Af en toe moet je eens terugkijken en zien of het beter is nu. Aanvaarden moest ik vooral. Alles wat je niet kan doen omdat de werkdag gewoon te kort is. Als ik het terug lees word ik nog altijd boos, dus ik vrees dat het nog altijd moeilijk ligt. Waarom kunnen er geen normale oplossingen zijn voor problemen van organisatorische aard?
De auto is gekeurd en dat was uiteindelijk niet moeilijk. Ik vond een nieuwe garage, want Saab is failliet. De garage herstelt alle Saab-modellen, hoewel ze enkel Mitsubishi's verkopen. Maar ze zorgden voor een goede oplossing. Ik kon de sleutel 's avonds in de bus stoppen. Enkele dagen later kreeg ik mijn Saab terug, gekeurd en al. Zonder dat ik een dag verlof moest nemen, want de showroom van de garage is ook open op zaterdag. Mijn auto oppikken en de rekening betalen kon dus in 't weekend. Er stond een prijs tegenover, want iemand anders laten wachten in de rij bij de keuring, dat doet niemand voor de lol. En de prijs van twee maanden autootjes huren zal ik maar vergeten, dat is beter voor de gemoedsrust.
Toch heb ik een dag verlof genomen omdat het te veel werd. Een nieuw paspoort, aangetekende zendingen, glucosesensors bij de apotheek, doktersbezoek. Allemaal dingen die overdag moeten, of toch binnen aanvaardbare uren. Gecombineerd op één dag doet het minder pijn, maar ik blijf het dom vinden. De dienst bevolking die om 15u sluit, de post twee uur later, de zendingen die je niet kan doorsturen als je een bvba hebt, de postvolmacht die uiteraard zinloos is als de post nooit na 17u open is... Ik erger me even erg als toen, maar deze obstakels zijn voorlopig uit de weg.
En nu ben ik eventjes met verlof (zo noem ik dat best) dus laat die brieven nu maar komen. Wedden dat ik er nu geen krijg? Ik voel het aan mijn water...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten