maandag 20 februari 2012

Betrouwbaar

Je wilt het beste voor de andere mensen. Ze moeten op je kunnen rekenen. Jij moet die vaste, betrouwbare waarde zijn die jij denkt te moeten zijn. Andere mensen moeten op je kunnen rekenen, anders ben je onbetrouwbaar. Je denkt je hele leven dat dat het principe is.

Dan ga je op pensioen. Mensen denken dat je nu meer tijd hebt en gaan ervan uit dat het principe nu nog geldt. Het geldt nu zelfs nog meer, want je hebt nu tijd genoeg. Iemand belt aan en stelt je een vraag. Je zou de persoon snel kunnen helpen, je zou naar je atelier kunnen lopen en in no time zou je het probleem van deze medemens kunnen oplossen. Het is immers een kleine moeite en je bent betrouwbaar.

Maar deze keer kies je om het niet te doen. Je zegt dat het zaterdagochtend is, en dat het eigenlijk niet past om mensen op dit uur te storen. Bovendien zijn binnen één uur de winkels open, en het onderdeel dat nodig is, wordt verkocht in winkels die daar hun specialiteit van maakten. En als er iets mis is, kan je weer in de speciaalzaak terecht om het te laten checken. Zij hebben best wel dezelfde trots en werkethiek om hun producten betrouwbaar aan de man te brengen, inclusief nazorg.

En dan gebeurt er iets heel gek. De persoon die aanbelt zie je minder vaak. Maar als je hem ziet, is dat plots enkel omdat er geen andere oplossing was. In grote nood komt hij toch bij jou terecht en deze keer is hij je heel dankbaar. Hij waardeert je behulpzaamheid enorm en hij vindt je betrouwbaar. Hij zegt het deze keer zelfs met zoveel woorden. Maar voor kleine, idiote details probeert hij nu zelf een oplossing te vinden.

Je hebt me dit verhaal verteld en ik herkende het meteen. Ik ben nog niet met pensioen, en ik heb die eerste vorm van betrouwbaarheid lang geleden opgegeven. De tweede vorm is de echte vorm. Betrouwbaarheid steunt op waardering voor wat je doet. Als er een vanzelfsprekendheid bestaat, als alles zomaar moet kunnen zonder dat je ooit één keer neen hebt gezegd, ben je niet betrouwbaar maar veel te goed. En veel te goed is half gek.

Maar weet je wat het rare is? De tweede vorm van betrouwbaar zijn, wordt wel gewaardeerd. De eerste voelt men niet aan, want hij is te vanzelfsprekend. Als je soms neen zegt, is de ja die er op volgt echt waardevol. Want nu men weet dat je niet veel te goed en half gek bent, wordt je hulp echt gewaardeerd. Nu ben je echt betrouwbaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten