Shutdown

De laatste stap is gezet om over te schakelen naar een standaard inrichting zonders toeters of bellen.

Het werd opgebouwd vanaf het begin toen ik mijn bedrijfje startte. De internetverbinding moest sneller omdat drukkerijen met grote bestanden werken. Ik maakte software in die sector en data verzenden over het net moest vlot gaan. Er kwam een server te staan op mijn kantoor om dat allemaal makkelijker te maken.

Omdat één server verschillende services kan aanbieden, werd dat ook op die manier ingesteld. Hij zorgde voor e-mail, webpagina's, bestandsdeling en testsoftware. Na een tijd bleek dat concept erg gevaarlijk te zijn. Stel dat je server voor welke reden dan ook plots blijft hangen, dan vielen dus alle functies uit. In de praktijk wou dit zeggen dat als er iemand een te groot bestand wou plaatsen op de ftp server, dat die dus soms crashte. Dat had als gevolg dat de websites die op die server stonden (dat waren er toen een stuk of 10) niet meer bereikbaar waren. De server was ook mailserver, dus alle mailverkeer van mezelf, enkele familieleden en mijn twee collega's binnen ons bedrijfje werd plots geblokkeerd.

Het probleem werd opgelost met eenvoudige, maar dure middelen: er kwamen vier servers in plaats van één. Eén server voor één functie, dat is veel properder. Als de ftp server crashte, kon je gewoon nog mailen en de websites bleven online.

Ondertussen was de locatie veranderd naar Hoboken en een nieuw probleem deed zich voor. Het internetabonnement was peperduur maar niet altijd betrouwbaar. Ik betaalde 160€ per maand enkel om online te zijn met een vast IP adres. Dat is wat kort door de bocht, want de prijs voorzag ook een supersnelheid voor 20 PC's. Maar heel af en toe was er een Telenetprobleem in de wijk, en dan ging er dus heel veel mis omdat klanten de servers online verwachtten. Ik nam een tweede internetverbinding die over de telefoon ADSL aanbood voor noodgevallen.

Trouwens, je zou denken dat één persoon geen 20 connecties nodig heeft, maar ik slaagde erin om de kaap van tien vaak te overschrijden. Met vier servers online, één extra testserver, 2 werk PC's en een Mac om onze software te testen was ik bijna aan tien. Als ik of één van mijn collega's het kantoor binnenkwam, telde de smartphone die inlogde op het draadloze netwerk ook als één PC. De gameconsoles gingen ook online en na een tijdje kwam ik soms al aan de limiet van 20 toestellen.

Dat is nu allemaal voorbij, alleen zat ik nog met een behoorlijk duur internetabonnement. Ik had enkele servers geschrapt, maar de twee laatsten waren nog online tot gisteren. Ook de telefooncentrale met vier externe nummers was al lang nutteloos. Wie heeft nu nog een aparte faxnummer en een modem inbelpunt?

Vandaag is alles geschrapt. Het abonnement werd opgezegd en de telefooncentrale komt men terug oppikken. Ik zal zoals normale mensen één telefoonnummer hebben dat trouwens niet meer van de zaak is. Ook het internetabonnement is nu een privézaak en een vast IP adres hoort daar niet bij. Dat wil zeggen dat de laatste twee servers vandaag stopten.

Nu wordt het een standaardfactuur van 35€ en die geeft een mooie snelheid op een VDSL verbinding. Het vreemde is dat het zelfs sneller gaat dan voorheen, terwijl mijn telecom maandkost op het hoogtepunt bijna tien keer hoger lag.

Er is een vreemd neveneffect aan dit verhaal. Ik heb altijd beweerd dat mijn kantoor de stilste plek was in het appartement. Ik had nooit last van geluiden van de bovenbuur die de deur enthousiast sluit en de baby die één verdieping hoger zo hard huilt dat het doordringt tot in onze slaapkamer.

Maar vandaag hoorde ik het dus voor de eerste keer ook in mijn kantoor. Er is niks veranderd aan de constructie van het gebouw. Ik leef alleen al 15 jaar in het servergeluid en dat was ik gewoon. Nu is het plots stil en nu hoor ik de buren.

Ik twijfel nog wat nu het beste was: servers of huilbaby's ;)