Rudy’s Phono Shop

Het klinkt niet origineel maar Rudy had zijn platenzaak nu eenmaal zo genoemd. Ik denk dat ie eerst fotomateriaal verkocht en dan pas plaatjes. In zijn winkel in Turnhout was er ook nog één en ander te koop voor de amateur fotograaf. Misschien heette hij eerst wel Rudy's Photo Shop en is de naam daarna veranderd net zoals Rudy's interesse.

Ik was DJ geworden in mijn jonge jaren al. Eerst op kleine feestjes in familiekring, maar in 1988 was het echt. Onze mobiele discobar heette A.D. Music en samen met mijn broer en neef ging ik plaatjes draaien op jeugdfuiven. De kerntaken waren goed verdeeld. Het opstellen en afbreken van de DJ spullen deden we samen. Het was voor die tijd toch al heftig zwaar materiaal, want we hadden ook een aanhangwagen gekocht waar de luidsprekers maar net in pasten.

Mijn neef bediende de lichtshow. Voor de boerenbals moest dat vooral heel zwaar zijn en niet te ingewikkeld. Maar het was die tijd toch al computergestuurd en met de nodige toeters en bellen. Natuurlijk hadden we dat zelf in mekaar gestoken, zo ging dat toen.

Ik en mijn broer draaiden de platen. Voor het boerenbal moest het vaak Meatloaf en Brian Adams zijn, maar in 1988 kwam daar New Beat bij. Dat was helemaal nieuw en op de boerenbuiten was er niemand die dat draaide. Daarvoor moest je de stad intrekken. Maar wij deden dat dus wel. En de mensen hadden het graag. Niet heel de avond, natuurlijk, maar alles met mate.

Dan kwam ik op de proppen. Dansmuziek en zeker New Beat moest mooi in mekaar passen en daar hadden we de goeie platenspelers voor. De snelheid van de plaat kon je aanpassen en zo kon je mooie overgangen maken tussen twee platen.

Zaterdag voormiddag ging ik langs bij Rudy's Phono Shop. Daar had Rudy een kleine discobar gemaakt. Rond de discobar zaten de DJ's uit de streek. Hij draaide heel de middag plaatjes. Alleen de dingen die de platenboer die week had geleverd. Niks met top 40 en zo, echt gewoon wat die week was uitgekomen. Net zoals op de groentenmarkt. Als hij een plaatje draaide dat je leuk vond, stak je je hand omhoog. Hij legde dan één exemplaar op je stapeltje dat je al verzameld had. Hij vroeg ook telkens of je de single of de maxi versie wou. En soms kocht ik ze allebei omdat je dan zelf je eigen versie kon in mekaar mixen. Maar dat was dus enkel muziek die je nog nooit ergens had gehoord. Het was nog niet op de radio geweest en niemand had het ooit gedraaid, want het was letterlijk vers van de pers. De truuk was dan om aan te voelen wat de mensen zouden vinden van het nummer. Enkel op het gehoor, een minuutje of minder moest volstaan.

Ik heb dat zo toch een tijd gedaan. Natuurlijk ook veel rommel gekocht dat je achteraf nooit kon draaien. Maar over 't algemeen ging dat goed en was er enkele weken later wel een klik bij de mensen als ze het goed vonden. Alles moet wennen, natuurlijk.

Ik denk niet dat Rudy dat nog doet. Hij heeft wellicht ook nieuwe hobby's nu. Maar het waren zalige tijden...