donderdag 13 december 2012

Orde en netheid

Een vreemd verhaal vond ik toch. Stoppen met drinken heeft effect op mensen, dat spreekt voor zich. Maar dit effect heeft het niet op mij.

Eerst was er totale chaos. Heel de woning lag altijd overhoop en gasten kon je niet ontvangen. Niet dat het nodig was, want je bent daar zo niet mee bezig. Je wil misschien ook niet te veel contact met andere mensen, dus waarom zou je gasten uitnodigen? Ik weet toch dat het bij mij zo was.

De boekhouding was een regelrechte ramp. Er klopte niks van facturen en betalingen. Van de ene soort had je er te weinig, en van de andere soort te veel. Soms zelfs omgekeerd. Aanmaningen, ingebrekestellingen, deurwaarders! En niet omdat je geen geld had hoor. Gewoon omdat je de betalingen niet deed. Je moest er voor uit je zetel komen en naar de bank gaan. Dat wou zeggen praten met mensen en dingen doen die normale mensen doen. En dat wil je toch niet.

En dan het ritme. De wanorde zat ook in het levensritme. Opstaan voor de middag lukte vaak niet en na de middag deed het nog pijn. Gelukkig had je er een medicijn voor. Dat werkte goed, alleen raakt het weer uitgewerkt en de dag nadien moet je het weer nemen.

Nu is alles anders. Zoveel jaren nuchter en de woning is kraaknet. De keuken is elke keer pico bello opgeruimd na de maaltijd. De betalingen zijn allemaal op tijd gebeurd. De boekhouding klopt als een bus. Het levensritme is vast en ontbijten doe je op een uur zoals mensen dat normaal doen. Zelfs al zou het even niet moeten nu, want er zijn minder verplichtingen. Maar je kiest bewust om dit te doen. Omdat de oude chaos te veel doet denken aan de oude problemen. Een half uur moeten zoeken naar je sleutels maakt je boos. Daarom hebben sleutels nu een vaste plaats. Dan word je niet meer boos. Boos worden hoort niet bij de nieuwe levenswijze.

Ik ben begonnen met te zeggen dat ik me er niet in herken. En nu ik alles heb neergeschreven, herken ik toch heel veel. Ik ben bang van de oude chaos. Ik doe ook mijn best om hem te vermijden. Ik weet dat niemand het gelooft als ze mijn kantoor nu zouden zien, maar vroeger was het veel erger. Chaos zit ook in je hoofd. Heel het stuk over de financiën herkende ik wel. Ik had ooit ook deurwaarders aan de deur omdat ik mijn post niet opende. Ik ben ook bezig met lijstjes en nadenken over de dag die voorbij is. Beloningen aanduiden en kleine todo puntjes wegvinken. Ik ben er niet zo straf in maar ik voel de noodzaak.

De totale chaos was vooral een totale opgave van verantwoordelijkheden. Het gigantische foertgevoel. Dat wil ik nooit meer terug. Het is levensbedreigend.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten