Maak er een fijne dag van

Dat is een beetje een clichézinnetje als je iemand een fijne verjaardag toewenst. Gelukkige verjaardag, maak er een fijne dag van! Daarmee wil ik niet gezegd hebben dat degene die het schrijft niet meent wat ie schrijft.

Ik heb het in elk geval redelijk letterlijk genomen. Er moet wel wat over nagedacht worden, want niet alle activiteiten behoren tot de mogelijkheden. Als je niet goed kan stappen en ook lang op een stoel zitten pijn doet, dan moet je de dagindeling zo samenstellen dat je net die activiteiten tot een minimum herleidt.

Vandaar mijn planning van deze 20ste maart, dat is immers mijn verjaardag. Zoals ik dat elke ochtend doe, moet ik minimaal één ding uitkiezen dat ik graag doe. Het is een truukje van de psychologe om de gelukscore op peil te houden, en het werkt wonderwel. Maar voor een verjaardag kan je een tandje bijsteken. Ik heb alleen dingen gepland die leuk zijn, de rest is één dag opgeschoven.

Opdracht één was heel erg fijn. Op zoek naar de schatten die er nog niet liggen in Niel. Dat wil zeggen dat ik zelf schatten ga verstoppen en Niel is de tweede gemeente die onder mijn hoede valt en dus ook elektronische gadgets zal krijgen achter een boom of ergens in een bos. Het eerste plan was om in Niel wat minder toeters en bellen te voorzien en dus enkel een traditional cache te leggen. Ik veranderde vorige week van gedacht toen ik door het natuurgebied dat de helft van het grondgebied van de gemeente bedekt, had doorpikkeld. Het is zo prachtig dat ik het wel moet inlassen in een kleine wandeling, en dus een multicache zal gaan plaatsen. Dat is er dus eentje met tussenstappen (waypoints).

Omdat je in een natuurgebied nooit je zin kan doen, moet ik het anders oplossen. Een stuk van de wandeling zal gewoon door het centrum lopen en een stuk door het natuurgebied. Op zogenaamde 'question to answer'-waypoints zal de wandelaar in het natuurgebied een domme vraag moeten oplossen die toegang geeft tot het volgende punt. Dat is wél toegestaan omdat je er geen fysiek punt van maakt, ik verstop daar dus niks. Het ultieme punt is natuurlijk het laatste, waar ik een schat moet verstoppen.



Wil dat toch wel lukken dat net op die plaats, nog geen honderd meter van het einde van de wandeling die ik in mijn hoofd had, deze boom tegenkom gewoon naast een afgelegen weg.

Hij schreeuwt zo hard "geocache!!!" met al zijn wortels en takken dat ik meteen ging kijken of er nog geen schat in ligt.

En nee hoor, de GPS bevestigt zelfs dat binnen een straal van 160 meter geen schatten verstopt liggen. Hij is dus vrij!






Dit was mijn tweede waypoint dat ik had uitgekozen via Google Maps. Als je tien meter naar links gaat, kom ik te dicht bij een andere schat. Ga je tien meter naar rechts, dan kom je te dicht bij nog een andere schat. Dit plaatsje was dus ideaal.

Ik ga er staan en probeer de coördinaten vast te krijgen om toch zeker te zijn dat de afstanden kloppen. Dat duurt een tijd en een dame ziet me bezig. Ze spreekt me aan met de woorden: "zeg, gij gaat toch niet springen hè!".

Het plekje ligt naast een beek en de helling is nogal fel. Ze vertelt me dat ze net op die plek ooit in die beek is gesukkeld. Blijkbaar wordt alles hier behoorlijk glad als het geregend heeft. Ik beslis dan maar om het punt niet te gebruiken, er was trouwens wel wat inkijk van mensen met een stadstuintje vlakbij.



Dit is de tweede reden waarom ik het niet gebruik, maar dat zag ik thuis pas.

Volgens mij ligt dit punt zelfs net niet op het grondgebied van Niel als je deze foto ziet :)

Soit, het was een succesvolle trip want ik ken nu de coördinaten buiten het natuurgebied. De anderen, binnen het gebied dus, moet ik nog eens noteren als ik de moed heb om dat stuk nog een keer te wandelen. Vandaag lukte dat helaas niet omdat de rug echt niet akkoord was.



Ah ja, de rest van de dag was ook goed gevuld. En ja, alleen dingen die leuk zijn. In de late namiddag heb ik gezorgd dat we de komende maanden weer zeker zijn dat één weekdag voorzien is van de nodige spijzen. Hoeveel porties het juist zijn, weet ik niet. Maar twee grote kastrollen spaghettisaus zitten nu in het vriesvak.

De avond afsluiten met een heel fijne vergadering in het AA lokaal, dat was de laatste pitstop. Iemand nieuw verwelkomen is altijd fijn, we hebben alle kanonnen bovengehaald om de persoon ervan te overtuigen dat onze tafel wonderen verricht. Dat ie er eentje nodig heeft, zo'n wonder, dat is duidelijk. Het zijn zijn eigen woorden. We hopen dus dat we hem volgende week weer kunnen begroeten.

"Maak er een fijne dag van." : missie geslaagd :)