Overval

Ik weet niet precies meer wanneer het gebeurd is. Ik denk bijna tien jaar geleden. In Antwerpen had ik een flinke stap in de wereld gezet en rond een uur of 4-5 in de ochtend ga ik te voet naar huis. Op straat zie ik twee Marokkaanse jongemannen gaan. Ze wandelen aan de overzijde van de straat. Ik weet niet hoe het kwam, maar ze beginnen een gesprek dat heel gauw agressief werd. Ik had natuurlijk de nodige portie alcohol gedronken en heb één en ander teruggezegd. Ik weet niet meer waar het gesprek over ging, maar al gauw voelde ik dat ik me uit de voeten moest maken.

Ik ren weg, zo hard als ik kan. Maar ze zijn sneller en plots staan ze voor me. Eén van de twee jonge kerels geeft me een harde mep in mijn gezicht. Ik sla zo hard ik kan terug. Op dat moment voel ik een paar heel harde klappen op mijn hoofd. Ik zie de twee kerels voor me staan, maar de klappen komen langs achter. Ik probeer me om te draaien maar dan weet ik niets meer. Een derde persoon moet met een voorwerp op mijn hoofd hebben geslagen. Als ik bijkom, enkele minuten later zie ik in de verte een groep jongens weglopen.

Ik ben heel erg in paniek en vlucht in de kerk op de Ossenmarkt. Ik roep om hulp en na een tijd komt één van de paters die daar nog inwonen me helpen. Hij belt de politie en zij brengen me naar het ziekenhuis. Ik heb enkele hoofdwonden die nogal erg bloeden. Maar een scan van mijn hoofd geeft aan dat er niks ergs aan de hand is.

Mijn portefeuille wordt de dag erna teruggevonden op de Italiëlei. Het geld is verdwenen, maar de papieren zitten er nog in. Een geluk bij een ongeluk zou je denken.

Ik heb daar uiteraard heel akelige herinneringen aan, maar daar heb ik geen last meer van. Wat ik tot op vandaag nog wel heb is dat ik nooit kan verdragen dat iemand achter me loopt op straat. Zelfs al is het een jonge moeder met een kinderwagen, ik ben nooit gerust als iemand achter me loopt. We zijn bijna 10 jaar verder en dat is blijkbaar een kink in de kabel die niet weggaat. Maar dat is niet erg hoor, ik ben het nu al jaren zo gewend.