Je krijgt ze mee in een rugzak. De waarden die belangrijk zijn om een goed en gelukkig leven te krijgen. De rugzak is ergens volgeladen in de periode dat je bewust wordt dat ze nodig zijn. Wanneer dat is, weet ik niet. Maar als kind heb je ze niet, en tegen de tijd dat je 20 bent, zijn ze daar.
Er moet dus in die tussentijd heel wat gebeuren om je rugzak gevuld te krijgen. Je zou dan in de eerste plaats denken aan je opvoeding. Je kijkt naar het voorbeeld dat thuis gegeven wordt en je neemt enkele van die waarden mee. De beste manier om iets aan te leren, is een voorbeeld volgen.
Toch is het niet helemaal waar. Er kwam ook een periode dat je opgroeide en rebels werd. Ik weet dat ik het in elk geval had. Dan gebeurt er iets raar. Je gaat het tegengestelde doen van het voorbeeld. Het feit dat ik soms te snel rijd met de wagen is zo'n voorbeeld. Ik kreeg thuis het goede voorbeeld en vond dat ergerlijk. De eerste keer dat ik zelf budget had om een wagen te kopen werd het een Peugeot 206 GTI. Toen binnen mijn budget het snelste wagentje dat te krijgen was. En net het tegenovergestelde van de lome brave familiewagen waar ik mee leerde rijden.
Later leer je ze ook bij, die waarden. Je kijkt naar je omgeving en ziet wat andere mensen doen. De mensen met wie je omgaat hebben ook zo'n rugzak. Je vergelijkt en je wil niet onderdoen. Wat ik vooral zag waren de materiële waarden. Het huis, de tuin en vast werk met company car.
Het heeft tijd en moeite gekost. Ik zat er namelijk behoorlijk naast, maar ik wist van niks. Ik had hulp nodig van buitenstaanders die daarvoor gestudeerd hadden. Ik ben opnieuw begonnen. De rugzak leeggekieperd en opgevuld met wat ik belangrijk vind. Het duurde een hele tijd en de woorden klinken vager. Passie, voldoening, bevestiging, gemoedsrust, empathie, zelfrespect.
Ja, ik had makkelijk praten, zei ze. Maar wat koop je daar nu mee? Als je met die set waarden je huis moet afbetalen en je kinderen opvoeden dan kom je er niet. En ik had ook makkelijk praten, want ik heb geen kinderen. Moet dat een verwijt zijn dan? Kinderen opvoeden zit nu eenmaal niet in mijn pakket van waarden die ik belangrijk vind. En neen, ik snap dus ook niet hoe dat dan voelt. Maar ik weet wel dat ik me daar niet schuldig om hoef te voelen.
Maar als het alternatief is om ongelukkig te zijn in je huidige job omdat je de afbetalingen moet volhouden, dan geef ik je toch geen gelijk. Dan zijn misschien jouw waarden wel ondoordacht, niet de mijne.
Ik koop namelijk wél heel veel met die van mij.
Ik koop geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten