A quart

Weet je hoeveel dat is, een quart? Het is een Amerikaanse inhoudsmaat en het is één liter. Nu ja, dat kopt dus niet helemaal, maar om de vertaling niet te gek te maken wordt het dus één liter als het in een Amerikaanse film wordt uitgesproken. In 't echt is het één vierde van een gallon of two pints. Het komt overeen met 0,946 liter. Ik heb het opgezocht want het is iets dat me erg bezighoudt.

Ik ben geen fanaat in inhoudsmaten hoor. Het ging over a quart of vodka. De film heette When a man loves a woman en ik zag hem zopas op groot scherm. Hier wil dat niet zeggen dat het in een cinemazaal is, maar de projector geeft toch een beetje dat gevoel. Wellicht is de film even aangrijpend en herkenbaar op een normale tv, dat zal weinig verschil maken.

Meg Ryan is getrouwd met Andy Garcia en ze vormen samen een heel gelukkig stel met twee jonge meisjes. Er is niets aan de hand en alles is daar om gelukkig te zijn. Hij is piloot, het huis is groot en de oppas is een lieve dame. Toch blijkt na een tijd dat de moeder in het gezin af en toe wat veel drinkt. Ze wordt erop aangesproken en belooft keer op keer dat het gaat minderen. Natuurlijk lukt dat niet en uiteraard loopt alles uit de hand.

Op een zatte namiddag valt ze door het glazen douchescherm en blijft voor dood achter. De jonge dochter belt naar de vader, maar die is ver weg op een reisbestemming die hij met een passagiersvliegtuig bedient. Er volgt een opname in het ziekenhuis, een ontwenningskuur en daarna veel AA meetings en zelfs Al-Anon meetings. Die laatste meetings zijn bedoeld voor de partners en familieleden van alcoholisten.

Het spreekt voor zich dat dit allemaal akelig herkenbaar is. Mijn dramatisch moment was geen douchescherm, maar het kon ook tellen. Na een epilepsieaanval volgde er ook een ziekenhuisopname van een week om te ontgiften. Een ontwenningskuur deed ik niet, maar de AA was er natuurlijk wel. Alleen ziet die er heel anders uit dan op het scherm.

Enkele jaren geleden zag ik de film ook. Het was op een even groot scherm in mijn kantoor in Hoboken. Ik verbleef er vaak ook 's nachts omdat het makkelijker was voor mijn werk. Dat was toch het verhaal dat ik er zelf aan vast hing. In 't echt was het vooral om mijn quart ongestoord te kunnen opdrinken.

Ik weet nog dat ik het toen opzocht, net zoals nu. Ik weet vooral nog dat ik schrok dat ze zoveel dronk. Zo erg was het toch niet bij mij. Soms zal ik wel eens een fles hebben gedronken, maar dit is meer. Daarom voelde ik me niet aangesproken en kon ik doorgaan zonder me te veel zorgen te maken. Ik wist immers wel dat ik te veel dronk, maar zo lang het maar geen liter was zoals in de film, was het nog niet zo erg dat ik moest opgenomen worden of - God verhoede - naar de AA moest gaan.

Toch is later alles verlopen zoals in de film. A quart of vodka zal ik heel vaak gedronken hebben. Het dramatisch moment is er wel gekomen en ik ben wel naar de AA mogen gaan.

Daarom zeg ik nooit hoeveel ik vroeger dronk als iemand me aanspreekt die nog alcohol drinkt. Het kleinste verschil maakt dat de klik nooit gemaakt wordt. Er volgt steevast een vergelijking van inhoudsmaten en ik zal altijd winnen. Daarom zal de gesprekspartner altijd zijn verbruik minimaliseren. Het feit dat ik nu alcoholisten ken die nog geen vierde haalden en zelfs niet dagelijks dronken, gaat verloren na die inhoudsmaat. De standaard is akelig snel een grens waar je onder kan blijven om geen probleem te hebben. Het heet ontkenning is was de meester in dat vak. Denial zeggen ze in 't Engels. Denying denial zei the Nanny ooit.

In mijn geval was dat de nagel op de kop.