Matje

Jaja, begin al maar te lachen. Ik heb dus een yogamatje gekocht. Gisteren in de late namiddag naar de Decathlon in Antwerpen gereden. Coole wandelGPS gezien, trouwens. Eéntje van Garmin, en ik heb al gehoord van de specialist terzake dat het een goeie is. Maar wees gerust, hij ligt nog in de Decathlon. Nu even geen impulsieve aankopen doen. Dag per dag :-)

Maar het matje dus. In de mail die ik van de vriendinnen van Ingeborg heb gekregen staat dat we een matje nodig hebben in de Mindfulnesslessen 2,3,7 en 8. En de ganse week na de lessen ook, natuurlijk. Want we krijgen veel huiswerk en het matje is dan ook van doen. Ik heb me dus laten gaan, en de luxe versie gekocht van 25€. Tja, ik had de GPS laten liggen hé, dan kon dat er af. Bovendien heb ik ne slechte rug en een matje van een paar millimeter gaat mij geen deugd doen.

Ik had met mijn Mindfulnessvriend afgesproken om eerst een hapje te eten in de Provinciestraat. Je kan daar nooit parkeren en op les één vorige week kwam iedereen vol stress binnen. Meteen al een uitdaging voor Ingeborg. De meute laten kalmeren. Maar gisteren waren we op tijd, allebei met ons matje.

De les begon met een lange oefening die heel vermoeiend was. Vooral om wakker te blijven dan. We moesten drie kwartier op het matje liggen terwijl we een bodyscan deden. Zo heet die oefening, er komt geen electronica aan te pas. Het komt er op neer dat je je ganse lichaam leert aanvoelen tot in elk klein detail. Je doet dus eigenlijk helemaal niks, alleen luisteren, liggen en als het goed is je concentreren.

Maar ik had het heel moeilijk. Ik had een vreselijk stressy dag achter de rug en was nu vooral heel moe. Ik heb echt moeten vechten om niet in slaap te vallen. Het is net de bedoeling van de oefening om je te concentreren en je gedachten niet te laten afleiden. Maar dat gebeurt toch - heel vaak zelfs - en dan is het de kunst om snel weer bij de les te zijn. Maar dat lukte dus niet.

De rest van de les vond ik wel aangenaam en leerrijk. We proberen dingen te ontdekken die we in ons dagelijks leven negeren. Het gaat vaak over waarnemingen, emoties en het effect op ons lichaam. Dat klinkt nogal flou, maar eens je er in mee gaat is het heel gewoon. En dat de andere mensen (dames) in de groep er ook vaak vraagtekens bij hebben, dat vind ik eigenlijk wel tof. Soms komt de vraag in je op: wat kom ik hier in feite doen? Het antwoord is heel eenvoudig. Vraag het je niet af en we zien wat het wordt.

En dan huiswerk. Net dezelfde oefening staat op een CDtje dat we thuis kunnen afspelen. Ik heb dus vanavond 43 minuten op mijn matje gelegen en de dame haar zeg laten doen. En wonder boven wonder, nu lukte het wel. Ik was bijna heel de tijd geconcentreerd en de afdwalingen kon ik op één hand tellen. En dat is heel mooi op 43 minuten.

En had dat nu effect? Neen. Ben ik nu gelukkiger? Neen. Maar is dat belangrijk? Neen.

Het lijkt gek, maar ik vond het best aangenaam. Het is geen opdracht die je moet doen, het is tijd die je voor jezelf neemt om 43 minuten uit de dagdagelijkse sleur te stappen. Ik heb niet gewerkt, geen afwas gedaan (precies of ik doe dat anders wel) en weer geen betalingen. Moet ik toch dringend eens doen. Maar ik heb daar allemaal 43 minuten niet aan gedacht.

En dat doet eens deugd.