Bakker en brouwer

Een hele tijd geleden al zagen we een raar fenomeen. Als we de vuilniszakken buitenzetten zagen we heel vaak dat er iemand heel graag pintjes dronk. In Antwerpen moeten de blikken gesorteerd worden in een blauwe PMD zak en die is doorzichtig. Zo kunnen de vuilnismannen zien of je je wel aan de regels houdt. De zak is immers goedkoper dan de witte restafvalzak, en je zou dus restafval kunnen dumpen in een blauwe zak om goedkoper af te zijn. Maar dat lukt dus niet.

Bijkomend nadeel is dus dat je buren zien wat je eet en drinkt. Iemand had dus veel zin in blikjes bier. Er stonden vaak een stuk of 3,4 grote blauwe zakken helemaal gevuld met lege blikken bier. Allemaal hetzelfde merk. En geen enkel ander blik in de zak. Ook geen andere Plastiek-, Metaal- of Drankverpakking, waar de PMD zak toch voor dient. We vroegen ons al af wie er in ons gebouw met het gekende probleem worstelde. Ik herkende het wel, maar in mijn goede jaren deed ik toch meer moeite om het te camoufleren. Ik zou op zijn minst de blikken indrukken en ander PMD afval mee mengen. Of ik stopte ze mee in de witte zak, zo zagen mijn buren niks. En ik ging natuurlijk dingen drinken met een hogere concentratie.

Na een tijdje werd de schuldige gevonden. Niet de persoon zelf, maar wel zijn woonplaats. Het was een overbuur! Want ook andere voordeuren hadden vaak zakken met dezelfde inhoud. Ze werden vakkundig verdeeld over andere huizen en appartementen in de straat. Maar bij de overburen stond telkens de grootste voorraad. En sommige weken deed ie die moeite van het verspreiden niet. Zo kon je zijn verbruik ongeveer inschatten aan de zakken voor zijn eigen deur. Een tijdje later konden we er ook een gezicht op plakken. Iemand die we in de straat af en toe zagen wandelen, noem het waggelen, droeg twee plastic zakken van de lokale supermarkt vol met die blikken bier.

Ik heb me toen nog de vraag gesteld: hoe doet ie dat dan toch? Hij moet bijna fulltime bezig zijn met de aanvoer van blikken, als je zijn verbruik kent. En nu hebben we het antwoord. Inmiddels zijn we verhuisd naar het appartement naast het oude. Hij is dus nog steeds onze overbuur, alleen is de ligging van ons nieuwe appartement omgekeerd. Van op het terras kijken we in de straat op het bewuste gebouw. We zagen plots de zoon van de eigenaar van de supermarkt in de straat wandelen. Ze leveren aan huis om de oudere mensen in de buurt te bedienen. De zoon had een trolley bij zoals de brouwer dat gebruikt als ie in een café levert. De trolley stond helemaal volgeladen met pakken van 24 blikken bier. Hoeveel het er waren kon ik niet zien vanuit de hoogte, maar de trolley was helemaal gevuld. Ik denk dat het zijn weekvoorraad moet geweest zijn.

Ik weet dat het tragisch is want ik ken het probleem goed. Maar we konden niet anders dan glimlachen omdat het mysterie is opgelost. Het verklaart ook waarom er geen ander afval zit van voeding in de zakken. Mijn moeder zei vroeger altijd: waar de brouwer is moet de bakker niet zijn. Dat is hier de nagel op de kop.