Radio Economica

Een echte FM zender. Dat was één van de leukste elektronica kits die je kon kopen bij Velleman. Het zendertje was heel klein, zo'n vijf bij vijf centimeter. Het was niet afgewerkt met een behuizing, dus je had enkel een plaatje met elektronische componenten. We hadden die kit nagemaakt. Blijkbaar had ik nood aan meerdere exemplaren en vermits ik student was moesten de kosten gedrukt worden.

Het printplaatje waar de componenten op bevestigd werden maakten we zelf. Er was een ingewikkeld procedé nodig dat je kan vergelijken met het ontwikkelen van een foto. Ik had een UV lichtbak waar je een fotogevoelige plaat op kon plaatsen. Enkele minuten moest je het belichten en zo kwam er een afdruk op staan van de verbindingen tussen de componenten. Die moesten dan ontwikkeld worden, net zoals een foto. Dan moesten ze in een etsbak met een bijtend zuur om de afdruk ook echt in te branden op de plaat. Het procedé hadden we al vaak gebruikt en ik had al enkele kledingstukken en een stuk tapis plein in mijn kamer mee vernietigd, tot grote ergernis van de mama.

Maar terug naar dit zendertje. Er was een aangename klasgenoot die geïnteresseerd was in mij. Vooral in mijn zendertje dan vrees ik. In het vierde middelbaar zat ie op internaat en hij was gefascineerd door de verhalen die ik had verteld over elektronica en muziek. Dus ook over dat zendertje. Voor een appel en een ei zou ik dat kunnen in elkaar boksen voor hem. Hij had het lumineuze idee om een echte radiozender te starten op het internaat. Dat zou ook best kunnen met dat zendertje, want het zou best de hele school kunnen bereiken.

Dat is dus ook gebeurd. Ik heb een zendertje gemaakt en hij gebruikte zijn walkman om muziek uit te zenden gewoon op de FM band, net zoals een vrije radio dat deed. Dat was illegaal natuurlijk, want je mocht nooit de FM band gebruiken, maar het werkte heel goed. Hij was heel enthousiast en de andere leerlingen van het internaat met hem. Alleen, hij miste iets. Hij wou ook nog kunnen praten en dan zou het compleet zijn. Op bestelling heb ik toen een klein mengpaneel gemaakt. Het was het woord niet waardig, enkel een houten plankje met vier draaiknoppen erin. Er was wat electronica aan verbonden en het zag er niet uit. Maar het werkte dus wel! Vanaf toen kon ie dus ook praten tussen de plaatjes.

Jammer dat ik niet op het internaat zat. Ik heb dus nooit kunnen horen wat ie er 's avonds mee uitspookte. Alleen heeft ie het maar enkele weken kunnen volhouden, want al gauw was bij de begeleiders van de internen duidelijk dat er iets aan de hand was. Waarom ging iedereen toch plots op hetzelfde uur naar de radio luisteren? Het is dan uitgekomen en het zendertje werd hem afgenomen.

Gelukkig heeft ie zijn leverancier nooit verraden :-)