zondag 9 maart 2014

De percolateur

Het begon met een praktisch probleem. Opstaan om vijf uur 's morgens doe ik niet vrijwillig, maar het is nu zo. Als koffiejunk moet je dan behoorlijk goed op je tanden bijten om de eerste kop koffie pas om halfacht te drinken.

Dat komt omdat de machine die in mijn leefwereld de koffiebehoefte bevredigt niet in de keuken staat, maar wel in mijn kantoor. Ze geeft 19 bar overdruk en daarom denkt de onderbuurvrouw dat er 's avonds vaak een elektrisch rolluik sluit. Ik had de moed niet om te zeggen dat het eigenlijk een Nespressomachine was. Maar feit is dus wel dat de machine blijkbaar ontworpen is om enkel tijdens kantooruren gebruikt te worden. Om vijf uur 's morgens koffie zetten is in dit geval nachtlawaai.

Ik dacht aan iets. Vroeger dronk ik vaak oploskoffie aan de koffietafel waar de tafelgenoten een kopje thee of een tas 'Bonjour' dronken. Dat is zo'n kant-en-klare substantie die lijkt op koffie, maar die maar voor negen procent overeenkomt met the real stuff. Mijn levensgezel geloofde me nooit als ik zei dat "diejen brol gene koffie is". Het etiket met de ingrediënten had ik nodig om mijn stelling te staven, en het gaf me dus gelijk. Als er in een product slechts negen procent product zit, is het fake.

Dat terzijde, ik dacht aan iets. Ik dacht aan de koffie die ik toen dronk. Dat was ook oploskoffie, het was espresso koffie in kleine langwerpige zakjes van Nescafé. Als je er zo twee in een kopje deed en je vulde het aan met bijna kokend water, dan kreeg je behoorlijk sterke koffie die deed denken aan wat er nu uit de machine van 19 bar komt. Die heb ik dus nu gekocht en voilà, ik had koffie bij het ontbijt om vijf uur 's morgens.

Plots werd er veel overleg gepleegd over koffie. Dat kwam dan vooral omdat de machine geen capsules meer had en de tijd ontbrak om er nieuwe te bestellen tegen zondag. Dan kwamen gasten op bezoek en uiteraard hoort daar een kop koffie bij. Wat blijkt nu? Buiten mijn ingenieus 19 bar toestel, is er nog één en ander in huis. Dat is het voordeel van ooit op twee plaatsen tegelijk gewoond te hebben: je hebt alles op z'n minst dubbel. We hebben dus ook nog de thuisvariant die maar twee bar overdruk produceert en Senseo heet.

Maar we hebben dus ook een percolateur. Ik heb lang moeten nadenken wat dat woord in godsnaam betekent, maar het Zuidkempisch dialect bedoelt dus dit voorhistorisch toestel. Het heeft zelfs geen overdruk nodig om koffie te zetten, en de kopjes werden zondag gevuld met koffie die ik best wel OK vond.

Toen viel dus ook de beslissing om vanaf nu dit toestel in vast dienstverband weer aan te nemen. Ik zet nu om vijf uur 's morgens een halve kan koffie en daar kom ik de voormiddag mee rond. Na de middag is er weinig koffiebehoefte, maar indien nodig zijn er dus andere toestellen en er is oploskoffie.

Het tweede voordeel is de echte reden waarom ik een stap terug zet. De kosten binnen mijn bvba moeten weggefilterd worden en als ik koffie aankoop zoals ik dat vroeger deed, dan kost dat 150€ per kwartaal. Nu dit niet meer van de firma kan, moet ik het betalen van mijn uitkering van de ziekteverzekering en dan is dat behoorlijk onverantwoord.

Vandaar dat ik blij ben met onze percolateur ;-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten