Starter

Mijn eigen zaak. Dat was de droom. Ik had goede redenen en de belangrijkste was wellicht dat ik geen baas verdroeg. Toch was mijn vroegere baas een hele goeie. Ik had een goede band met hem, hij waardeerde mijn werk en ik heb enkele mooie jaren gehad in zijn klein bedrijfje op het Antwerpse Zuid. Maar dan werd de locatie anders, het bedrijfje ging samenwonen bij een ander en dat liep fout. Het liep fout voor mij, niet voor de anderen. Plots was alles anders, meer structuur, meer commando's en andere mensen die mij vertelden hoe ik wat moest doen. Helaas kleeft dat niet.

Ik begon voor mezelf en deed net hetzelfde. Dezelfde projecten, dezelfde software en dezelfde klanten. Alleen in mijn eigen huis op mijn manier, met mijn eigen computers. Alles was beter. Ik had een plan en het plan ging lukken.

Alleen, een eigen zaak starten is moeilijk. Ik had alles goed uitgerekend, ik heb me nergens vergist. Maar na een paar jaar ging het slechter. Starters krijgen duwtjes in de rug, maar na drie jaar ben je geen starter meer. Je moet het zelf waarmaken. En dat is bijna foutgelopen.

Ik had plots schulden. En heel wat schulden, bij verschillende instanties. Belastingen, BTW en RSZ zaten me op de hielen. Ik moest nog heel wat geld ontvangen, maar helaas is dat geen argument bij vadertje staat.

Eén keer is het behoorlijk foutgelopen. Ik kom terug van de Delhaize om wat lunch te kopen en ik zie dat mijn voordeur openstaat. Ik ben direct in paniek, want vrees voor een inbraak bij klaarlichte dag. Ik kom binnen en zie een politieagent, een man in werkkledij en een man in een deftig pak. De laatste spreekt me aan en vraagt me of ik de zaakvoerder ben. Het was dus een deurwaarder. De man in de werkkledij was een slotenmaker. Hij had zich toegang verschaft tot mijn huis onder toezicht van de politieagent.

Ik stond helemaal perplex. De deurwaarder stelde veel vragen maar ik kon weinig antwoorden. De aanwezige hardware werd genoteerd en de waarde ingeschat. De RSZ had beslist om niet langer briefwisseling te gebruiken, maar enkel nog harde middelen.

Uiteindelijk is er niets in beslag genomen. Een rechtbank heeft beslist dat ik de openstaande schuld moest betalen, maar het dringende deel was slechts de helft van het openstaande saldo. Bovendien kon ik een afbetalingsplan bemiddelen en dat kon ik versneld vereffenen.

Het blijft een nachtmerrie als ik er aan terugdenk. Gelukkig gaat het nu allemaal wat beter :-)