Allebei !

Wat een pertinente vraag. Ik stelde me ze ook toen ik de eerste weken aan de tafel zat. Ook hier is het de bedoeling van de betrokkene gerust te stellen, net zoals dat bij mij ook was enkele jaren geleden. Alleen, nu zit ik dus aan de andere kant van het tweegesprek.

De woordkeuze is een beetje fout, want dat is het niet. Het is eerder een monoloog aan de AA tafel, maar het is niet verboden om er op in te pikken als het mijn beurt is. Dat vind ik wel fijn, want het verplichtte me om eerst te luisteren zonder dat ik mocht tussenkomen. Het verplichtte me om je te laten uitspreken. En nu moet jij luisteren zonder dat je me mag onderbreken. Dat principe is ijzersterk, want de woorden komen veel duidelijker binnen als je luistert.

Maar ik had dat dus ook, net zoals je daarnet vertelde. Ik kwam aan de tafel zitten en iedereen deed een uitleg. De verhalen waren allemaal anders qua details maar de inhoud was dezelfde. Allemaal konden we niet stoppen na één glas en allemaal hadden we ons daarom in nesten gewerkt.

Alleen... de nesten zijn niet allemaal even groot. Soms was er veel schade. Schade aan relaties of zelfs relaties die stuk liepen. Kinderen die niet meer praten met ouders. Maar ook materiële schade. Soms perte totals en soms rechters die slechte dingen oplegden. Het ene drama was al groter dan het andere. De stappen in dat boekje zeiden dat we schuld moesten belijden. Wat is me dat allemaal, dacht ik toen. Het is exact wat jij nu ook denkt.

Maar dat wil dus helemaal niet zeggen dat je hier niet thuishoort. Schuld belijden heb ik nog nooit gedaan, ik weet trouwens niet hoe dat moet. Ik ken het alleen van meneer pastoor en toen had ik het er al moeilijk mee. Ik weet nog dat we dingen moesten verzinnen die we fout hadden gedaan om dan vergiffenis te vragen aan God via meneer pastoor in een biechtstoel. Ik herinner me nog dat ik bij mijn eerste AA bezoeken dacht: zeg als dat hier zo zit, dan doe ik niet mee. Als men gaat proberen om mij nuchter te houden met zo'n zever, dan ga ik passen. God zal mijn eerste glas niet afpakken en zelf opdrinken. Ik moet het zelf laten staan, en als dat de hulp is die geboden wordt, dan wil ik ze niet.

Maar snel werd dat duidelijk. Schuldbelijdenis is geen basispoot waar dit programma op steunt, toch niet voor mij. Gelukkig niet, want het zou mij niet helpen. Net zoals zo veel van die stappen die ik nog moet proberen. Misschien komt dat nog, want het is een levensprogramma. Maar als iemand die al 35 jaar komt en net zolang nuchter is ook zegt dat ie niet alle stappen doet, dan stelt me dat gerust.

Doe nu gewoon stap één: drink vandaag niet. Morgen zie je wel, maar vandaag niet. En als we één dag verder zijn, is morgen plots vandaag. Als je dan de belofte herhaalt voor één dag, heb je er weer één gewonnen. Zo simpel is het AA principe. De andere elf stappen zijn suggesties voor een nuchter en gelukkig leven. Als je ze niet nodig hebt, zoveel te beter.

Welkom terug, trouwens! En dat geldt blijkbaar voor allebei. De twee nieuwen kwamen deze week terug, en ééntje ook op onze donderdag. Ik had hier nog gezegd dat ik dan blij zou zijn. Ik was immers één dag chairman ad interim en dan is dat nog leuker om te horen :)