Na het fiasco van donderdag op Pukkelpop besliste Werner om even geen festivals meer te doen. En dat begrijp ik volledig, natuurlijk. De beelden terugzien de dag erna laat je toch beseffen waar je aan ontsnapt bent.
Ik ben dan zaterdag alleen naar Maanrock gegaan met een bevriend koppel. Niet dat de affiche me zo aansprak, maar de sfeer is daar toch altijd heel gemoedelijk.
En het was ook de ultieme test voor mijn pomp natuurlijk, want hier deden we het voor. Meer vrijheid, geen vaste eetmomenten en hopelijk fit genoeg om de avond vol te houden. En dat is met glans gelukt!
Eerst een frietje gegeten en later op de avond een pita. Zoals "normale" mensen zonder diabetes dat ook doen. Ik weet in ieder geval dat het met mijn Novorapid en Lantus niet was gelukt. Ik had zeker pieken en dalen gehad, en daarom ging ik ook dat soort uitstapjes schrappen.
Nu dus niet. Dit is mijn grafiekje van de avond. Enkel een piekje na de frieten, maar dat kon ik gebruiken. Je bent toch veel in beweging hè. 's Avonds een grote pita en een kleine bolus, en alles OK. Zelfs bijna binnen de lijntjes gekleurd :-)
En dan was er de muziek natuurlijk. Op het kleine podium zagen we een coverband met Ben Crabbé, die was super. Daarna Roland, voor de liefhebbers zeker. En tenslotte op het hoofdpodium Gabriël Rios en zijn vriend "van de familie" Jef Neve.
Ideaal om mijn camera eens te testen. Vooral het hoofdpodium was een uitdaging, want we stonden echt wel ver af, en het was ook donker, natuurlijk. Met de oude camera had ik alleen de spots kunnen filmen, maar nu was 't perfect:
Leuk hé Jan, dat je met de pomp weer bijna normaal kan leven.
BeantwoordenVerwijderenIk heb dit ook al gezegd, in oktober heb ik mijn pomp 3 jaar en sindsdien leef ik weer....
Zalig gewoon...
Ja zalig... En ik zeg dat al na 2 weken :-)
BeantwoordenVerwijderenIk moest wel één keer mijn rugzak leeghalen omdat de politieagent vroeg of ik "scherpe voorwerpen" bijhad. Ja, heel wat ;-) Maar daar had ie natuurlijk alle begrip voor.