We zijn er weer

Twee dagen na de operatie wordt het allemaal weer een beetje normaal. Naar het schijnt is alles vlot verlopen in het operatiekwartier, maar dat heb ik dus enkel van horen zeggen. De chirurg kwam me gisteren bezoeken op de kamer en uit het korte vraaggesprek van 30 seconden kon ik dat afleiden.

Zelf weet je alleen wat daarvoor gebeurde en de uren daarna, hoewel dat laatste moet je met een korrel zout nemen. Op weg naar de zaal was ik bloednerveus en het kalmeerpilletje was van een kaliber dat bij mij niet veel helpt. Dit keer had ik wel een echte slaappil gekregen, zelfs het merk dat ik gewoon ben. Dat heeft op z'n minst een behoorlijke nachtrust gegeven.

Maar toen was alles wazig. Na de operatie lag ik wellicht op de uitslaapkamer, maar dat herinner ik me niet. Daarna werd ik wakker op een kamer zonder kamergenoten, dus die belofte is dan toch gehouden. Uiteraard is dat heel fijn, dan kan ik de gadgets die in de koffer zitten toch ten volle gebruiken. Als er mensen naast je liggen, doe je dat niet echt. Toch niet die gadgets die ik bij heb ;-)

Maar donderdag is dus een vage dag, ik herinner me wel de rode draad: alle pijnregisters waren opengetrokken. Vooral de nacht is een nachtmerrie als ik eraan terugdenk. De pijnpomp kon ik zelf bedienen, maar die was meteen op het einde van haar latijn. De extra zakjes morfine werden stopgezet omdat je daar op een bepaald moment ook een limiet bereikt van wat redelijk lijkt.

Vrijdag herhaalde het scenario zich, hoewel ik met momenten al fris genoeg was om normaal te babbelen. Gelukkig is het sinds vanmorgen een heel pak beter, ik ben verlost van buisjes die je met toestellen verbinden. Voor de pijn is er nu opnieuw Targinact zoals ik dat gewoon was.

Ik kreeg een bezoekje van de kinesist die me verder de komende drie maanden zal begeleiden. Hij is zelf rugpatiënt en lijkt meer op een fitnesstrainer dan iemand met een medische scholing. Hij zal me om te beginnen trappen laten lopen en kleine wandelingetjes regelen tot ik het ziekenhuis verlaat. Daarna plant ie één maand rust om dan twee maanden intensief te trainen. Ik twijfel nog redelijk sterk of dat wel zo'n goed idee is ;-)