zondag 9 oktober 2011

Punten

Ik geef mezelf punten. Het idee komt zowel van mijn huisdokter als van de psychologe die ik vroeger bezocht. Pas vorige week heb ik beseft dat de twee manieren van punten geven erg op elkaar lijken.

Mijn huisdokter heeft me veel medicatie gegeven toen ik problemen kreeg met mijn rug. Na een tijd kon ik niet meer gaan, ik geraakte ook niet meer op consultatie. Dus elke maandag kwam hij langs, en zat ie naast mijn bed. Al vanaf het begin vroeg ie: hoeveel pijn heb je nu. Op een schaal van 0 tot 10. Dat is ne klassieker.

Probleem was natuurlijk dat je de schaal baseert op wat je kent. De nul is simpel, dat is geen pijn. De 10 is de ergste pijn die je ooit hebt gevoeld. Probleem was dat ik na één week in bed moest zeggen dat ik op 10 stond. En de volgende week had ik ondanks meer medicatie nog meer pijn. Dan moet je dus de schaal verleggen. Zeggen dat je alles bijvoorbeeld halveert. Je had 10, en nu noem je dat een vijf. Deze week voelde je een 12, en dus noem je dat 6. Dan creëer je wat ruimte.

Dit heb ik twee keer gedaan. Op het einde zat ik dus met een schaal die normaal tot 30 zou gaan, maar dat was dan de 10. Dan ben ik geopereerd en daarna was alles weg, dus ik had weer 0.

Naast de pijnschaal, heb ik een gelukschaal. Hoe gelukkig ben je? Dat kan je dus meten. De principes zijn dezelfde, alleen de schaal is lastiger. Want je kan onder nul gaan. Je kan ongelukkiger worden dan 0. Je kan niet minder pijn hebben dan geen pijn.

Maar die grenzen zijn voor mij heel duidelijk geworden. Ik ben ooit heel ongelukkig geweest, en dat noem je 0. Maar ook heel gelukkig, over een lange periode, en dat noem ik 10. Ik heb met de psychologe destijds afgesproken dat ik niet te pas en te onpas de score verander. Je mag maximum 1 punt verhogen/verlagen en je moet voor elke stap een duidelijke reden hebben. Het mag ook enkel gaan over langdurige invloeden op je geluk. Een mooie vlinder of een vogeltje dat fluit, telt dus niet mee.

Zo heb ik bijvoorbeeld 1 punt bijgegeven omdat ik blog. Het werkt therapeutisch voor mij, en dat was een punt waard. Een tijd geleden is er een punt afgegaan door mijn werk. Vroeger was het allemaal leuker en er was minder stress.

Mijn gelukscore hou ik voor mezelf. Ik zal ze wel eens mailen :)

Mijn pijnscore staat nu op 1. Dat dank ik aan de Tramadol die ik af en toe neem. Ik mag er maximaal 3 per dag nemen, nu is dat minder dan 1 per dag. Gelukkig ! Een punt bij de gelukscore. Nee, grapje... te kort hé.

Maar een paar weken geleden was dat nog 2 en 3. Als je dat op de oude pijnschaal meet was dat 6 tot 9. Toch gek hé, nu kan ik dat redelijk verdragen. Vroeger had ik moord en brand geschreeuwd.

2 opmerkingen: