DJ Jan

Vroeger, heel lang geleden was ik DJ. Toen ik 17 of 18 was, hadden we voor het eerst een volledige muziekinstallatie samengesteld, enkel uit tweedehandsmateriaal, want ja... we waren nog student. Veel stelde het nog niet voor, maar we konden eind jaren '80 toch al een eerste keer op een feestje spelen van een klasgenoot van mij.

Ik had direct door dat het echt wel mijn ding was. Muziek draaien, mensen op de dansvloer krijgen, later ook technisch mooie overgangen maken tussen 2 platen.

Samen met mijn broer en neef hadden we een discobar en we draaiden eerst op kleine privéfeestjes, later ook op grotere fuiven. Eén van de eerste keren herinner ik me heel goed. Drie jonge garnalen die probeerden professioneel te zijn. Maar dat lukte niet erg goed. We hadden ons een beetje vergist in het materiaal en de klank van de goedkope platendraaiers was ronduit een ramp. Het was een boerenbal met eerst een optreden en daarna gingen wij de grote DJ uithangen.

Onze luidprekers en versterkers waren ruim onvoldoende om de parochiezaal in Merksplas te vullen. We besloten om via de PA-installatie van de "rockband" ons talent te showen. Helaas zorgde die krachtige installatie voor een enorme resonantie in onze plantendraaiers. Het geluid ging zo hard, dat de muziek uit de luidsprekers terug in de naald van de pick-up werd opgepikt en daardoor ontstaat er een vreselijk zwaar bromgeluid. Na wat knopjes draaien aan de PA was dat opgelost, maar de kwaliteit was een ramp. Net een transistorradiootje dat loeihard stond.

Maar het publiek was niet kritisch over de klankkwaliteit, ze vonden onze muziek geweldig en vernieuwend. Onze naam was snel gemaakt. Na een tijdje draaiden we 1 of soms 2 keer per week. Alle opbrengst ging naar de installatie en na een tijd waren we semi-professioneel en konden we de meeste zalen wel aan.

A.D. Music heette onze boreling. We hebben dat een aantal jaren gedaan en ik heb me echt rot geamuseerd. Elke fuif was een belevenis, telkens weer die spanning. Zou ik de mensen in gang krijgen? Heb ik alle muziek die ze willen horen? Worden we niet uitgejouwd? Dat laatste is nooit gebeurd. De rest was meestal goed, soms natuurlijk wat minder.

In mijn studententijd is dat uitgedoofd. De tijd en goesting verdween bij mijn companen, maar ik had de microbe nog steeds te pakken. Dan begon ik alleen te draaien in een aantal studentencafé's, en ook in 2 discotheken. Dat laatste was geen succes. Niet echt mijn publiek.

De passie is bij mij uitgedoofd bij het opkomen van de DJ CD-spelers. Wij hadden vanaf het begin wel CDs, maar ik kocht toch altijd vinyl singles en maxi's. Vooral met de heerlijke Technics platenspelers kon ik alle truukjes zoals een discotheek-DJ dat deed. Mixen, scratchen, leuke overgangen maken... Zalig.

De CD spelers probeerden dat gevoel toen opnieuw te creëren maar dat lukte voor geen meter. Het studentencafé waar ik toen draaide had één van de eerste versies. Ze hadden kleine ronde schijfjes die het vinyl-gevoel moesten nabootsen. Maar het was echt rommel. Hele dure rommel, maar wel rommel. Dat was half jaren '90 en toen is bij mij de passie verdwenen.

En dan, 15 jaar later, in januari 2009 heb ik in een zotte bui nog eens wat gaan googlen om te zien of die toestellen nu beter waren. En of ! Ik heb er direct ééntje gekocht. Het derde toestel op de foto is de Pioneer CDJ-800 MKII. Dat is écht een platenspeler. Neen, niet dus... het is een CD-speler, maar hij voelt exact aan zoals een vinylplaat van vroeger. Hij heeft zelfs een 'vinyl' toets. Als je die inschakelt, zal de ronde schijf van de CD-speler zich exact hetzelfde gedragen als een platenspeler. In het midden zie je waar de 'virtuele naald' van je platendraaier staat, je kan de schijf bewegen zoals je een plaat zou terugdraaien of als een gek verder draaien. Alles kan weer, mixen, scratchen, het hele circus. De nieuwe generatie DJ's vinden dat maar niks omdat ze nooit vinyl hebben gehad. Die zetten de knop gewoon uit en de schijf heeft dan een heel andere functie.

De andere toestellen op de foto kwamen er later bij. Want ja, zonder mengtafel kan je niks doen. En zonder luidsprekers ook niet. En dan een lichtbar met spots. Ook van die mooie bewegende spots die figuurtjes tekenen op de vloer. Een draadloze microfoon, want ik moet kunnen zeggen dat de gasten aan tafel moeten.

Alleen... ik kan het niet meer. De gezondheid laat het niet meer toe, en dat is natuurlijk jammer. Mijn diabetes maakt me te moe en de hernia laat niet toe van lang recht te staan, laat staan de installatie op te stellen of af te breken.

Maar misschien komt daar nog wel beterschap in. Ik heb nu alles klaar, en kan meteen weer starten. Een paar kleine feestjes voor vrienden heb ik al gedaan en in september ga ik op een tuinfeest draaien. Man man man, wat kijk ik daar naar uit !!

En misschien ooit nog opnieuw "echt" DJ Jan. Wie weet ! In elk geval, de spullen hou ik bij. In mijn kantoor kan ik af en toe wat plaatjes mixen als de onderbuurvrouw weg is. En dat is voorlopig al heel erg leuk.