Hahaha, dat is schrikken hé. Maar ik wil écht op café. En dat voor iemand die geen alcohol drinkt. Maar het komt er niet meer van. Al een tijdje ben ik aan het zagen bij mijn geocachebuddy. Vroeger deden we dat nooit, samen gaan geocachen. Alleen ook niet, we kenden het helemaal niet. We gingen wel vaak op café met z'n tweeën. En dat vond (vind) ik dus heel plezant.
Ik heb dit al vaker verteld bij de AA en iedereen schrikt daarvan. Ik hoor dan dingen zoals je moet de kat niet bij de melk zetten, of dat ik het me onnodig moeilijk maak. Dat ik mettertijd niet aan de verleiding zal kunnen weerstaan.
Maar het gekke is, dat is dus helemaal zo niet. Ik ga gewoon heel graag op café. Ik dacht vroeger dat het om de pintjes en de vodka ging, maar dat blijkt toch niet helemaal te kloppen. Ik kom er gewoon graag en ik hou van die persoonlijke babbel, face-to-face. De laatste jaren is dat wel meestal met z'n tweeën, en niet meer in grotere groep. Dat gebeurt ook nog wel eens, maar niet vaak.
Ik denk dat ik de uitzondering op de regel moet zijn. Er wordt me aangeraden om weg te blijven van plaatsen waar de verleiding te groot is. Maar ze is er gewoon helemaal niet, die verleiding. Er werd me zelfs aangeraden om andere vrienden te zoeken. Mensen getuigden van een dramatische ommezwaai in het sociale leven en de mensen met wie je omgaat. Dat laatste is wel gebeurd, maar ik heb alleen vrienden bijgekregen. Er zijn er geen weggevallen. En dat wil ik ook helemaal niet. En wat als de favoriete bezigheid met sommige vrienden nu net op café gaan was? Moeten we dat dan veranderen omdat ik plots Cola Zero drink?
Ik denk het niet.
Maandag ga ik op café. Samen met mijn drinkebroeder die ik al jaren heel goed ken. En dat zal nog eens serieus deugd doen. Eerst ne pita en dan een pintje. Eén pintje met bier en ééntje met cola. Of meer hè. Want op één been kan je niet staan :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten