Kalkoen

Het zit er weer op. Kerstdineetjes werden met de jaren talrijker. Dat komt ervan als je geen vrijgezel meer bent, er komt plots extra familie aan te pas. Dit jaar werd er met de planning geschoven zodat iedereen mekaar te zien kreeg. Daarom waren het nu drie stuks, drie dagen na elkaar.

Ik herinner me nog het moment waarop het kerstdineetje ontstaan is in het ouderlijk huis. De gewoonte om met kerstavond samen aan tafel plaats te nemen was er niet. Tot dan toe was er enkel de traditie van de hogere generatie. Alle kinderen en kleinkinderen vierden Kerstmis op de feestdag zelf. Maar plots was daar dat gevoel alsof we thuis iets misten. Plots vierden we twee keer hetzelfde feest en ik begreep niet goed waarom.

Vanaf dan werd het de klassieke versie met wat extra. De kinderen bleven altijd overnachten, want we wonen toch zo ver van huis. De echte reden was natuurlijk dat de kinderen dan een glas wijn konden drinken. En een Irish Coffee die met de jaren meer Irish werd. De laatste keer werd de moeite bespaard om nog koffie te zetten en stond enkel de fles Glenfiddich op tafel.

Toch werd het weer anders. Ik ben intussen Bob for life en er kwamen kleinkinderen mee aan tafel. Het feestje is dus braver, maar de babbel zeker niet rustiger. Als ik nu wat stil lijk aan tafel, komt dat niet omdat ik weinig zeg. Het komt omdat nuchtere mensen dingen maar één keer zeggen en een normaal volume gebruiken. Het wil zeker niet zeggen dat ik nu de saaie ben. Ik weet dat die indruk bij sommige mensen ontstaat. Dat moet toch jammer zijn, cola als aperitief en water bij het eten. Toch is het niet zo, al weet ik dat het vreemd lijkt. Ik dacht er net zo over toen het nog champagne, wijn en Irisch Coffee was. Plots lijkt het gesprek minder waardevol dan vroeger. Dat komt omdat het ook zo is. De redenen zei ik net al: het volume en de repeatknop. Je zal het me vergeven dat ik andere gesprekken boeiender vind. Ik vind het dan ook niet erg dat ze voorbij zijn, de dineetjes. Het was weer fijn, maar nu kunnen we weer normaal doen.

Voor een week dan toch, want we hebben nog een jaareinde te vieren ;-)