Het was zo makkelijk vroeger. Koop alles wat groen is in de groenteafdeling, doe er één tomaat bij, enkele eieren en gerookte zalm. De kers op de taart, voor zover je die vergelijking in deze context kan maken, was mayonaise. Heel veel mayonaise zelfs, want eerlijk gezegd was ik van al dat groen niet zo'n hele grote fan. Ik heb er jarenlang op geleefd. Zo zag mijn lunch er ruwweg uit toen ik het Atkinsdieet volgde.
Diabetes kwam langs. En toen moest het plots helemaal anders. Ik herinner me de eerste maanden na mijn diagnose erg goed. Op gebied van voeding moest het weer helemaal anders, want toen ik in het ziekenhuis zei dat ik dit vreemde dieet volgde, viel iedereen een beetje van zijn of haar stoel. Zeker de diëtiste, die was zelfs boos op me. Het zou niet slecht zijn voor mijn suiker hoor, in tegendeel. Dat had de endocrinoloog me al bevestigd, die zei zelfs dat mijn vreemde eetgewoonte de diagnose wellicht had uitgesteld. Maar de diëtiste kreeg er echt geen hoogte van. Alles wat slecht was voor de lijn at ik. En toch was mijn gewicht toen min of meer onder controle. Ze snapte er niks van. Op de volgende consultatie zei ze me dat ze een goeie website had gevonden over dat dieet. We hebben een flinke beet gelachen toen bleek dat dat mijn website was.
Maar toch wou ze me niet helpen. Ze was ondertussen ietwat bijgedraaid omdat mijn bloedwaarden met al dat vet eten toch OK bleken te zijn. Ze vond dat vreemd, maar zolang ik het bleef testen was ze akkoord. Maar ze kon me gewoon geen enkele zinnige begeleiding geven om dit dieet te blijven volgen als je insuline moet inspuiten. Niemand had die vraag ooit gesteld in het ziekenhuis, dus vandaar dat ik tegen mijn zin besloot om het op te geven. Vanaf nu werd het mijn eigen versie van het aangeraden dieet. Ik at de helft van de koolhydraten die ik verondersteld werd te eten en zowat het driedubbele in vet.
En dat doe ik dus nu al meer dan drie jaar. Ooit probeerde ik om één maaltijd per dag zoals vroeger te eten, maar dat lukte niet. Ik voelde me slecht en de suikerwaardes waren heel vreemd.
Maar nu ik de insulinepomp en mijn Dexcom goed gewend ben, besloot ik enkele weken geleden om het opnieuw te proberen. En dit keer met veel succes! Let wel, de eerste keren zaten er nog wat koolhydraten in de voorverpakte slaatjes. Ik vul die een beetje aan om ze wat minder gezond te maken. Niet omdat het een streefdoel is, maar enkel gemengde sla, magere kip en een light vinaigrette stilt mijn honger niet. Er hoort vette zalm en mayo bij, anders "is het geen eten" ;-) .
Maar in de voorverpakte slaatjes zat onder al dat gezonds een beetje pasta, en daar had ik dus ook een beetje insuline voor gegeven. Maar vandaag dus niks. Alles home made en zonder koolhydraten.
Nu lieg ik weer een beetje want ik ben toch een beetje gestegen zoals je ziet. Een paar druiven geven natuurlijk de nodige suiker, en dit keer had ik geen insuline gegeven. Maar als elke maaltijd zo'n leuk grafiekje geeft, ben ik een tevreden man. En ik voel me er nu prima bij. De last die ik vroeger had, is helemaal weg.
Het spreekt dan ook voor zich dat we dat meer gaan doen. Die volkoren boterhammen was ik al enkele jaren beu. Tijd voor wat anders. Een beetje back to my roots! En dat voelt heel fijn :-)
ewel, ik wil eigenlijk wel mee doen. Geen zin om je website weer op te starten? Ik kan wel wat inspiratie gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt mij eigenlijk ook wel wat hoor!
BeantwoordenVerwijderen