Red Red Wine

Rode wijn zonder alcohol. Dat bestaat dus! Ik heb het ooit gekocht toen ik besloot om alcoholvrij te gaan leven. Het is geen aanrader, en dat is een understatement. Het smaakt naar druivensap dat verzuurd is.

Toch vond ik dat ooit belangrijk. Het is één stap in een proces dat ik heb doorgemaakt. Ik had al een tijdje begeleiding gekregen van een psycholoog maar hij raadde dat niet aan. De alternatieve versies van alcoholische dranken zijn inmiddels wel geëvolueerd en sommigen zijn zelfs lekker. Maar toch heb ik gemerkt dat het iets is dat zich in vooral in je hoofd afspeelt. En nog meer in het hoofd van andere mensen die je gezelschap houden.

De eerste maanden na mijn beslissing heb ik vaak Jupiler N.A. gedronken. Ik kocht het zowel in de supermarkt als op café. Daarna werd Maes Zero gelanceerd met een grote reclamecampagne. Ik herinner me een benzinestation dat ik elke dag bezocht op weg van Hoboken naar Antwerpen. Ik kocht er twee blikjes Maes Zero en een snoepje, toen ook al zonder suiker. Maar het product is toen helemaal geflopt. Niemand wou het kopen, en de uitbater van het benzinestation vroeg mij of ik dat nog wou hebben, want ik was zijn enige klant die het ooit had meegenomen uit de koeling.

Toch kan ik zeggen dat de smaak van de alternatieve bieren soms echt wel goed is. Een tijd heb ik Palm Green gedronken en eerlijk gezegd, die is echt lekker. Ik vond het niet minder lekker dan het origineel. Ik heb wel afgeleerd om er met mensen die alcohol drinken een discussie over te starten. Velen zullen immers blijven beweren dat ze hun glaasje bier vooral voor de smaak drinken, en dat de alcohol die er in zit een welgekomen voordeel is. Waarom je er dan soms 20 van wil drinken op een avond, heeft niemand me ooit kunnen uitleggen. Ik ken geen drankje dat zo lekker is dat ik voor de smaak er 20 wil.

Later hebben we ook voor thuis in de barkast een hele hoop alcoholvrije alternatieven gekocht. Pisang, Amaretto, Mojito en zelfs Baileys. Het bestaat allemaal tegenwoordig. En eerlijk gezegd, heel wat van die dingen smaken bijna hetzelfde als het origineel, zonder de alcohol natuulijk.

Maar ik heb na een tijdje gemerkt dat het dus inderdaad in je hoofd zit. Net zoals mijn psycholoog had voorspeld. Hij had me gezegd dat ik na een periode geen enkele behoefte zou voelen om een alternatieve niet-alcoholische variant te kiezen van een bepaalde drank. Hij heeft me wel op het hart gedrukt dat ik een favoriet drankje moet uitzoeken. Iets wat ik lekker vind maar niet heel de dag drink. Ik moet het als een beloning kunnen beschouwen.

Dat is nu dus Cola Zero geworden. Normaal heb ik het niet in huis. Toch heb ik daar soms zin in en zal ik nog naar een nachtwinkel gaan om een klein flesje Cola Zero te kopen. Het is de beloning die ik vroeger ook kocht, maar nu zonder het woordje 'te'.

Wat mijn psycholoog ook had voorspeld, en dat is perfect uitgekomen, is dat andere mensen medelijden met me zouden krijgen. Is dat niet erg, Jan, zo nooit eens van een drankje kunnen nippen? Daarom zijn die alternatieven zo leuk, want je kan iedereen in het gezelschap voor de gek houden en de lastige vraag komt niet op. Het medelijden ook niet, want je drinkt gewoon mee.

Dat is voorbij. De drankjes zijn nooit lekkerder dan mijn favoriete Cola Zero. Het medelijden komt nog wel eens, maar ik ben rechtuit en zeg dat ik niks drink omdat ik dat niet kan. Eéntje kan ook niet want ik kan niet stoppen. Mensen schrikken van de oprechtheid maar het sluit de discussie meteen af. En daar ben ik blij mee.

Mijn favorieten zijn nu: Cola Zero en Fanta Zero Lemon. Wel de Zero versies hè, niet de Light. Dat is voor sissies :-)