Rondje Vlaanderen feest

Voor alles moest er een eerste keer zijn, dus ook voor een geocache-event. Dat lijkt wat vreemd, ik ben toch met mijn 500 gevonden schatten geen nieuweling meer, maar ik ging dus nog nooit naar een event. Ik ben dan ook al een hele tijd niet meer actief als geocacher omdat dat met de rug gewoon niet meer lukt.

Mede daarom leek het idee van Rondje Vlaanderen me zo leuk: ik ben al zo lang aan 't zeggen dat ik zelf eens een cache wil leggen, dat dit het ideale moment was om echt van start te gaan. Onder het motto "de rem is kapot", nam ik meteen veel te veel hooi op mijn vork. Twee multi's omdat de gemeentes niet opgevuld raakten. Eén multi samen met mijn geocachebuddy. Eén tradje heeft elektronica die ik heb gesoldeerd en geprogrammeerd. Er is één gemeente vrij die ik zo mooi vind dat ik die er misschien nog bij vraag.

En dit event was de bijeenkomst van die mensen die zich inzetten voor één of twee gemeentes in de hele reeks van nu ruim 250 caches die online kwamen afgelopen donderdag. Vele van deze mensen kende ik al eventjes omdat we op Facebook een groepje hebben om één en ander te regelen, maar ik ontmoette nog niet zoveel mensen in real life. Eigenlijk maar eentje op dit event dacht ik, tot ik thuis de lijst van genodigden zag en bleek dat ik iemand mislopen heb.

Maar laat dat nu net de bedoeling zijn van dit event: mekaar in 't echt leren kennen. Ik hoorde zelfs dat dit bij de organisatoren ook zo was (ik bedoel dan niet alle gemeentes, maar de kleine groep mensen die alles uit de grond gestampt hebben). Ze kenden mekaar ook vooral online voor dit event plaatsvond.

Voor één keer reed ik nog eens met de wagen, hoewel ik rijverbod heb. Ik heb dat niet wettelijk maar medisch: dus op aanraden van mijn huisdokter, die zegt dat ik best niet met de wagen rijd als ik Oxycodon neem als pijnstiller. Ik vroeg dan ook of ik op een halve dosis wel mocht rijden, en dat bleek geen probleem te zijn. Ik voelde ook duidelijk dat het wel kon, ik was weer eventjes even helder als vroeger. Nadeel is dat ik wel enorm veel rugpijn had op het event, maar dat nemen we er bij voor één keer.

Het was meer dan geslaagd, ik ben heel blij dat ik zoveel mensen in 't echt ontmoet heb. En blij dat men mij blijkbaar meteen herkent, soms zelfs zonder dat naamkaartje. Ik moet een herkenbare kop hebben, denk ik dan ;)