Ik weet niet vanwaar ie komt en ik ken nu ook zijn naam nog niet. Hij gaat binnen in de supermarkt en ik hou een beetje afstand. Ik kan al niet zo vlot wandelen, maar nu hou ik me met opzet wat meer in. Ik kom de supermarkt binnen en een walm van alcohol en zweet komt op me af. De Guido waggelt nochtans een meter of tien vóór mij de winkel binnen, maar de geur is overweldigend.
Andere mensen vinden dat ik traag wandel en ze passeren mij. De Guido moet nu door zo'n verchroomde draaimolen die je in dat soort oude supermarkten nog ziet en het lukt hem niet goed. De mensen die me passeerden lopen nu achter hem en van zodra de Guido toch door het draaiding is gesukkeld, volgen de drie andere mensen. Ze negeren hem en wandelen snel verder. De Guido mompelt veel en hij spreekt iedereen aan. Je kan geen woord begrijpen van wat ie zegt, maar af en toe lacht iemand eventjes en wandelt daarna verder.
Ik kom alleen een flesje Cola Zero halen en een koekje voor een lange rit op de nieuwe scooter die ik een half uur geleden kocht in het verre Tielt-Winge. Ik ben dus snel aan de kassa en de jongeman die ze bedient, schatert. Hij is een gesprek aan 't voeren met de Guido, die intussen de kassa passeerde zonder inkopen te doen. Nu is er weinig gesprek mee gemoeid, het is meer wat zwanzen en lachen omdat de Guido weer daar is.
Ik moet nu afrekenen en de jongeman zegt nu tegen me dat dat dus de Guido is. Het is nog geen elf uur in de voormiddag en hij is nu al straalbezopen. Ik zeg nog dat het wel vroeg is, maar de jongeman die nu de rekening maakt, vindt van niet. "Ah nee, bij de Guido is dat altijd zo". Hij komt elke dag meerdere malen de supermarkt binnen en sinds de jongeman er werkt, zag ie de Guido nooit nuchter. Het is ook nooit beter of slechter, het is altijd zoals het nu is. Straalbezopen, altijd.
Het is ver weg en ik ken zelfs de naam van het dorp niet waar de supermarkt lag. Maar zo ver moet ik het niet zoeken, recht tegenover ons appartement woont ook ne Guido. Ik ken zijn naam niet, maar deze Guido doet net hetzelfde. Ik zie hem heel af en toe en hij kan nooit recht wandelen. Hij doet er soms wel vijf minuten over om de voordeur van het gebouw te openen. Ik zag het een tijd geleden, hij werd zelfs geholpen door een bewoner van hetzelfde gebouw die hem binnenliet en even ondersteunde.
Deze Guido deed de moeite niet meer om zelf zijn bier te kopen. Hij liet het leveren door onze lokale buurtsupermarkt. Ze hadden een dienst die boodschappen aan huis leverde, en ook in ons gebouw kwam de zoon van de eigenaar vaak langs om de oudere mensen in ons gebouw te bevoorraden met boodschappen. Normale boodschappen bedoel ik dan.
Soms kwam ie dus voor onze Guido bier leveren op zaterdag. Hij kwam dan met zo'n steekkarretje uit de supermarkt gereden en wandelde tot aan de voordeur aan de overkant. Ik woon tien hoog, dus vanop zo'n dertig meter kon ik niet juist zien hoeveel halve-literblikken hij juist bestelde. Maar een laag of zes, zeven moet het zeker geweest zijn. En één laag heeft vierentwintig blikken, net zoals een bak bier met normale flesjes.
Die weekvoorraad moest ie kwijt en onze Guido had tot een tijd geleden de gewoonte om de blikken juist te sorteren in de blauwe zakken en die zakken werden dan verspreid over de appartementsblokken in onze straat. Zo stond er nooit leeggoed voor zijn deur en zo kon niemand hem 'betrappen' met grote blauwe zakken met enkel dezelfde lege blikken van een halve liter.
Het heeft één voordeel: hij haalt nu bier op verschillende plaatsen en blijkbaar vindt ie het niet erg om verschillende kleuren in één zak te stoppen. In zijn hoofd denkt ie dat dat minder opvalt. Ik weet het omdat mijn hoofd zo vroeger ook dacht. Nu durft ie dus wél zakken voor zijn eigen deur plaatsen.
Maar hij heeft het mis. Zelfs vanop dertig meter hoogte zie ik het. Je moet meer moeite doen, Guido.
Het lijken vreemde mensen, maar dat is niet zo. Ik kan het weten, want ik was ooit bijna een Guido. Het zijn normale mensen die toegang hebben tot een goedkope drug.
Ik vind het jammer voor de twee Guido's.
Maar ik vind het ook jammer voor iedereen die in dit verhaal rondliep en het normaal vindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten