... met een GTI'ke. Dat is de bijnaam die ik van mijn ventje kreeg toen ik voor de eerste keer zelf een wagen aankocht. Ik was net zelfstandige geworden, en moest dus zelf voor vervoer zorgen.
Een firmawagen van de baas zat er niet meer in. Tot die tijd had ik als bediende een kleine bestelwagen gekregen, een Citroën Berlingo. Groot was mijn jolijt geweest toen mijn toenmalige werkgever aankondigde dat ik een firmawagen ging krijgen. Maar toen de details bekend werden zakte het enthousiasme redelijk snel. Ik kreeg een Citroën Berlingo, en ik moest hem dan nog delen met een collega. Hij reed er in het weekend mee naar het verre Brugge en in de week kon ik beschikken over het autootje. Daar kwam dan nog eens bij dat er reclame op moest, dan kon de baas het onding beter inbrengen als kleine vrachtwagen. En die reclame ging dan nog over software waar ik niks mee te maken had.
Maar ik had dus besloten om het bedrijfje te verlaten en zelf voor een inkomen te zorgen. Daar hoorde een wagentje bij, en voor het eerst mocht het dus mijn eigen goesting zijn. En dat hebben we geweten! Ik kocht een Peugeot 206 GTI. Zalig autootje en uiteraard heel vinnig. En dat heeft er bij mij altijd heel erg ingezeten, niet dat het ding keihard moet rijden, maar het moet wel luisteren als je het gaspedaal indrukt.
Wellicht komt dat uit mijn jeugdjaren, toen mijn vader besliste welke wagen er werd aangeschaft. Ik herinner me dat we op een bepaald moment twee kleine autootjes hadden, een Volkswagen Polo en een Peugeot 205. Eén van de twee werd overbodig, en papa besliste om de Polo bij te houden en de Peugeot te verkopen. Want die was te vinnig... De Polo was zuiniger maar wou voor geen meter vooruit. Uiteraard kwam er protest van de kinderen, maar de beslissing was genomen. Weg mooi vinnig rood Peugeot'tje.
En nu dus, voor de eerste keer kon ik zelf beslissen en daarom moest het nu vinniger. Ik heb er eigenlijk erg lang mee gereden, toen de leasing verlopen was had ik plannen om een nieuwe aan te schaffen. Toch is dat nooit gebeurd, en ik heb daar nog altijd spijt van. Inmiddels rijd ik met een tweedehands brave familiewagen die bedoeld was als tussenoplossing. Het vinnige GTI'ke scheurt nu ergens rond in Bulgarije.
Het plan om opnieuw mijn goesting te kopen is nog altijd actueel. Alleen, een termijn kan ik er niet meer op plakken want dat wordt een beetje belachelijk. Hoe lang ik nu al zeg dat ik een nieuwe wagen wil, ik durf er niet aan denken. We zien wel als het zo ver is. Maar ondertussen droom ik van een rode Alfa Romeo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten