Off the wagon

Het voornemen om Cola Zero te gaan drinken is nu toch al een hele tijd oud. En elke donderdag gaan we op stap om daar over te praten. Dat gebeurt niet in een feesttent maar aan een tafel. En sommige mensen doen dat al meer dan dertig jaar. Dertig jaar lang, elke donderdag mee komen babbelen.

Op zich is daar niks raar aan, want het is een heel gezellig clubje. Er wordt ook heel wat afgelachen. Je zou het kunnen bekijken als een alternatief om in 't weekend een stevige stap in de wereld te zetten. Ik doe dat toch zo, voor mij is het een wekelijks gezellig avondje uit.

Maar we zitten daar natuurlijk niet enkel voor ons plezier. Ook als het moeilijk gaat, wordt erover gepraat. En gisteren was dat ook zo. Er zat een nieuweling aan tafel. Of dat dacht ik toch, maar hij scheen een paar mensen te kennen die al langer langskomen. Het bleek dus een vaste klant te zijn, maar niet meer zo fanatiek. En daar is het foutgelopen. Na 25 jaar heeft hij toch zijn goede voornemen verbroken. En als je iets doet, moet je het goed doen. Dus het was er blijkbaar serieus over.

Het doet mij vooral denken aan de mensen die me nu vaak feliciteren omdat ik het toch maar doe, zo zonder alcohol. Maar ik besef heel erg goed dat het eerste glas maar één armlengte verwijderd is. En dat zal altijd zo zijn, voor de rest van mijn leven. Daarom wil ik ook nooit de belofte doen voor een lange periode. Dat deed ik vroeger wel. Wel honderd keer heb ik het beloofd. En honderd keer heb ik mensen gekwetst als ik de belofte weer verbrak.

Daarom beloof ik nu absoluut niks meer. Ik beloof enkel vandaag dat ik geen alcohol drink. 24 uur lang, dat is een belofte die ik net aankan. En ik beloof het enkel aan mezelf. Ik kijk in de spiegel en zeg: vandaag niet. Morgen zien we wel, maar vandaag niet. En daarom werkt het wel. Ik kan alleen mezelf teleurstellen want ik heb het niemand anders beloofd. En ik kan enkel mezelf teleurstellen met het breken van een kleine belofte, want 24 uur is niet veel. En als ik ze verbreek, is er een hele groep mensen die me niks kwalijk zullen nemen. Ik zal er altijd welkom zijn. Dat is de kracht van de tafel.