Het was een simpel principe. Den boek, die eigenlijk een schrift was, had hoofdstukjes met dingen die ik van plan was. Daartegenover stonden beloningen. Soms gadgets die op mijn verlanglijstje staan, soms gewoon leuke activiteiten die ik al een tijd niet meer deed.
En nu zou het snel gaan. Als je niet meer fulltime werkt heb je tijd over om alles uit te voeren en af te vinken. Beloningen genoeg dus laat de lijst maar slinken. Helaas werkt het zo niet.
Den boek bleef dicht en ik bleef op mijn stoel zitten. Ik weet nog welke dingen in de lijstjes staan, maar voor de één of de andere reden doe ik ze niet. De beloningen blijven ook uit. Toch is er nu tijd genoeg om ze allemaal te doen. En ik doe ze niet.
Om me terug in gang te zwengelen is een duwtje nodig. Een inerte massa is niet goed, je kunt ze beter weer in gang duwen. Maar dat is nu net eigen aan de massa. Ze is inert, dus als ze stil ligt, blijft ze zo. Je moet er iets aan doen om de beweging te starten.
Eerst waren het kribbels op een papiertje. Er werd al danig mee gelachen, want als ik opruimen er tussen zet, kan je je al inbeelden dat daar commentaar op komt. Zou je niet beter ineens kuisen, lampen ophangen, de electriciteit afwerken, die projector aansluiten, de draden wegwerken... Neen dus! Dat zijn de pitfalls van den boek. Maak de lijst lang en hij lukt niet. Ik begin met simpele dingen.
En om te beginnen schrijf ik ze echt weer op. Geen kribbels op kleine papiertjes, want die zijn te slap om de inerte massa in gang te krijgen. Het lukt alleen met den boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten