vrijdag 7 oktober 2011

Alleen

Ooit was ik heel alleen. Niet in het echt, maar wel in mijn hoofd.
De wereld was oneerlijk en dat moest iedereen weten.
Daarom werd ik ook oneerlijk maar dat kon niemand weten.
Ik voelde medelijden met mezelf. Meer dan ik verdiende.

Maar hoe harder ik riep, hoe minder mensen luisterden.
Hoe meer begrip ik kreeg, hoe minder ik wou veranderen.
Pas toen niemand meer wou luisteren ben ik ontwaakt.
Pas toen ik geen hulp meer kreeg ben ik veranderd.

Geef me de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen,
Moed om te veranderen wat ik kan veranderen.
Wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken.

3 opmerkingen: