Ik moet twaalf stappen doen. Neen, dat klopt niet. Ik wil ze doen. Ze zijn heel belangrijk. De eerste stap is de belangrijkste en die doe ik al een hele tijd. Ik dacht, ik kom er wel. Ik ben "goe bezig". Maar ik krijg signalen dat je toch wel best de andere stappen ooit eens aanpakt. En dat wil ik doen.
Het voordeel is dat we geen examen hebben. We worden niet ondervraagd, we kunnen de stappen ook eventueel door elkaar doen als de stappen dat toelaten. En het grote voordeel is dat het een levensprogramma is, dus ik heb nog tijd.
Maar die tweede, hmmm... Allerlei woorden, begrippen, zinsconstructies stuiten me tegen de borst. Het woord "God" komt te vaak voor. "God zoals jij Hem ziet", dat helpt ook niet. Ik zie er namelijk geen. Ik kan niet geloven want dat zit echt niet in me. En ik zou het heel erg jammer vinden als ik daardoor het programma niet kan uitvoeren.
Maar er zijn uitwegen. Gelukkig heeft men eraan gedacht dat niet iedereen gelooft in God. Een eerste is "de Hogere Macht". Daar kom je natuurlijk al een eind verder mee. Je kan het zien als iets dat meer macht heeft dan jezelf. Iets dat krachtiger is dan je eigen persoon. Probleem blijft dat men precies iets bovennatuurlijks bedoelt. Iets goddelijk?
Dan zou ik weer vastlopen. Maar daar kan je wel onderuit. Je kan een interpretatie geven die niet goddelijk is, niet bovennatuurlijk en toch niet helemaal individueel menselijk. Daar is de uitgang. Dat is de oplossing. Zo kan ik stap twee interpreteren en er de zin aan geven die ik nodig heb. Want hij is nodig, deze stap. Het lijkt op paardrijden. Met stap 1 kon ik het paard bestijgen. De volgende stappen moeten me leren sturen en de teugels in handen leren houden. Onder alle omstandigheden.
De uitweg is niet bovennatuurlijk. Hij is niet bovenmenselijk, maar wel sterker dan mezelf als individu. Het is de sterkte van de groep. De kracht van de tafel. Of toch van de mensen die mee aan de tafel zitten. De machteloosheid van mij als persoon verbleekt bij de kracht van de groep. Er is een macht, hoger dan mezelf, die wel weerstand kan bieden. De macht van de groep is niet goddelijk, niet bovenaards maar wel hoger dan mezelf.
Dat is voor mij "de Hogere Macht". Dit is mijn interpretatie. Maar alle andere vormen zijn even mooi als divers. Sommigen vullen "God" in. Eéntje zelfs "Boeddha". Anderen gebed, meditatie of bezinning. En sommigen "de tafel". Dat laatste doe ik dus ook. Met dank aan de tafel om me dit met handen en voeten uit te leggen. Jullie zijn de rots in mijn branding ;-)
Nu wil ik alleen nog de zinnetjes waar "gebed en meditatie" in staat overal met een dikke viltstift aanpassen. "gebed en" mag weg. Meditatie doe ik bij de Mindfulness, en het heeft in de invulling die ik geef niets te maken met gebed. Maar dat komt pas in stap 11. En die is nog ver af.
Tot donderdag !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten