dinsdag 25 juni 2013

No more pills

Het aantal pijnstillers werd afgebouwd. Ik denk dat het eerder symbolisch is dat je nog Ibuprofen neemt, want in vergelijking met Targinact weet je helemaal niet dat er iets in je glas water zat. Ik nam ze dan ook preventief omdat ik 's morgens de laatste tijd toch geen pijn meer voelde. Dafalgan ontregelde mijn glucosesensor en om die reden schakelde ik over. Maar het nadeel is dat ik Ibuprofen liever bij een maaltijd eet, terwijl Dafalgan tussendoor nooit kwaad kon in mijn geval.

Het was dan ook gewoon een beetje toeval dat ik één keertje de ochtendpil vergat. En dan pas tegen de avond merkte dat er at diner time geen pijn was. Dus waarom dan alsnog iets nemen? Dat leek me niet nodig en vandaag is het weer zo. Ik kan nu dus voor de eerste keer sinds vele maanden zeggen: geen pillen meer. Toch niks tegen de pijn, maar dat was duidelijk zeker? Het spreekt voor zich dat dit een heel goed gevoel geeft.

Misschien ook vooral omdat de laatste maanden de sterke pijnstillers op mijn systeem gingen werken. Niet dat ik er boos of slecht gezind van werd, ik had echt veel last van sufheid en soms een beetje duizeligheid. Ook mijn geheugen, wat altijd al slecht is, was echt een ramp. Nu is dat toch behoorlijk beter, hoewel ik niet fit ben zoals het hoort. Maar ja, wanneer was dat wel zo?

De eerste revalidatie is nu achter de rug, maar dat was het woord niet waard. Een theoretische cursus met een groep mensen die samen met mij de sessies nu aanvangen. Het viel meteen op dat er veel rugproblemen en in deze groep zelfs behoorlijk veel operaties zijn. Slechts één patiënt kwam voor problemen met de nek, de rest van de kamer zat vol rugklachten.

De les heb ik goed gevolgd, hoewel de veel te jonge leraar daar even anders over dacht. Hij moet me in de gaten hebben gehouden, want hij kon blijkbaar een afwezige blik waarnemen. Daarop vroeg ie mijn naam en hij stelde me een vraag om te zien of ik één van zijn laatste punten had begrepen. Toch zal ie zijn geoefend oordeel moeten bijschaven want ik wist perfect waar de klepel hing. Daarmee is meteen de toon gezet. Om het in zijn woorden te zeggen: "Ik ga af en toe den ambetante uithangen".

OK dan :)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten