dinsdag 16 oktober 2012

Inerte massa

Ken je dat, een inerte massa? Ik ken het uit de schooltijd, we leerden het bij fysica. Een massa is inert als ze moeilijk in beweging te krijgen is. Maar eens ze in beweging is, blijft dat zo en dan is de koers moeilijk te wijzigen. Net zoals een meteoriet.

Maar ze is vooral stil. Er beweegt niks, er gebeurt niks en er verandert niks. Ik heb het over mijn karakter in deel 1 van mijn leven. We maken er vaak grapjes over aan de AA tafel omdat het blijkbaar erg herkenbaar is.

Ik opende nooit mijn post. Ik bedoel echt nooit. Na een tijd puilde de brievenbus uit, en mijn bovenbuur had er een opmerking over gemaakt. De brieven en de reclame staken uit de bus en werden nat van de regen. Hij had een keer de bus langs binnen opengezet zodat de post op de grond viel. Zo wou hij mijn aandacht trekken ik de hoop dat ik mijn brieven zou oprapen en op z'n minst mee binnenpakken in mijn kantoor. Ik deed niks. Een tijd later kom ik terug op kantoor na een boodschap en ik zie dat de gang voor mijn gelijkvloers appartement vol lag met ongeopende post. De bovenbuur had in een colère alle post die op de grond was gevallen in de gang gekeild.

Hij had één doel bereikt. Ik nam de post mee in mijn kantoor en de buren hadden er geen last meer van. Maar nog opende ik die post niet. Onder het motto "goed nieuws komt nooit met de post", weigerde ik nog brieven te openen. Het waren in die tijd toch enkel rekeningen en dreigende aanmaningen.

Ik was een inerte massa. Je kon het pricipe helemaal doortrekken in mijn ganse leven. Mijn huisdokter zei: als je drinkt, zit je in de wachtkamer. Je bent ziek, maar je komt het dokterscabinet niet binnen. Als het jouw beurt is, doe je niks. Je laat de mensen die na jou binnenkwamen voorgaan. En verder gebeurt er niks. Je doet niks, er beweegt niks en er verandert niks.

Een inerte massa heeft een B-kant. Eens in beweging, stopt ze niet. Ze verandert niet van koers, net zoals de meteoriet. Daar ben ik nu bang voor. Deel 2 is helemaal anders, en ik loop mezelf soms voorbij. Ik maak plannen en voer ze meestal uit. De leuke dingen dan toch, de minder leuke iets minder. Maar om een inslag van de meteoriet te vermijden moet je een evenwicht zoeken en af en toe bijsturen.

Ik ben heel blij dat ze nu beweegt. Alleen maakt het tempo me soms zorgen. Ik kan niet alles doen wat ik wil doen en dat maakt me boos. Het is veel beter dan vroeger want het wil zeggen dat ik enorm veel levenslust heb gekregen. Alleen moet die in kanaaltjes stromen en geen kolkende rivier zijn.

Het is een evenwichtsoefening. Ze begint met het einde van de opdracht in Aalst. Wat daarna volgt, zien we wel. Maar het mag nu langzamer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten