kon ik enkel bedenken dat ik het nu zelf nog steeds niet weet. Ik maakte de foute keuze om ingenieur te worden en kwam toevallig in een die richting terecht die ik wilde vermijden. Toch heb ik dat altijd graag gedaan, want ik was er ook best goed in.

Ik weet wel dat ik de keuze graag weloverwogen zou gedaan hebben, alleen weet ik niet hoe. Het probleem is wellicht dat de vraagstelling fout is. We moeten niet vragen: wat wil je doen? maar wel wie ben jij?

Alleen vrees ik dat die vraag nog veel moeilijker te beantwoorden is...

donderdag 1 november 2012

Oprnr. onbekend

Een vreemd gesprek begon toen ik de hoorn opnam. Als er Oprnr. onbekend op komt, neem ik normaal niet op. Er is immers een reden waarom diegene die me opbelt niet wil gezien worden. Meestal is het omdat hij of zij iets wil aanbieden en vaak in een taal die je moeilijk begrijpt. Het is Nederlands hoor, maar diegene die het spreekt doet dat nog niet zo lang. Maar ik moet opletten wat ik doe nu. Ik ben immers werkzoekend, en ook daar zitten Oprnr. onbekend-en tussen.

Maar deze keer dus niet. Toch hoor ik een persoon die volgens mij nog niet heel zijn leven onze taal spreekt. Maar hij is heel vriendelijk en klinkt een beetje bezorgd. Degene die normaal de koffie bestelt, die wou hij even aan de lijn hebben. Gelukkig ligt die verantwoordelijkheid in mijn bedrijf bij één persoon, dat is wel zo handig. Of alles nog wel goed is met mijn Nespressomachine? Ja hoor, er is niks mis mee. Als ik er een capsule in plaats en op de knop indruk waar het kleine kopje op staat, dan heb ik hele straffe koffie. Er is dus niks mis mee.

Of ik misschien andere oplossingen gebruik om koffie te maken? Wat een vreemde vraag denk ik voor ik "neen" antwoord. Maar gelukkig was er nu een actie voor goede klanten. En dat ben ik dus, want hij wist in detail te melden dat ik drie machines had en al van 2004 klant was. Over die machines moest ik nadenken, maar er is wel wat depannage gebeurd dus het kan kloppen. En dat ik zo lang klant ben, dat klopt zeker. En een tevreden klant dan nog.

Ahaa, toen kwam de kat op de koord. De jongeman belde natuurlijk niet om een praatje te maken of om de zogezegde actie. Ze zal wel bestaan hoor, maar er is er altijd wel één. Hij had op zijn scherm natuurlijk ook andere statistieken. Mijn koffieverbruik is immers drastisch gedaald sinds mijn laatste bestelling in april. Ik kom nooit meer aan mijn oude gemiddelde van 11 kopjes per dag. Ik drink straffe koffie, dus eigenlijk 5,5 dubbele espresso's.

En dat ligt natuurlijk aan de koffie in Aalst. Daardoor was er vier maanden nauwelijks Antwerpse koffie, en er moet software geweest zijn die bij Nespresso uitrekende dat ik lang geleden al zonder koffie moest gevallen zijn. Vandaar het oranje knipperlicht op zijn scherm, en vandaar zijn telefoontje.

Ik heb hem gerustgesteld. Ik blijf trouwe klant en ga binnenkort weer een bestelling plaatsen. Ik zit trouwens bijna zonder koffie en het voordeel is dat men nu ook kan leveren. De verantwoordelijke is weer op kantoor ;-)