zondag 13 april 2014

Triple Vodka

Het moment dat je denkt: nu heb ik het verdiend. Het moment is anders bij iedereen. Wanneer het aanvaardbaar is en wanneer het te ver gaat staat nu even buiten de discussie. Bij mij ging het veel te ver want ik had het altijd verdiend. De laatste jaren dat ik nog wel alcohol dronk, was elk moment goed genoeg om het te verdienen. Het werd een beloning van een overlopend vat zelfbeklag. Zo'n vat is dan handig, want als je maar slechte dingen verzint die je meemaakt, dan is er overal een moment dat je het verdient. Het moment doopte ik ooit vodka moment omdat dat mijn beloningsdrank was. Niet om de smaak, want ik lust dat helemaal niet. Ik dronk het voor de promille en de zekerheid van die oude volkswijsheid die beweert dat je het niet ruikt aan je adem.

Ik gaf het op omdat het moest. Nuchter leven werd een tweede natuur en ik had er de mond vol van. Die vodkamomenten stopten niet. Het is niet omdat je de beloning wegneemt dat ook ineens de verleiding vervaagt. Er kwamen alleen andere manieren in de plaats. Ik leerde ze bij de psycholoog, maar vooral aan mijn AA tafel. En ze werkten heel erg goed. Een combinatie van leven dag per dag, een dagelijkse inventaris die zelfs publiek te lezen staat, wekelijkse bezoeken aan de donderdaggroep en zelfs rustpunten die ik zelf kan ensceneren. Alles is daar om op een rustige manier problemen aan te pakken, zonder dat je dezelfde fout als vroeger maakt.

En dan ineens was het weg. Het kwam door een opeenstapeling van slechte dingen die ik dit keer niet verzon. Ze kwamen vorige week maandag per post, van de huisarts en van de apotheek. De postbode bracht een brief van Belgacom die me ziedend maakte. Details hoeven even niet, maar het is zo erg dat ik vroeger weken of maanden zat zou zijn, alleen al voor deze ene brief. De dokter zei een uurtje later slechte dingen. Mijn toestand is erger dan ik dacht en er komen meer testen. Mijn medicijnen waren op, maar gelukkig kan je ze tijdig online reserveren. Eén dag zonder pijnstillers is echt niet haalbaar. Maar de apotheker vergat zijn mail te openen, en om 18u was er dus geen bestelling geleverd. Ik moest dus écht de nacht door zonder pijnstillers. Dafalgan en Ibuprofen was er wel, maar dat doet al lang niks meer.

De grote truuk van leven dag per dag viel dus ook in duigen. Het veronderstelt immers dat het de volgende dag beter wordt, maar ik had niet kunnen slapen en dan voelt het niet als een nieuwe dag. Ik heb het later kunnen horen dat er enkel beeld was en geen klank aan de ontbijttafel. Ik vertelde alles op donderdag. Meer dan twintig minuten heb ik zitten zagen over wat er allemaal was fout gelopen. Dat ik helemaal gefaald had in mijn plan om alles stap per stap en rustig aan te pakken, dat ik alle tools die ik geleerd had kwijt was als er een berg op je af komt. De theorie was mooi, maar als het wat moeilijk werd, sloeg mijn hoofd net zo erg op hol als vroeger. Het leek alsof ik de les volledig vergeten was.

Maar één ding snapte ik niet. Daarom durf ik het nu pas schrijven. Men zei dat ik dat goed gezegd had. Het was een mooi verhaal en het feit dat ik hier aan de tafel zat vandaag, werd met zoveel woorden gewaardeerd. Iemand schreef iets op toen ik mijn miserie vertelde. De persoon zei dat achteraf ook: "ik vond het inspirerend en heb dat genoteerd, ik wil het onthouden voor in 't vervolg". Heb je dat al eens gehad dat iemand iets opschrijft wat je vertelt? Ik bedoel niet kennis die je leerde uit boeken of een presentatie van je werk. Gewoon iets wat uit je mond komt terwijl je normaal praat. Het voelt vreemd, want het zijn maar woorden. Maar dat ze de moeite zijn om op te schrijven, dat is vreemd.

Ik durf het nu pas schrijven omdat ik het nu pas snap. Heel mijn geklaag over de twee slechte dagen en hoe ik daar zo slecht mee om kon gaan, alle miserie die zich opstapelde en die ik niet aankon. Ik heb gewoon de clou gemist. Ik heb volledig gefaald in het rustig blijven, alles aanpakken zoals het moet en leven dag per dag. Zo erg gefaald dat ik me vroeger weken zou bezatten.

Maar dát heb ik niet gedaan.

4 opmerkingen:

  1. Hier kan ik niets op zeggen zonder neerbuigend te klinken :(
    Dus, dikke knuffel, hele dikke knuff!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En dát maakt je tot een 'normaal' mens (als in: zonder ander probleem dan het fysieke), Jan. Iederéén zou erover zeuren, en meer dan terecht. En dat het je zelfs niet meer opvalt dat je niet naar de fles hebt gegrepen, dat vind ik nog persoonlijk nog het beste bewijs hoe goed het op dat gebied eigenlijk gaat. Chapeau.

    (En voor al de rest: courage .......

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je mag terecht fier zijn op jezelf jan!
    Ik zie trouwens net dat je morgen 1500 dagen alcohol-vrij bent, dikke dikke proficiat!!!

    BeantwoordenVerwijderen