dinsdag 29 november 2011

Het bloed onder de nagels

Dat is de naam van reportagereeks die deze week op Radio 1 loopt in het programma Joos. Vijf dagen lang vertellen bekende Vlamingen over hoe ze gepest werden op school. Gisteren was Bent Van Looy aan de beurt, vandaag Erika Van Tielen.

Het verhaal van Bent Van Looy klonk gisteren akelig bekend in de oren. Buiten de fysieke pesterijen kon ik heel het verhaal identiek verteld hebben over mijn derde jaar van het middelbaar onderwijs.

Ik had een bully in dat jaar. Ik had er zelfs twee, de tweede volgde de aanstoker. Ik was op de leeftijd gekomen dat er één en ander veranderde aan mijn fysiek. Helaas hoorde daar veel acné bij in mijn geval. Vanaf dan werd ik het mikpunt van de belangstelling. In het begin slechts bij die ene pestkop. Later volgde zijn beste vriend.

Daarna werd mijn leven een echte hel. Ik was bang om nog naar school te gaan. Ik was bang om op de speelplaats te komen. Als de bel ging was ik opgelucht om naar de klas te gaan. Ik kon hem ook niet ontlopen, want hij was fulltime bezig met me op te zoeken en te pesten. Hij zat op het internaat samen met zijn vriend. Wellicht was dat leven te saai en zochten ze afleiding. Ik was het gemakkelijke slachtoffer.

Ooit is het ook bijna fysiek uit de hand gelopen. De vriend had me een stevige duw gegeven, maar ik was zo kwaad geworden dat ik zijn arm had omgedraaid op zijn rug, zoals de politie dat doet bij een arrestatie. Maar blijkbaar heb ik hem erg veel pijn gedaan. Een toezichter op de speelplaats had dat gezien en ik kreeg een vermaning. Hij liet me toen een dag met rust. Hij was ook best aangedaan en kloeg over veel pijn.

Maar dat weerhield hem niet om door te gaan. De dag erna was alles bij het oude. Na een periode van een paar weken begonnen andere klasgenoten mee te doen. Na een tijd hebben zelfs mijn eigen vrienden meegedaan en dat vond ik nog het meest kwetsend. Ik had ondertussen ook een bijnaam gekregen en zelfs de leraar heeft me ooit met die naam aangesproken. Dat was er helemaal over.

Het heeft enkele maanden geduurd, het was in het derde trimester van het derde jaar. Nooit was ik zo opgelucht dat de vakantie begon. In het nieuwe schooljaar koos ik een richting met veel wiskunde en dat konden de twee vrienden niet. Ik denk zelfs dat één van de twee het derde jaar moest overdoen.

Later is gebleken dat dit een erg grote invloed heeft gehad op mezelf. Ik heb hulp gekregen van psychologen omdat ik problemen had. Een vast thema dat wekelijks terugkeerde was dat abnormaal laag zelfbeeld. Ik herinner me mijn eerste psycholoog heel goed. Ik vertelde in zijn ogen een heel mooi en interessant levensverhaal. Alleen was het beeld dat ik had over mezelf, over mijn uiterlijk, mijn kwaliteiten en mijn tekorten helemaal misvormd.

De ene bully is nu trouwens advokaat geworden. Af en toe zie ik hem in het journaal. Ik word nog altijd erg ongemakkelijk als ik hem zie. In het interview met Bent Van Looy zei hij dat een journalist hem ooit had gevraagd om de pestkop opnieuw te ontmoeten. Om te zien wat er van hem geworden is. Maar hij wou dat niet. Ik zou het ook niet kunnen.

Ik heb normaal niet snel een afkeer van iemand. Maar voor deze twee mensen voel ik tot op de dag van vandaag een extreme diepe haat. Ik wil hen nooit meer zien en wens ze al het slechte van de wereld toe. Ik weet dat het niet mooi is, maar zo voelt het nu eenmaal aan.

3 opmerkingen:

  1. Kan je nu wél zelf zien dat je een formidabele kerel bent? Ik hoop het, want dat is namelijk een waarheid als een koe!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. je krijgt een megawelgemeende knuffel Jan. Echt. Ik heb je al meermaals gezegd en hopelijk ook laten voelen, dat je mag zijn wie je bent. Je bent zeker een toegevoegde waarde in mijn leven en ik ben blij dat ik je mag leren kennen xx

    BeantwoordenVerwijderen