Altijd

Alles gaat weer goed. Je weet het omdat je geregeld contact hebt. Hoewel dat contact niet face-to-face is, weet je toch dat het OK is. Je kent de planning en je kan voorspellen hoe zijn dag er ongeveer uitziet. Als je nu en dan eens een berichtje krijgt, weet je hoe de dag verloopt en wat hij verder nog van plan is. Daarom weet je dat alles goed is. Hij houdt je goed op de hoogte.

Dingen vallen een beetje tegen. Er zijn wel eens wat kleine, onvoorziene zaken die een dagplanning een beetje in de war sturen. Gelukkig blijf je goed op de hoogte, want soms krijg je een sms'je dat in enkele korte woordjes zegt dat alles goed gaat, behalve dat ene ding dat op dat moment tegenzit. Maar maak je geen zorgen, alles komt in orde.

Wat weet je echt? Ik bedoel: denk nu even mee als detective en niet als partner van iemand die deze berichtjes stuurt. Wat weet je in de feiten? Je weet één ding: je ziet hem niet. Hij zit niet naast je, je kan niet in zijn ogen kijken en zien of alles echt goed gaat. Je kan de technieken niet toepassen die je ondertussen uit jezelf moest aanleren om te zien of alles in orde is. Er zijn namelijk truukjes voor, er zijn kleine nuanceverschillen in de gelaatsuitdrukking, de manier van praten, de manier waarop hij wandelt. Maar omdat je enkel tekst ziet op een schermpje, kan je deze technieken niet toepassen.

lees:

• "ben wat later"
• "vergadering begint nu pas"
• "probleem met de server, ziet er niet goed uit"
• "ik ga niet afkomen, blijf hier vannacht"

denk:

• ok, dat kan
• dat is vreemd
• weeral ?
• je liegt

Deze regeltjes heb ik verzonnen. Maar de echte varianten gebeurden meerdere malen per week toen ik mijn verslaving dacht te kunnen verstoppen.

Nu waren ze er weer, maar ik ben niet langer degene die het probleem heeft. Ik probeer nu raad te geven omdat ik ze herken. De raad is moeilijk te verteren en soms lukt het helemaal niet. De werkelijkheid is te hard voor geliefden. Een relatie is gebaseerd op vertrouwen, en dat is weg. Ik doe er een schep bovenop door te zeggen dat het altijd zo is. Ook al zie je de eerste kleine berichtjes niet, ook al denk je dat hij nu ergens veilig zit en braaf is. Het is hard om dat te horen, dat ie misschien nog veel meer liegt dan wat je nu zelf ontdekte.

Ik kan alleen zeggen dat het bij mij zo was. Ik kan alleen zeggen dat tien anderen me op donderdag identieke verhalen vertellen. De woorden zijn anders, de uitvluchten soms nog inventiever. "Ik zweer op het hoofd van mijn kinderen en kleinkinderen dat ik niks gedronken heb". Ik hoorde het ooit aan onze tafel. Een buitenstander zou denken: hmmm, als je dat zo heftig zegt, kan het alleen maar waar zijn.

Dat is het niet.
Verslaafden liegen over hun verslaving.
Altijd.