Die eeuwige stress... Het blijft een probleem. Buiten de werksituatie leer ik er mee omgaan, maar daarbinnen is het een ander verhaal. Ik heb een fundamenteel probleem met de verantwoordelijkheid die me toegewezen wordt. Ik maak software en de klant gaat het gebruiken. Als ik nu in een groot softwarebedrijf zou werken, zou tussen het maken van de software en het gebruik op de werkvloer een lange keten zitten.
Maar dat hebben we niet. Daarom wordt er vaak te snel software geplaatst bij klanten die daar niet klaar voor zijn. Of de software is niet klaar om bij de klant te staan, zo kan je het ook zien. En dan komt de verantwoordelijkheid van elke fout rechtstreeks bij mij terecht. Ik moest maar beter mijn best gedaan hebben. Helaas werkt het zo niet.
En dan komt er dus stress. Beloftes kunnen niet waargemaakt worden, deadlines worden niet gehaald. Ik ben al zo ver dat ik de beloftes zelf niet meer maak en me over deadlines nooit uitspreek. Dat is al één stap. Daarmee is het probleem niet van de baan, maar ik voel me er minder verantwoordelijk voor.
De mindfulness sessie deze week kwam tot de core business. Hoe om te gaan met stress. We hebben oefeningen gekregen om de gewaarwordingen lichamelijk, emotioneel en qua gedachtengang uit te spitten. Als je het mechanisme snapt, kan je de eerste stappen zetten om in te grijpen. Een korte oefening "ademruimte" van 3 minuten probeer ik een aantal keer per dag. Indien nodig :)
Helaas tot nu toe met weinig succes. Blijkbaar hebben de langere versies die iedereen zo haat bij mij meer effect. Die vind ik trouwens best wel aangenaam. Alleen niet in slaap proberen te vallen. En er is natuurlijk een praktisch probleem: als ik een oefening van 43 minuten nodig heb telkens ik stress voel opkomen, dan is mijn dag snel opgevuld.
Maar het is natuurlijk nog vroeg dag om een oordeel te vellen. Een aantal keer per dag 3 minuutjes uittrekken en zien wat het mettertijd kan opleveren, daar heb ik wel geduld voor.
We zullen zien, oefening baart kunst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten