Ik drink niet

Dat ik alcoholvrij leef is nu wellicht bekend. En dat ik daar mijn goede redenen voor heb ook. Als mensen me de vraag stellen waarom ik geen pintje wil, zeg ik dat ik al genoeg pintjes heb gedronken voor een heel leven. Dat is op zijn minst duidelijk.

Toch ontmoet ik mensen die ook geen alcohol drinken. En dan vraag ik me af waarom. En het vreemde is dat ik er niks mee doe. Ik durf niet vragen waarom. Ik vind het ongepast om dat te vragen. Ik zal er zelf altijd eerlijk over zijn, maar om het aan iemand anders te vragen, nee... dat durf ik dus niet.

En dan begint een molentje te malen in mijn hoofd. Wat zouden nu andere redenen zijn waarom iemand beslist om geen alcohol te drinken. En ik ken duidelijke gevallen. Mensen die letterlijk zeggen: ik drink niet. En dan begin ik na te denken waarom ze dat op die manier zeggen. En ik kom niet tot een antwoord.

Als iemand niet drinkt om medische redenen, zou hij dat dan niet mee vermelden in de zin Ik drink niet? Zou hij niet letterlijk zeggen: ik drink niet omdat puntje puntje puntje ... Net zoals ik zou kunnen zeggen: ik drink niet omdat ik diabetes heb. Dat is een hele goeie reden. De specialist was daar zelfs heel duidelijk in. Hij zei: als je ooit nog te veel drinkt, kom je op de spoed terecht. Door je diabetes dus. Maar by the way, dat zeg ik dus niet. Het is een tweede reden en ze is ook belangrijk. De eerste is dat ik niet kan stoppen.

Ik ken het voorbeeld van Dr. Phil, de psycholoog op VijfTV. Hij drinkt niet. Heeft ook nooit één druppel alcohol gedronken. Als hij zegt: ik drink niet, zegt hij er steevast bij: ik drink niet want ik heb gezien wat alcohol heeft aangedaan bij mijn vader. Dat is een goede reden, maar hij zegt ze er wel telkens bij.

Ik kom er niet uit. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat mensen die de korte zin Ik drink niet gebruiken, dit doen om een goede reden. En die reden is dezelfde als de mijne, denk ik. Ik kan mij vergissen natuurlijk.