donderdag 17 november 2011

Strike!

Dat ik dat ooit zou doen, dat was erg onverwacht. Ik ben immers zelfstandige, en het hoort toch meer thuis in een bedrijfsomgeving waar je arbeider of bediende bent. Maar ik ben dus echt in staking gegaan.

Het was niet lang, enkel een paar dagen. Ik heb me natuurlijk zelf pijn gedaan, want er zijn geen vakbonden voor zelfstandigen. Ik krijg dus geen stakingsvergoeding. Dat zou mooi zijn! Maar het wil wel zeggen dat het echt wel nodig was. Wat de reden was, ja dat hoort natuurlijk hier niet thuis. Maar ik vond het nodig omdat de situatie onhoudbaar werd.

En dan kan je niet veel doen. Als praten, discussiëren of zelfs bekvechten niets verandert aan de situatie, als de standpunten zo erg verschillen, maar je geen enkel middel hebt om je gelijk te halen (en ik vond echt wel dat ik gelijk had), dan zit er niks anders op. Ik heb een aantal dagen niet geprogrammeerd, geen mails beantwoord, geen telefoons. Geen klanten uit de nood geholpen en geen todo's uitgevoerd.

Wat voor mij belangrijk is, is dat ik me niet langer een mening kan laten opdringen. Ik vind dat ik in het verleden te vaak aanvaard heb dat me onrecht werd aangedaan. Ik heb het gevoel dat ik met me heb laten sollen. En dat wil ik niet meer. Ik sta altijd open voor discussie zolang het eerlijk is en er duidelijke argumenten zijn. Maar dat was naar mijn gevoel al lang niet meer het geval.

Het heeft in elk geval effect gehad. De bron van mijn frustratie is voorlopig weggenomen. Of het definitief is, dat valt af te wachten. Maar mijn mening is op zijn minst aanhoord. Hoe erg het is doorgedrongen, dat valt af te wachten. Only time can tell...

4 opmerkingen:

  1. Ik ben fier op je. Je bent opgekomen voor jezelf. Je hebt jezelf gehoord. Je hebt getoond wat je waard bent. Op zich is dat al voldoende. Als er meer uit komt: zoveel te beter. Maar anders is het al een hele mooie overwinning op jezelf.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Soms is het nodig om eens alleen aan jezelf te denken...
    Het zal best wel moeilijk geweest zijn, maar blijkbaar wel nodig.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb het je toen ook al meteen gezegd, hé. Ook ik ben supertrots op je! En als ik je reactie toen las, was je dat zelf ook. Proficiat ... Hopelijk schept dit moed voor eventuele volgende moeilijkheden ;).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Merci dames voor de mooie woorden. Ik ben er inderdaad trots op. Het zegt vooral iets over hoe ik er nu mee kan omgaaan, en dat is heel anders dan vroeger. Dat op zich is heel goed. Wat dat in de praktijk betekent, dat zien we later wel weer.

    BeantwoordenVerwijderen