Het zal dus nooit goed zijn. Nu is het weer te koud. Maar nu bedoel ik wel buiten, natuurlijk. En plots komt deze avond in een flits een idee in mijn hoofd. Wanneer ben ik nog buiten geweest? Ik stel vast dat het vier dagen geleden is.
En wat is nu zo gek? Het voelt helemaal niet zo aan. Mijn kantoor is thuis, dus ik hoef niet buiten te komen om te gaan werken. Ik heb enkel een ochtendfile als er in de gang twee katten in de weg lopen op weg naar de badkamer. Dus na de vaste donderdag ben ik thuisgekomen, heb de wagen geparkeerd in de garage en die staat er nu nog.
Vrijdag heb ik op kantoor gewerkt. Het weekend was afwisselend want er was heel wat te doen. Maar niets buitenshuis. Hier en daar toch nog een klein klusje, veel computerwerk dat buiten de werksfeer zit en zondag heb ik een goed voornemen van enkele maanden geleden opgestart. Mijn kantoor/speelruimte werd uitgebreid met de DJ spullen. Na het feestje van vorige week besefte ik opnieuw hoe leuk dat is, die DJ spullen. De muziekspullen had ik al opgesteld, nu staat ook de lichtbrug met sturing tussen de computers. Het is geen zicht, maar ik kan er maar deugd van hebben.
En vandaag dus gewoon weer werkendag. En dan besef ik dat ineens. Vier dagen ben ik niet buiten geweest. En het voelt niet vreemd. Vroeger zou ik gek geworden zijn. Opgesloten in een appartement en nergens heen kunnen. Maar dit is echt anders. Het voelt niet zo omdat er ruimte is. Misschien vooral omdat ik mijn ruimte heb. En we kijken uit over de stad. De witte daken bij de donkerrode zonsondergang. Het lijkt een beetje vakantie.
Het plan is gelukt. Met de ruimte is de vrijheid die ik zocht hier binnengeslopen zonder dat ik het gemerkt heb. We zitten hier heel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten