Klanten

Er staat hier nog een woordje boven in de header dat misschien raar klinkt. Niet het woordje, wel de plaats waar het staat. Ik hou niet van: klanten? Tiens, ik ben nochtans zelfstandige. Ik zou dus heel blij moeten zijn met klanten. De klant is toch koning? En toch is het waar wat er staat. Maar het is een beetje moeilijker dan het op het eerste zicht lijkt.

Ik ben zelfstandig programmeur en heb daarvoor een klein bvba'tje opgericht. Ik werk samen met iemand anders die dat ook heeft gedaan. Ik schrijf software voor drukkerijen. Het is één enkel computerprogramma waar ik nu reeds 15 jaar aan bezig ben. Het originele idee was om een bestaand programma om te vormen naar een meer werkbare versie. Dat was in 1996. Het plan was om daar een half jaar mee bezig te zijn. Ik heb dat gedaan, en na een half jaar kwam er een nieuwe versie.

We stelden ze voor aan de bestaande klanten, en die waren erg tevreden. Het programma werd daardoor ook bekender. Er kwamen klanten bij, en die wilden zelf net iets anders, telkens een beetje meer. Daarom kwam er na dat half jaar meer en meer vraag naar nieuwe toepassingen van het programma. Dat ging zo verder en verder, en tot vandaag is dat dus nog steeds zo. Nieuwe klanten, nieuwe noden.

Maar die klanten, de drukkerijen dus, zijn niet mijn klanten. Ik ben niet de eigenaar van de software die ik schrijf en ik verdeel de software niet. Ik heb goede afspraken met mijn compagnon/collega/(baas?) hoe we de opbrengst verdelen. Maar hij is dus de eigenaar en hij verkoopt het aan zijn klanten. Deze klanten bedoel ik de header van mijn blog.

Maar waarom hou ik niet van klanten? Dat is natuurlijk niet zo. Het gaat hem alleen om de invulling van de taken. Mijn collega had een aantal jaren iemand in dienst die de klanten ondersteunde. Maarten is er inmiddels niet meer, en er werd beslist om hem niet te vervangen. Ik vond dat geen goed idee. Maar we kwamen overeen dat ik enkel zou inspringen als tweede lijn support. Dat wil dus zeggen, enkel als mijn collega er niet uit geraakt.

Daarom schrijf ik dat dus: ik krijg enkel klanten te horen als ze diep in de problemen zitten. Als ze echt geen kant meer uit kunnen, krijg ik ze aan de lijn. En dat zijn vaak geen leuke gesprekken. Als er commentaar komt op die stomme software die weeral is blijven hangen, dan neem ik dat persoonlijk op. Ik kan ook niet anders, want voor mij is het een soort levenswerk. Maar dat zal die klant worst wezen als het niet opstart.

Ik vind het dan ook geen gezonde situatie. In grote softwarehuizen worden de mensen die software schrijven vaak afgeschermd van de problemen die zich in de praktijk voordoen. Bij ons kan dat niet, want we zijn maar met twee.

Daarom hou ik niet van klanten. Het zijn ook niet de mijne.