Ganze Bohne

In een poging om uit de percolateur zo'n goed mogelijk eindproduct te krijgen, werd er een plan opgesteld. Ik werd er op attent gemaakt dat onze oma's vroeger zelf hun koffie maalden en dat de meest hippe espresso toestellen die nu te koop zijn dat dus opnieuw doen. Uiteraard gaat dat nu gepaard met een extreme aanslag op de portemonnee, en zoiets vermijden was nu nét de reden om opnieuw die oude spullen boven te halen. Als ik dure koffie wil, dan heb ik daar al een ander toestel voor.

Maar dit is het dus hè, zo'n apparaat had mijn oma ook. En nu deed ik een poging om op dezelfde manier aan de slag te gaan. De koffie die ik nu kocht was OK, maar alles kan beter. Verse bonen zelf malen zou beter moeten zijn en daarom dus deze nieuwe techniek.

Natuurlijk moet ik uitkijken dat ik niet de weg in ga van die nieuwe trend. Die gaat behoorlijk ver, want ik zag in een speciaalzaak voor koffieapparaten een gelijkaardige zak van één kilo koffiebonen geprijsd aan 35€. Er moet natuurlijk een verband zijn tussen je machine en je bonen, een dure machine verdraagt geen goedkope bonen. Nu snap ik wel dat het echt waar is dat je met 19 bar overdruk lekkere espresso maakt en dat mijn percolateur met nul bar uiteraard veel slechtere koffie geeft. Dat is geen boerenbedrog, dat is een feit. Alleen was de vraag of ik daar nog vierenveertig cent per kopje voor over heb en het antwoord is natuurlijk neen. Als mijn oude berekening nog klopt die zei dat ik elf kopjes per dag drink, valt dit nu buiten budget.

Maar deze Ganze Bohne zijn wel budgetvriendelijk. Het feit dat het er niet in 't Nederlands op staat, verklapt al in welke supermarkt ze te koop staan. Nu moest ik alleen nog de juiste techniek te pakken krijgen, maar daar zag ik geen probleem in. Bonen erin, knopje drukken, gemalen koffie, klaar !
En dat viel behoorlijk tegen. Het resultaat was slappe koffie waar je de lepel tot op de bodem van je kopje kon volgen.

Mijn beste vriend Google zei dat ik het verkeerd deed, dat malen. Er is een techniek voor: je moet enkele malen dat machientje starten en telkens maar één seconde laten draaien. Dan wordt alles fijn gemalen en niet zo fijn dat het mes van de molen je bonen verbrandt, waardoor je koffie ineens heel bitter is. De tweede kan heb ik trouwens voor die reden in de afwasbak gekieperd omdat net dat gebeurd was. Ik dacht: te weinig gemalen, dus ik laat dat ding nu maar een minuut draaien. Geen goed idee!

Maar nu is alles perfect. Let wel: de doelstelling was nooit om zo'n lekkere koffie te maken als mijn Nespresso machine, dat kan natuurlijk niet. De bedoeling was: de lekkerste koffie die mogelijk is met zo'n oude rommel. Het moest dus alleen beter zijn dan de gemalen koffie die ik eerst had geprobeerd.

Het malen staat op punt en de gemalen koffie ruikt echt beter dan die uit een voorverpakt zakje. De laatste truuk om meer smaak te krijgen was dit: ik vul de koffiefilter met genoeg koffie om normaal tien kopjes te zetten. Ik doe er maar voor vijf kopjes water in. En ik maak hem wijs dat ie maar drie kopjes moet zetten, zo is de doorstroming van het water veel lager.


Het ritueel duurt bijna twintig minuten, maar om 5u 's morgens heb ik gewoon niks beters te doen. En het resultaat mag er echt zijn. Ik heb geen Nespresso gevoel, verre van.

Maar we zijn gegaan van 'best wel OK' naar 'meer dan OK' ! Meer moet dat niet zijn :)