Weet jij het nog? Het is wellicht lang geleden. Een dag, enkele dagen of weken aan een stuk zonder zorgen. Misschien wel maanden of een jaar. Zo lang heb ik het nooit uitgehouden, maar enkele dagen of een week wel. Dat kan ik me herinneren.
Ik bedoel dan echt een periode dat je nergens aan moet denken. Maar echt niets. Geen zorgen maken over je afbetaling, je werk, de stress die er vaak bijhoort. Of je nog werk hebt binnenkort? Geen mails die lastig zijn om te lezen of om te beantwoorden. Geen vervelende voicemailberichten die je op stang jagen.
Ze zijn zeldzaam, maar ik kan ze me herinneren. Kleine momenten dat alles eventjes niet meer meetelde. Je zou verwachten dat het vroeg in je jeugdjaren moet zijn, als je als ukkepuk in de lagere school voetbalt met je vriendjes op de speelplaats. Toch was dat niet zo bij mij. Ik voelbalde niet graag en ook in de lagere school herinner ik me vreselijk vervelend huiswerk en lessen die we moesten voorbereiden. De les aardrijkskunde en geschiedenis werd samengebald in 3 zinnen in een groen kadertje in het leerboek. Het enige wat ik moest doen was die zinnen van buiten leren en ze de dag nadien weer op papier zetten. Helaas kon ik dat niet want een geheugen is me niet meegegeven in mijn basispakket van kwaliteiten. Toen was het al stress om naar school te vertrekken.
Wanneer lukte het dan wel? Tijdens mijn fietsvakanties naar de Ardennen. Ik heb er heel wat gedaan, en dat was 100% complete ontspanning. Tien dagen geen enkele zorg buiten het vinden van een camping, de nodige spijs en drank en zorgen dat je de dag erna toch weer bekwaam was om de nodige kilometers af te leggen. Toch was het in een periode met best wel stress, want ik ging naar de hogeschool en had nooit goede resultaten, lees: meestal tweede zit. Dus na de vakantie moest er weer gestudeerd worden en dat ging me nu eenmaal niet af. Maar die tien dagen herinner ik me elke keer weer (7 keer in totaal) als complete no worries zone.
Nu is het anders. Met de nodige hulp is het me nu aangeleerd. Ik ga op zoek naar de kleine periodes die je kan opvullen met zorgenloze momenten. Het vraagt wat training, want 's avonds alleen gaan geocachen als je de hele dag stijf stond van de stress is niet makkelijk. Of ik kan met een pistool op een roos mikken en hopen dat ik in de zwarte bol schiet. En daarna napraten over de al dan niet geslaagde poging.
Maar de neiging om op de zetel te gaan liggen en te zeggen: nu vandaag doe ik niks meer, is heel groot. Alleen, als je dat doet gaat de korte periode voor de TV nutteloos voorbij. Je bent niet verlost van de stress en hoewel je in slaap sukkelt rust je niet uit. De korte, geplande ontspanning kan dat wel doen. Als je daarbij de nodige aandacht geeft aan nazorg, lees: een fotootje, filmpje, of blogverslagje, kan je er ook de komende dagen, weken, maanden van nagenieten.
Het recept is simpel. Ik geloofde er niet in, maar het werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten